Vikan - 26.11.1992, Page 6

AD DUSTA
RYKIÐ AF
DRAUMUM
Viötal viö
þrjdr konur
sem gripu
tœkifœriö
Er börnin vaxa úrgrasi breytist félags-
legt hlutverk kvenna. Þau tínast að
beiman ogfinna sinn samastað í tilver-
unni og mœðurþeirra verða frjálsari.
Þærfara að hafa rýmri tíma til að
sinna starfi sínu og áhugamálum.
Margar sjá íþessu tœkifœri til að dusta
rykið af œskudraumunum og láta
nokkra þeirra rætast. Sumar dreymir
um að ganga út af skrifstofunni, stofna
eigið fyrirtæki og ráða tíma sínum sjálf-
ar, aðrar að geta skapað list, hella sér
út í nám eða sinna félagsmálum.
Sigríóur
opnaöi
eigin Ijós-
mynda-
stofu til aó
skapa sér
atvinnu.
1=
'O
o
co
<C
co
ZD
O
LLJ
o
z
„ÞVÍ MIDUR, ÞÚ ERT OF
DÝR VINNUKRAFTUR
Ein þeirra kvenna sem
kusu að nýta tækifærið er
Sigríður Bachmann Ijós-
myndari. Hún vann á Ijós-
myndastofum annarra frá
fimmtán ára aldri og þar til
hún opnaði eigin stofu í ágúst
1989. Hana hafði lengi langað
til þess en aðstæður voru
aldrei réttar því Sigga var ein-
stæð móðir. Það voru ekki
miklir peningar sem hún hafði
úr að spila þegar hún opnaði
eigin stofu því hún hafði verið
atvinnulaus í eitt og hálft ár
áður.
„Það var sama hvar ég bar
niður, alls staðar fékk ég
sama svarið: „Því miður, þú
ert of dýr vinnukraftur." Þetta
svar taldi ég fela raunveru-
legu ástæðu þess að atvinnu-
leitin gekk svo illa, nefnilega
að þeir töldu mig of gamla. Eg
endurmat því stöðuna og sá
að fyrst ég var svona verð-
mætur vinnukraftur hlyti ég að
geta bjargað mér ein.“
Með hjálp vina og kunn-
ingja tókst að ná saman lág-
markstækjakosti en stofan er
ekki fullbúin enn.
„Ég átti sjálf eitthvað af
tækjum sem ég var búin að
safna í gegnum tíðina en hitt
fékk ég lánað. Ég hef byggt
þetta upp svona smátt og
smátt. Kannski er það munur-
inn á körlum og konum. Við
tökum ekki eins mikla áhættu,
förum frekar hægt og rólega f
sakirnar. Einstæð móðir verð-
ur að fá kaupið sitt með skil-
um um hver mánaðamót.
Þegar ég opnaði stofuna var
stelpan min orðin það stálpuð
að hún var að mestu farin að
bjarga sér sjálf. En ég vissi að
ég var góður Ijósmyndari og
hvernig stofu ég vildi reka.“
LÆRIR AF MÓTLÆTINU
Eins og margar einstæðar
mæður hafði Sigga oft ekki
mikið handa á milli. Sveins-
prófið í Ijósmyndun tók hún
líka frekar seint miðað við hve
snemma hún byrjaði í faginu.
Hún segist samt aldrei hafa
orðið vör við að hún hefði
það bágar en aðrir, það sem
einstæðar mæður þurfi helst
að glíma við sé óöryggi.
„Meðan stelpan mín var lítil
fann ég oft að fólk leit niður á
okkur mæðgur af því við vor-
um tvær og það setti í mig á-
kveðna hörku. Allt mótlæti
6 VIKAN 24.TBL. 1992