Vikan - 06.05.1993, Page 8

Maður hefur ekki einbeitingu
til að fylgjast með fréttum og
það verður óskaplegt átak að
koma sér í kápuna og út og
hrópa: Hjálp! Hvar er ein-
hver?“
Hvers vegna er sá meðvirki
svo sjúkur þó hann eða hún
bragði aldrei áfengi?
„Vandamálið verður meira
afgerandi eftir því sem maður
er í nánari tengslum við alk-
ann. Maður er alltaf upptekinn
af því sem viðkomandi er að
segja eða gera eða ekki segja
og ekki gera og hættir að
sinna sjálfum sér. Ef um er að
ræða maka held ég að við
verðum grimm og förum að á-
saka, hefna okkar og refsa
eða verðum algerlega niður-
brotin og vanmáttug og um
leið ófær um að breyta stöð-
unni,“ svarar hún. „Það versta
er þó að aðstandandinn hættir
að stjórnast af góðum tilfinn-
ingum. Þær vondu taka yfir
hægt og rólega. Það er mis-
jafnt hversu þolin við erum á
aðstæðurnar en það breytir
ekki því að brennivínsdrykkja
einhvers annars stjórnar því
hvernig mér líður, frá því að
ég vakna á morgnana þar til
ég sofna á kvöldin," segir
Hólmfríður að lokum.
Hugrekki er þoigæði
undir álagi.
Ernest Hemingway.
Hún er tæplega fertug, úti-
vinnandi eiginkona og fjögurra
barna móðir. Hún ólst upp við
alkóhólisma föður og eftir að
hún giftist fór eiginmaður
hennar að drekka ótæpilega.
Hún segir uppeldisaðstæður
hafa gert sér erfitt fyrir í gegn-
um lífið; meðal annars sé hún
svo óstyrk að hún treysti sér
ekki til að fara í atvinnuviðtöl.
Að sjá er hún ósköp venjuleg
kona, með tær augu og falleg-
an svip. í hópi væri ógerningur
að benda á hana og segja:
„Þarna er sú með vandamálin."
Lífið tryggir tækifæri
- ekki sanngjarna
meðhöndlun.
„Ég vildi óska að ég hefði
komist í svona mannrækt
strax sem unglingur," segir
hún. „Ég var svo slæm á
taugum á unglingsárunum að
það slokknaði hreinlega á
mór. Ég var ofsalega hrædd
og leið illa og vissi aldrei hvað
var að mér. Það var iðulega
þannig heima hjá mér að
maður vakti alla nóttina út af
fylliríinu og stundum fleiri en
eina nótt og þetta gerði að
verkum að ég fór að standa
mig illa í skóla. Eftir að hafa
vakað alla nóttina í tauga-
spennu, hrædd um mömmu
og hrædd um okkur, var ekki
hægt að standa sig eins og
hin börnin. Þá fékk ég
skammir fyrir að standa mig
ekki og varð tossi en gat
aldrei sagt hvers vegna. Þá
fór að slokkna á mér og ég fór
að kasta upp. Ég var send til
taugalæknis en hann fann
ekkert að. Núna set ég þetta
vitanlega í samband við
spennuna og erfiðleikana sem
ríktu heima hjá mér. Núna
langar mig oft að ganga að
gömlu kennurunum mínum og
segja: Veistu hvað var að
mér? Það var ekki leti eða
trassaskapur eða heimska.“
Lífið er aðeins hægt
að skilja aftur á bak
en því verður að lifa
fram á við.
Sören Kierkegaard.
„Það eru tvö ár síðan ég byrj-
aði að sækja fundi hjá Al-
Anon og þeir urðu mér alger
opinberun. Ég var búin að
fara til sálfræðings vegna
þess að mér leið svo illa, var
óörugg og fann til mikillar
sektarkenndar, sem er fylgi-
kvilli þess að vera uppkomið
barn alkóhólista. Einbeitingin
var til dæmis svo gersamlega
farin að ég gat ekki lesið dag-
blöð. Sálfræðingurinn sagði
að ég væri svolítið óstyrk og
ráðlagði mér að fara á Dale
Carnegie námskeið! Þegar ég
kom í Al-Anon opnaðist mér
I