Vikan - 17.09.1992, Blaðsíða 10

„Það er alltaf litið ó dómgæsluna sem vandamólapakka
sem þarf að dröslast með og lítið gert fyrir dómarana
líkt og gert er fyrir leikmenn."
að. Erum við að dæma of
mikinn ruðning, flautum við of
snemma á brot eða hvað er
það sem þarf að laga?” spyr
Stefán og hann bætir því við
að dómarar séu líklega hvergi
betri en einmitt hér á íslandi.
„Þeir atvinnumenn sem hafa
leikið erlendis hafa talað um
að dómarar hér séu hátíð
miðað við það sem þekkist
víða erlendis og maður hefur
svo sem séð ýmislegt á sfn-
um ferðum.”
Eftir því sem Stefán segir
kemur það fyrir að eitt ákveð-
ið dómarapar sé tekið fyrir á
ákveðnum stöðum; hefur
kannski átt slæman dag síð-
ast þegar það dæmdi hjá fé-
laginu en það þurfi þó ekki að
vera ástæðan. Einn dómur,
sem skiptir sköpum, getur
nægt.
„Eg held að mestu von-
brigði, sem ég hef orðið fyrir á
ferlinum, hafi verið eftir leik
FH og Vals í íslandsmótinu
1990. Eitt atvik í þeim leik olli
talsverðum úlfaþyt svo ekki sé
meira sagt og hefur valdið
miklum sárindum. Ég ætla
ekkert að leggja mat á það
hvort dómurinn var réttur eða
rangur. Ég hef mína skoðun á
því. Það skipti engum togum
að Valsliðið hreinlega tromp-
aðist eftir leikinn og hegðun
mannanna var hreint með ó-
líkindum. Það þurfti að halda
hurðum og annað svo ekki
Margt geti spilað inn í. „Það er
alveg öruggt að með tilkomu
nýrra húsa, þar sem mörg fé-
lagslið hafa komið sér upp al-
veg gríðarlega sterkum
heimavöllum, eins og til dæm-
is í nýja KA-húsinu hér á Ak-
ureyri, hefur ástandið versnað
til mikilla muna. Það er með
því verra á landinu og svívirð-
ingarnar og orðbragðið oft á
tíðum með ólíkindum. Það er
erfitt að taka eitt félag út því
ástandið er slæmt víðast
hvar. Slíkar „Ijónagryfjur” eru
liðunum engu að síður gríðar-
lega mikilvægar og geta skipt
sköpum í baráttuleikjum.
Talið berst nú að því af
hverju ástandið sé svona og
hvað sé til ráða. „Það eru al-
veg hreinar línur að mörg at-
riði, sem valda deilum og pirr-
ingi inni á vellinum, eru þegar
leikmaðurinn veit ekki betur
en dómarinn hefur á réttu að
standa. Þeir eru nefnilega al-
veg örugglega ekki margir,
handboltamennirnir, sem hafa
lesið leikreglur handboltans
nákvæmlega og nógu vel til
þess að hafa þær algerlega á
hreinu. Sjáðu til dæmis starfið
hjá yngri flokkum félaganna.
Af hverju í ósköpunum eru
dómararnir ekki fengnir til
þess að mæta á æfingu hjá
krökkunum til þess að fara í
gegnum þessa hluti? Það hef-
ur nánast hver einasti dómari
í gegnum tíðina boðist til þess
að gera þetta en ég man
aldrei eftir að hafa verið beð-
inn að mæta á æfingu hjá
einu einasta fólagi, hvorki
► Fáir hand-
boltamenn
hafa
leikreglumar
alveg á
hreinu að
sögn Stefáns.
10VIKAN 19.TBL.
MESTU
VON-
BRIGÐIN Á
FERLINUM
Það er aug-
Ijóst að þessi
umræða kveik-
ir örlítið í Stefáni og Ijóst að
þótt dómarar séu flestu vanir
skilur þetta eftir ör og sumt
kraumar hið innra.
„Það er ekkert nema gott
um það að segja þegar menn
vilja ræða einstök atvik og í
raun mætti gera meira að því
að tala um einstaka dóma og
taka dómgæsluna sérstaklega
fyrir, á jákvæðu nótunum til til-
breytingar. Það sem er verst í
þessu er þegar þjálfarar rjúka
upp á háa C-ið og eru með
alls konar „blammeringaf á
okkur dómara og dómgæsl-
una yfir höfuð, segja hana
standa íslenskum handbolta
fyrir þrifum og annað eftir því.
Aldrei nokkurn tíma hafa þeir
þó viljað segja okkur hvað sé
meistaraflokki
né hjá þeim
yngri. Það
sýnir sig líka
að krakkarnir
eru varla farn-
ir að geta
sparkað eða
hent bolta
þegar þeir eru
farnir að mót-
mæla dómum.
Þetta er upp-
eldislegt atriði
og þetta þarf
að laga.”
færi illa. Næsta ár á eftir var
vonlaust fyrir okkur að dæma
hjá félaginu. Okkur fannst við
alltaf vera stimplaðir sem
vondu karlarnir. Maður fann
það fyrir leiki að andrúmsloftið
var mjög þrúgandi og það er
ákaflega erfitt að dæma svo-
leiðis leiki þar sem allt er á
móti manni frá byrjun. Menn
sem maður hafði þekkt sem
einstaka öðlinga og yfirleitt
hafði verið gott að dæma hjá
hafa gerbreyst í viðmóti eftir
þetta.”
Eftir því sem Stefán segir
urðu talsverðir eftirmálar af
þessu. Leikurinn var rétt fyrir
páska og rauða spjaldið fór á
loft hjá þremur leikmönnum.
„Við þurftum sem sagt að
senda skýrslu til aganefndar
og Valsmenn voru stanslaust
að pirra okkur. Þeir hringdu
alla páskana til þess að biðja
okkur að milda kæruna og
draga hana til baka. Þetta eru
mestu vonbrigði ferilsins
vegna áreitni frá félögum og
ég vona svo sannarlega að
ég eigi ekki eftir að lenda í
öðrum eins ósköpum. Að öðru
leyti hafa samskipti okkar
dómaranna við leikmenn verið
mest á jákvæðu nótunum.
Maður væri annars löngu
hættur þessu.”
ÞURFUM AÐ TAKA TIL
HJÁ OKKUR DÓMURUM
Eins og fram kom hér í upp-
hafi hefur Stefán síðastliðin
sex ár verið valinn besti dóm-
ari íslandsmótsins, þrisvar
sinnum með Ólafi Haraldssyni
og þrisvar með Rögnvald Er-
lingssyni. Þetta hefur þó ekki
alltaf verið dans á rósum, eins
og komið hefur fram.
„Það hefur gustað um
mann þarna á toppnum. Það
er alltaf litið á dómgæsluna
sem vandamálapakka sem
þarf að dröslast með og lítið
gert fyrir dómarana líkt og
gert er fyrir leikmenn. Við
erum allt of fáir f dómgæsl-
unni og það er náttúrlega
hugarfarið í garð dómarastétt-
arinnar og hvernig búið er að
henni sem fælir menn frá því
að sökkva sér í þetta.”
Að sögn Stefáns eru þó
dómarar oft dómurum verstir.
„Það er mjög sórstakur mórall
sem ríkir innan dómarastéttar-
innar og það er ekki ofsögum
sagt að dómararnir standi
ekki saman. Ef dómari kemur