Vikan - 17.09.1992, Blaðsíða 30

aöi ég mér aö syngja í framtíðinni. Þaö er
nefnilega mjög erfitt fyrir söngnema aö vera
oröinn frægur áður en hann er orðinn söngv-
ari. Ég veit aö þaö þýðir ekkert fyrir mig aö
koma heim frá Ítalíu sem einhver meöal-
söngvari. Ef ég á aö fá eitthvað aö gera verö
ég aö vera mjög góö. Ég verö aö kunna enn
betur á röddina mína til þess að geta komið
heim. Ég er búin aö vera þarna úti í þrjú ár og
á ennþá nokkuð í land.
Ég fór utan til frekara náms vegna ástar
minnar á listinni fyrst og fremst og löngunar
minnar aö takast á viö hana. Alla verðandi
listamenn langar til þess aö geta sem fyrst
farið að skapa eitthvað sjálfir en maöur lærir
lagiö hennar, Hægt og hljótt, hætti aö vera vin-
sælt. Sumir voru jafnvel búnir aö afskrifa hana.
Nú hefur hún kvatt sér hljóös á nýjan leik -
hún vildi sanna sig, fá uppörvun, standa sig.
„Ég datt út úr öllu eftir lætin sem fylgdu
Eurovision - ég hélt bara áfram aö læra. Ég
vissi aö það yröi ekki auðvelt aö koma fram
aftur. Ég var vön því frá „Hægt og hljótt-tíma-
bilinu” aö öllum þætti mjög vænt um mig. Þaö
er mér afar mikilvægt aö finna þetta viömót á
nýjan leik en ég vissi jafnframt að ég yröi aö
standa mig til þess aö svo mætti verða.
Rína geröi sér frekar grein fyrir því heldur
en ég aö ég þyrfti aö láta heyra í mér. Þaö
verður nefnilega æ erfiðara eftir því sem
sett af staö og þaö var ekki lengur hægt aö
hætta viö. Þegar tveir dagar voru til stefnu
varð ég vör viö smáfiðring í maganum en á
tónleikunum sjálfum og daginn þann fann ég
ekki fyrir sviösskrekk, mér leið ofsalega vel á
sviðinu. Ég hugsa jafnvel aö ég hafi skemmt
mér best sjálf. Allt í einu var eins og ég heföi
fundið eina meginástæöuna fyrir því af hverju
ég er aö þessu en hún er sú aö mér finnst
gaman aö syngja fyrir fólk. Það er meö því al-
skemmtilegasta sem óg geri og ég hef þörf
fyrir þaö. Kannski er þetta sýnigirni en samt
sem áöur held ég aö meira þurfi til. Ég er búin
aö finna aðferð til þess aö miðla því sem ég
hef að gefa öðrum - sumir mála, aörir leika.
Á tónleikunum fann ég í fyrsta skipti aö ég
hafði fullt vald á því sem ég var aö gera. Ég
sannfæröist líka um aö ég vissi hvaö ég ætl-
aöi mér og ég gæti í leiðinni gefið hjartanu
lausan tauminn. Þaö er góö tilfinning þegar
kunnáttan og þaö aö gefa frá sér er aö smella
saman. Þegar ég fann þetta í upphafi tónleik-
anna gleymdi ég mér gjörsamlega, söng fyrir
fólkið og „fílaði mig í botn”.
Tónleikarnir voru lokaöir vegna þess aö ég
er ekki tilbúin aö „depútera”. Ég bauö aðeins
því fólki sem hefur trú á mér og hefur stutt
mig meö ráöum og dáö og hinum sem ég
vonaðist til aö myndu hrífast og sjá að
kannski borgaöi sig aö leyfa þessari aö læra
áfram. Ef ég væri peningamaður heföi ég
mjög gaman af svona lottói. Ekta peninga-
maður hefur gaman af ævintýrum en hann sér
strax út hvaö borgar sig og hvaö ekki.”
EKKI TILBÚIN
„Mér finnst ég ekki vera tilbúin aö standa
frammi fyrir þjóð minni og segja að ég sé
orðin þroskuð söngkona því aö ég er þaö
ekki. Ég veit aö ég verö þaö ef ég fæ tæki-
færi til þess aö halda
áfram náminu. Ég tel
mig hafa sannaö þaö
fyrir fólki á þessum tón-
leikum aö ég sé á réttri
leið. Guð hefur gefið
mér mikla rödd en ég
þarf bara minn tíma til
aö ná ennþá meira
valdi á henni, ég er far-
in aö þekkja hana þaö
vel að ég veit hvað
vantar upp á. Mér
finnst ég eiga eftir að
vinna í ýmsum smáat-
riðum. Ef ég hætti námi
núna og skellti mér út í
samkeppnina heföi ég
engan tíma til aö vinna
úr þessum smáatrið-
um, hvaö þá orku. Ég
er smeyk um aö hiö gagnrýna þriöja auga
hyrfi á brott. Ég vil ná því markmiði aö ná aö
minnsta kosti hundrað og þrjátíu prósent tök-
um á röddinni.
Ég ætla aö vera hjá Rínu Malatrasi þar til
ég hef náö þessu marki. Þá ætla ég aö byrja
á því aö syngja fyrir í óperuhúsum en aö
sjálfsögöu er slíkt hluti af náminu - aö fá
reynsluna af því að keppa og standa sig
gagnvart öörum. Ýmsir söngvarar hafa tjáö
mér aö einmitt þetta sé gífurlega gefandi
hvaö reynslu snertir en aftur á móti geti slíkt
ekki síöur veriö eyðandi. Þaö er kannski ekki
beinlínis skemmtilegt að ganga á milli
manna og leitast viö aö sanna sig og sann-
fljótt aö slíkt tekur tíma, svita og tár. Stundum
finnst mér námiö vera verra en aö moka skít,
þetta getur verið ofboðslegt púl. Þaö má líkja
söngnáminu viö íþrótt því aö alltaf er veriö aö
keppa viö líkama sinn, auk þess sem þetta er
mikið bóklegt nám. Söngneminn þarf að vera
ákaflega haröur af sér, duglegur og síðast en
ekki síst þolinmóður. Slikt er aftur á móti af-
skaplega erfitt þegar sagt er viö mann:
„Vertu ekkert aö læra meira, þú skalt bara
halda áfram í poppinu, þar ertu svo ansi
góö.”
Rína lét mig strax vita af því aö ég hefði
mjög góöan efnivið í röddinni en ég kynni ekk-
ert að syngja. Hún sagöi aö ég yröi aö læra að
nota röddina til þess aö gæöin næöu alla leið í
gegn. Ég ákvaö aö reyna. í tvö og hálft ár
geröi ég ekkert annað en að spreyta mig á
söngæfingum - á hverjum einasta degi. Það
var mikið álag fyrir ungan söngvara frá íslandi
sem ætlaði sér bara aö syngja falleg lög. Ég
hugsa aö núna gæti ég haldiö þriggja tíma
tónleika með því að syngja aöeins þessar mis-
munandi æfingar. Rína sagöi líka viö mig aö
þegar æfingarnar væru orönar nægilega góð-
ar ætti ég aö geta sungiö hvaö sem væri.
Eftir síðustu jól fór hún loks aö leyfa mér aö
spreyta mig á eiginlegum söng. Þá uppgötv-
aöi ég aö ég gat án nokkurra vandkvæða
sungiö hitt og þetta sem taldist meö því erfiö-
ara í deildinni. Mér fór loksins að líða betur og
hugsaöi aö þessi tími heföi ekki verið til
einskis.”
GAMAN AÐ SYNGJA FYRIR FÓLK
Þjóöin hefur ekki heyrt í Höllu Margréti síöan
lengri tími líöur. Ég
var ekki alveg búin
aö gera ugg hug
minn þegar ég kom
heim í sumarleyfi um
hvort ég ætti að fara
að ráöum hennar og
syngja á tónleikum.
Áöur en ég tók
nokkra ákvöröun um
hugsanlega tónleika
söng ég svolítið fyrir
nokkra útvalda og
fékk svo góöa dóma
aö ég afréö aö drífa í
þessu.
Vikan fyrir tónleik-
ana var mjög skrítið
tímabil. Þá var allt
30 VIKAN 19. TBL. 1992