Vikan - 17.09.1992, Blaðsíða 44

Elsku Jóna Rúna!
Ég hef lesið dálkana þína lengi og þakka þér fyrir
þá. Ég er f miklum leiðindum og langar að fá hjá
þér ráð. Þú verður að passa að ég þekkist ekki og
breyta bréfinu eins og hægt er. Þannig er að ég er
rétt undir tvítugu og er gjörsamtega að brjálast. Ég
veit að þú ert eina manneskjan sem ég get treyst
fyrir þessu og getur gefið mér einhver ráð. Ég hef
búið með strák sem er aðeins eldri en ég. Hann er
frekur og andstyggilegur við mig en ég get alls ekki
losnað út úr þessu. Við eigum saman eitt barn sem
er mjög ungt. Sambýlismaður minn er fyrrverandi
eiturlyfjaneytandi. Hann er brjálaður af afbrýðisemi
út í alla mína vini og ættingja. Hann er líka afbrýði-
samur út í barnið okkar. Hann hefur bæði barið mig
oft og ausið yfir mig hrottalegustu ónöfnum.
Ég get engan veginn gert honum til geðs. Ég má
engan tala við og síðasta aðgerðin hans var að
taka símann í burtu. Hann telur mig sofa hjá öllum
sem eru karlkyns og segir að ég sé ekkert annað
en hóra. Hann hamrar stöðugt á þvi að ég sé hóra
og aumingi sem eigi ekki skilið að eiga svona góð-
an mann eins og hann. Hann virðist hata mig og
allt miðast samt við að gera mig eins háða honum
og hægt er. Vissulega eigum við barn saman en
mér er alveg sama, ég get þetta ekki lengur. Ég er
vinalaus og má ekki tala við ástvini mína. Ég á
varla föt og fæ nánast aldrei peninga hjá honum. Ef
ég ætla að fara að vinna má ég það ekki. Ég finn
að ég er að gefast upp og það er sennilega það
sem hann vill. Mér finnst eins og hann vilji helst
brjóta mig niður og niðurtægja mig eins og hægt er.
Elsku Jóna, hvað get ég gert. Á milli ætlar hann
bókstaflega að éta mig með öllu mögulegu. Hann
er mjög ágengur kynferðislega og virðist aldrei fá
nóg. Hann er sérlega spenntur fyrir að vera með
mér eftir svona ömurleg reiðiköst, jafnvel eftir
miklar barsmíðar - næstum nauðgar mér á eftir.
Finnst þér þetta ekki eitthvað sjúkt? Mig aftur á
móti flökrar við þessu. Ég skil ekki hvernig hægt
er að kalla manneskju, sem maöur segist elska,
hóru og öllum þeim ónöfnum sem maöur er látinn
heyra. Mér finnst þetta svo ógeðslegt að ég bara
þoli þaö ekki.
Ég var alin upp viö vandamál. Pabbi var of-
drykkjumaður. Hann lamdi okkur öll ef því var að
skipta. Ég spyr, verð ég endalaust í svona erfiðleik-
um? Get ég að þinu mati á einhvern hátt variö
mig? Mér svíður sárast þetta kjaftæði um að ég sé
lauslát og I ofanálag hóra. Ég hef aldrei veriö með
öðrum manni, satt að segja. Getur verið að ég sé
svona mikill asni að það sé hægt að fara með mig
eins og gólfklút og ég geti ekki varið mig? Sjálfri
finnst mér hann ömurlegur harðstjóri og ekkert ann-
að, þó það sé mjög erfitt fyrir mig að tala svona um
manninn sem ég elska eða hef trúað að ég elski.
Ég get svarið það að ég veit ekki lengur hvort ég
geri það eða ekki. Viltu ræða þetta með afleiðingar
eiturlyfjanna og kynlífið, ásamt þessu með yfir-
ganginn. Eins bið ég þig að ræða þetta með pen-
ingana og samskiptin yfirleitt. Ég er svo örvænting-
arfull og treysti því að þú skiljir mig, elsku Jóna
Rúna. Ég er að gefast upp, held ég. Vonandi svar-
ar þú mér sem fyrst. Ég veit að þú ráðleggur mér
bara það besta.
Takk fyrir að vera til,
Steina.
Elskulega Steina!
Mér þykir þú aldeilis eiga í erfiðleikum og er þá
kannski vægt til orða tekið. Eins og þú sérð sjálf
gjörbreytti ég öllu því í bréfinu sem hefði mátt rekja til
þín. Það er því ekkert aö óttast í þeim efnum. Kærar
þakkir til þín frá mér fyrir áhuga þinn á því sem ég er
að gera. Það er óneitanlega mjög upþörvandi. Við
skoöum það sem þú spyrð um og ég íhuga ástandið
og gef þér mögulega einhverja þá leiösögn sem get-
ur verið hentug í þessu viðkvæma og vandmeðfarna
vandræðaástandi sem þú í augnablikinu býrð við. Á-
fram nota ég til handleiðslunnar innsæi mitt, hyggju-
vit og áunna reynsluþekkingu.
44 VIKAN 19. TBL. 1992