Vikan - 26.11.1992, Side 106

Allt gefiö i
botn.
Karlakór-
inn Hekla
aö taka
lagiö.
ar. „Mér dettur ekki í hug að
snerta þær en það eru smá-
sögur eftir hann sem mig
langar að kvikmynda og þá
sérstaklega ein,“ svarar hún
en nú er það Karlakórinn
Hekla sem á hug hennar.
„Þetta verður jólamynd í Há-
skólabíói og gott ef hún verð-
ur ekki frumsýnd þann 19.
desember eða á annan í jól-
um. Það er ekki alveg ákveð-
ið,“ bætir Guðný við. Talið
berst nú að fyrri verkum leik-
► Hvaö er eiginlega aö
gerast? Svipmynd úr Karla-
kórnum Heklu.
T Fríö er hún Ragnhildur
Gísladóttir. Hún fer meó
aöalhlutverkió í myndinni.
um þeirra. Alls samanstóö
tökuliðið af sjötíu manns.
Tökur á myndinni erlendis
gengu mjög vel fyrir sig og
þakkar Guöný það ekki síst
veðrinu. Þetta leiddi meðal
annars til þess að framleiðsla
myndarinnar varð ekki á eftir
áætlun og í heildina segir hún
myndina hafa verið tekna á
sex til sjö vikum. En þrátt fyrir
að myndin virðist hafa yfir sér
dálítið alþjóðlegt yfirbragö tel-
ur Guðný hana ósköp ís-
lenska í sér. Engu að síður er
hún framleidd í samvinnu við
Svía og Þjóðverja og norræni
kvikmyndasjóðurinn, þýskt
kvikmyndafyrirtæki í Köln og
evrópski kvikmyndasjóöurinn
studdu gerð myndarinnar.
- Ertu aö búa til kvikmynd
sem allir aidurshópar kunna
aö meta?
„Já, vonandi. Þetta er
skemmti- og tónlistarmynd og
hún er ætluð fyrir alla aldurs-
hópa. Þetta er kannski ekki
unglingamynd og ekki barna-
mynd en þetta er svona mynd
þar sem allir geta fundiö eitt-
hvað við sitt hæfi.“
- Hvað er þér minnisstæö-
ast frá því verið var aö gera
myndina?
„Það er nú ekkert frekar en
annað. Svíþjóðarparturinn er
1 e < ■ m
M n B ■ 1
mér reyndar mjög minnis-
stæður því það var svo gam-
an aö vera á Skáni og við
höfðum ágæta aðstöðu þar.
Við vorum í gömlu stúdíói
sem er í bóndabæ á Skáni.
Það var skemmtilegasti part-
urinn af upptökunum," svarar
Guðný og þegar upp er staðið
fannst henni gaman að
standa í þessu. „Þetta var ó-
sköp ágætt. Það rennur á
mann æði þegar byrjað er að
taka upp mynd, einhvers kon-
ar tökuæði og svo er maður
alveg hissa þegar það er
búið. Þetta er eins og að fá
kast. Maður gleymir því síðan
að öllu yfirstöðnu," segir Guð-
ný en fyrir skömmu fór hún til
Þýskalands til að klippa
myndina. Síðan tekur viö
hljóðklipping sem tekur að-
eins skemmri tíma en mynd-
klippingin og segir Guðný að
eiginlega sé myndin klippt í
tveimur löndum.
- Hvenær býstu viö aö gera
næstu mynd?
Guðný hlær við spurning-
unni en segir síðan: „Guð
minn almáttugur. Fyrst verður
að Ijúka við þessa áður en
maður fer að hugsa um þaö,
áður en maður þorir að hugsa
um þaö.“ Hún hefur staðið að
myndum með gamansömu
ívafi og langar til þess að
halda áfram á sömu braut. En
stóru sögurnar hans föður
síns ætlar hún að láta ósnert-
stjórans.
„Ég hef bara leikstýrt tveim-
ur kvikmyndum, þessari og
Kristnihaldi undir Jökli. í hin-
um myndunum (Skilaboö til
Söndru og Stella í orlofi) skri-
faði ég handritin og vann í
framkvæmdastjórninni. Á milli
mynda er maður líka að selja
myndirnar og reyna að koma
þeim á framfæri. Þaö er ekk-
ert apparat sem stendur í
því.“
Að því er Guðný segir kost-
aði um 120 milljónir króna að
gera myndina. Er hún farin að
huga að kaupendum að
myndinni utan Sviþjóðar og
Þýskalands?
„Nei, við erum nú ekkert
farin að athuga það. Fyrst
verðum við að Ijúka henni til
að menn geti skoðað hana.
En það er sænskt dreifingar-
fyrirtæki sem hefur áhuga og
við erum búin að fá, að ég
held, dreifingaraöila í Þýska-
landi og svo sér maður hvað
setur.“
- Hvernig líst þér á þróun-
ina í íslenskri kvikmynda-
gerð?
„Mér líst mjög vel á hana.
Mér finnst gaman að þessum
krökkum sem eru aö byrja,
hvað þau eru brött. Þaö var
komin smálognmolla en nú
virðist allt vera komið á fullan
skrið eftir að þessir stóru kvik-
myndasjóðir komu til sögunn-
ar sem eru nú ætlaðir til að
sporna við amerískum stór-
myndum. Það er verið aö
reyna að halda i evrópska
menningu."
- Ertu yfirleitt hrifnari af evr-
ópskum kvikmyndum en
bandarískum?
„Já, þó það sé Ijótt að segja
það. Það er náttúrlega til fullt
af góðum bandarískum kvik-
myndum en mér finnst að evr-
ópsku myndirnar séu betri í
húmor og öðrum manneskju-
legheitum og þær ná manni
betur."
- Hvar stundaöir þú nám?
„Hjá sjónvarpinu get ég
sagt þér, í Reykjavík og
London. Ég var í kvikmynda-
skóla í London eftir að ég
hafði verið hjá sjónvarpinu í
nokkur ár,“ svarar Guðný en
hún nam við London
International Film School.
Hún kunni mjög vel við sig í
London og fannst sér í lagi á-
hugavert að kynnast fólki frá
fjarlægum löndum, sérstak-
lega vegna þess hve við Evr-
ópubúar erum meira og
minna ósköp svipaðir í hug-
myndum, að því er hún segir
sjálf.
- Lagöir þú mesta áherslu
á kvikmyndaleikstjórn og
handritagerð í náminu eða
voru aörir þættir sem vöktu á-
huga þinn eins og klipping,
framleiösla eöa kvikmynda-
taka?
„Nei, ég lagði mesta á-
herslu á handritagerð en þetta
er skóli þar sem nemendur
verða að ganga í gegnum öll
stigin í tveggja ára námi.
Maöur verður að vera hljóö-
upptökumaður, þarf að sjá um
leikmynd og maður þarf að
kvikmynda eina mynd og
klippa aðra. Þetta er því ó-
sköp verklegur skóli en svo,
síðasta misserið gat maöur
valið sér sitt svið.“
- Svona aö lokum, Guöný,
hvaöa eiginleikum þarí leik-
stjóri aö búa yfir til aö gera
góöa kvikmynd?
„Tja, ég held aö það sé að
vera fær um að hafa heil-
darsýn yfir viðfangsefniö.
Fremst af öllu er að ná vin-
skap við leikarana þannig aö
leikarinn finni að maður
treystir honum og öfugt. Þaö
hefur mikið að segja að hafa
gott samband við leikarana og
gott samstarf við fólk."
Þar með lauk spjalli okkar
Guðnýjar. Leikstjórinn sneri
sór síðan að því sem gera
þurfti - fullklára nýja íslenska
söngva- og gamanmynd svo
að landsmenn geti séð hana
á stóra hvíta tjaldinu f Há-
skólabíói um jólin.
1 06 VIKAN 24. TBL. 1992