Vikan - 17.09.1992, Blaðsíða 22

AAÁÁÁÁAAAA.ÁÁÁÁÁÁÁAÁAÁÁÁÁÁA
ÆVINTYRI VERULEIKANS
TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
um ástina
OG DAUÐANN
ctí
QC
CO
1=
'O
o
OO
Z
o
CO
Þegar dauöinn ber að
dyrum erum viö aldrei
alveg lilbúin aö mæta
honum - aö ég tali nú ekki um
þegar hann kemur þetta eina
sinn til okkar sjálfra. Stundum
er þó eins og fólk finni eitt-
hvaö á sér og undirbúi sig ef
þaö er þá hægt. Besti undir-
búningurinn er að mínu viti að
vera virkur og hamingjuleit-
andi á þann hátt sem manni
er eiginlegt því þá eru meiri
likur á aö viö getum sæst á
aö kveöja meö þakklæti og
reisn. Þegar viö fylgjum fólki
sem þannig hefur lifaö erum
viö ekki eins sorgmædd og
minningarnar eru lifandi og
strjúka manni um vangann.
A „Besti
undirbún-
ingurinn
er aö mínu
viti aö
vera
virkur og
hamingjul
eitandi á
þann hátt
sem
manni er
eiginlegt."
Þegar ástin ber aö dyrum
erum viö ekki heldur alltaf til-
búin aö mæta henni. Viö lok-
um augunum, reynum aö
hugsa um eitthvað annað og
viljum oft ekki viöurkenna aö
einhver geti haft slík áhrif á
okkur aö viö getum fundið til,
séum viljug til að gefast ein-
hverjum án skilyrða, meö ekk-
ert öryggi fyrir því aö sam-
bandið gangi vel eöa aö hinn
aðilinn elski jafnheitt. Það er
nefnilega ekki hægt aö mæla
ástina og ekki heldur aö setja
henni skilyröi. Ef svo væri er
ekki ást heldur eitthvað allt
annað á ferðinni.
Þaö er líka hægt aö undir-
búa sig fyrir aö elska og er
þaö sami undirbúningurinn og
ég nefndi áðan; að vera virk
og hamingjuleitandi, gera sjálf
hluti sem við erum góö í,
bæta alltaf í reynslusjóöinn
sem flestum jákvæöum upplif-
unum þar sem viö erum sjálf
leikstjórarnir. Þegar síðan aö
dauöanum kemur getum viö
dáið sjálf og einnig þegar aö
ástinni kemur getum viö
einnig tjáö hana, tekiö þá á-
hættu aö vera hafnað og
fundist viö ekki vera minni
menn ef svo færi. Þá fyrst er
gaman aö elska eöa þetta
finnst mér aö minnsta kosti en
versti kosturinn í lífinu fyrir
fullfrískt fólk er aö vera
leiksoppur örlaganna og láta
aöra alltaf ráöa ferö en þetta
segi ég nú kannski af því aö
ég er svo framkvæmdasöm
og fljóthuga.
Stundum finnst mér að ég
sjái fram í tímann og þá oft i
draumum. Þá finnst mér ég
vera meö svo miklar upplýs-
ingar að ég verö aö bíöa eftir
aö viöeigandi sé aö láta þær
uppi og virka ég stundum
undarlega á fólk fyrir vikiö.
Ætti ég kannski aö segja
ykkur hvaö muni gerast á
næsta ári í lífi mínu? Þiö
mynduö ekki trúa því svo ég
læt sem ekkert sé. Ég er held-
ur ekki alveg viss um þetta
sjálf en ef aö líkum lætur er
bjart framundan. Hamingju-
leitin stendur sem hæst og
þessa stundina finnst mér allir
fallegir og góðir, bensínaf-
greiöslumenn, húsmæöur, bíl-
stjórar, kettir, prestar, geim-
farar og allir aörir sem fengið
hafa snert af því sem viö
nefnum ást.
LOFORÐ
Ég horfi
í glettin augun á þér.
Þú lætur mig hlæja
og vopnin falla
úr höndum mínum
eins og hlekkir
af fanga.
Láttu mig hlæja
og ég skal gefa þér
álfabörn að elska.
Síung og
sívinsæl
SANNAR SÖGUR
f J Æ og EROS hafa komiö út í hátt
á fjóröa áratug en hafa aldrei
notiö meiri vinsælda. Kynntu þér sérstaklega
breytinguna sem oröiö hefur á SÖNNUM
SÖGUM í höndum nýrra útgefenda tímaritsins.
SAMÚTGÁFAN
KORPUS
ÁSKRIFTARSÍMI 813122
22 VIKAN 19. TBL. 1992