Vikan - 26.11.1992, Blaðsíða 84

JÓNA RÚNA KVARAN SKRIFAR
INNSÆISNEISTAR
FUÓTFÆRNI
Fátt er leiðinlegra en
hvers kyns flan og
flaustur þegar kemur að
samskiptum sem krefjast ann-
ars konar og öllu hæglátari
meöhöndlunar. Þau þarf jafn-
vel aö ígrunda og skipuleggja
af nærfærni og nákvæmni
þess sem ekki óskar að valda
sjálfum sér eða öðrum vand-
ræðum bara vegna hvers
kyns flausturs. Það er oftar en
ekki aö við erum að takast á
við menn og málefni sem taka
á taugarnar og okkur getur
fundist eins og hvers kyns töf
geti kostað hugarangur og lé-
iegar niðurstöður. Þegar
þannig stendur á, er Ijómandi
að fara fremur varlega í sak-
irnar en að flýta sér um of.
Málið er þó að sennilega
borgar sig ef um er að ræða
viðkvæma og vandmeðfarna
aðstöðu okkar að golast ekki
umhugsunarlaust áfram,
fremur gefa hlutunum tíma og
tækifæri.
Margur hefur farið flatt á
eigin fljótfærni til dæmis á
prófum og bitið sig í handar-
bakið á eftir. Það er miklu
hyggilegra þegar verið er að
vinna að úrlausnum hvers
kyns verkefna að velta rólega
fyrir sér mögulegum úrlausn-
um, fremur en að láta í óða-
goti augnabliksins eins og
það skipti ekki máli að íhuga
allar lausnir yfirvegaö og
flausturslaust fyrirfram.
Bráðræði er afar einkenn-
andi fyrir þá sem eru alla
jafna óþolinmóðir og óslööug-
lyndir. Þeir brussast áfram og
eru heldur lítiö að spá í hvaða
afleiðingar hljótast af fram-
kvæmdum þeirra og fram-
komu þegar hún einkennist
fyrst og fremst af fljótfærni.
Oft kemur fyrir að viö segjum
eitthvað við einhvern sem ork-
aö getur tvímælis, vegna
kannski ótæpilegrar hrein-
skilni sem fylgir í kjölfarið.
Þannig getum viö með óþarfa
framhleypni komiö af stað
mögulegu öngþveiti í hugum
þeirra sem fyrir veröa.
Þegar stofnað er til kynna
við nýtt fólk er ágætt að áætla
sér þó nokkuð góðan tíma til
að nálgast viðkomandi og
forðast eins og heitan eldinn
að láta nokkurs konar
skjótræði leika um tengslin
fyrst framan af. Við eigum
mun betra færi á aö sjá við-
komandi einstakling út með
fyrirvara þess sem flýtir sér
hægt og um leiö tryggja frem-
ur en ekki, að ekkert flan verði
þess valdandi að við vanmet-
um galla þessa nýja sam-
bands. Flasfengið fólk, sem
veður áfram í þeirri trú að það
skipti ekki máli hvernig við
nálgumst hvert annað, lendir
oftar en ekki í vandræðum
sem afleiðingu af óhugsuöu
fljótræöi sínu. Síðan er sama
fólk alveg hissa ef það fær ó-
ánægjuviðbrögð frá þeim sem
fyrir verða og þá fólki sem kýs
nefnilega fremur að koma vilja
sínum á framfæri með ögn
meiri stillingu.
Við ættum aö venja okkur á
þýða og þægilega framkomu
sem ekki felur í sér neins kon-
ar flaustur eða framhleypni.
Veljum því að láta hvers kyns
fljótræði fjúka og minnumst
þess að góðir hlutir gerast
hægt. Bráðræði fjötrar fólk og
veikir venjulega samskipti
þess viö aðra. Stilling er prýði
í fasi og framkomu fólks, en
hvers kyns fljótræði löstur
sem er leiöitamur og líklegur
til að valda usla og hana nú. □
Frú Soffía setti auglýsingu í blöð-
in og óskaði eftir húshjálp sem
gæti sofið heima. Aöeins ein
stúlka gaf sig fram og frú Soffía
tók þegar til við að yfirheyra hana
allnákvæmlega:
- Þér kunniö að búa til mat?
- Nei, frú, það kann ég ekki.
- Þá hafið þér líklega æfingu í
daglegri hreingerningu og al-
mennum húsverkum?
- Nei, frú, það hef ég ekki.
- Kunnið þér að sjá um börn?
- Nei, frú.
- Drottinn minn dýri, hvað í ó-
sköpunum getið þér þá, mann-
eskja?
- Ég get sofið heima!
- Þú hefur aldrei kysst mig af
þvílíkri ástríðu fyrr, Gústaf. Er
það af því að það er svo
dimmt?
- Nei, þaö er af því að ég er
ekki Gústi!
Það var í svartaþoku við Ný-
fundnaland að flutningaskip rakst
á fiskiskip. Fiskiskipið sakaöi lítið
en svo illa tókst til að þegar frakt-
arinn var að bakka frá rakst hann
aftur á fiskibátinn.
- Fljótið þið ennþá? kallaði
skipstjórinn á fraktaranum.
- Já, það held ég, svaraði hinn
rólega. - Ætlaröu að reyna einu
sinni ennþá.
Petra litla var komin á sjúkra-
hús. Um kvöldið kom hjúkrun-
arkonan og fékk henni hita-
mæli.
- Hvað á ég að gera viö
þetta? spurði Petra litla.
- Pú skalt bara stinga því
upp í mylluna á þér, sagði
hjúkrunarkonan brosandi og
fór svo. Að fimm mínútum
liðnum kom hún aftur til þess
að sjá árangurinn en sá þá að
Petra litla hélt enn á mælinum í
hendinni.
- Já, en hvers vegna hef-
urðu ekki gert eins og ég sagði
þér, Petra?
- Af því að þú gleymdir að
segja mér hvort það átti að
vera vindmyllan eða vatns-
myllanl
FINNDU 6 VILLUR
Finniö sex villur eöa fleiri á milli mynda
Bunnplg -g ■jnQjæi qijsa jnjan uui66n|9 -g jnuuo nja |Q6uqcl!AS 'V eundej| e
»es QueA jnjeq puog e isAejq jnjeq ubjjAjis 'Z 'Q!A llæP Q!jaA jnl0M !UJ|e[H ' I
84 VIKAN 24TBL. 1992