Vikan - 15.07.1993, Síða 11

á frómasbeði. Hjálmar sér um
að velja vínið.“
- Þú ert stööugt aö blanda
geöi viö fólk, ýmist þegar þú
heldur boöin sjálf eöa þegar
ykkur er boöiö eitthvaö, sem
gerist ósjaldan. Getur ekki ver-
iö erfitt aö þurfa alltaf aö sýna
sína bestu hliö. Ertu aldrei illa
upplögð eöa í vondu skapi?
„Ég er, sem betur fer, nán-
ast aldrei í vondu skapi. Auð-
vitað koma tímar þegar maður
hugsar sem svo að betra væri
að vera heima og taka þaö ró-
lega heldur en að fara út á
meðal fólks. Þetta hefur alltaf
gengið vel og mér finnst frem-
ur auðvelt að blanda geði við
fólk við mismunandi aðstæð-
ur. Ég reyni að ýta frá mér á-
hyggjum ef einhverjar eru og
gleyma höfuðverknum ef hann
hefur látið bæra á sér. Það er
hins vegar miklu oftar sem við
hittum skemmtilegt og áhuga-
vert fólk í svona boðum, frem-
ur en það sem manni þykir
kannski beinlínis leiðinlegt. Ef
við færum i öll þau samkvæmi
sem okkur er boðið í þá gerð-
um við fátt annað. Okkur er til
dæmis ævinlega boðið til mót-
töku á hinum ýmsu þjóöhátíð-
ardögum en hér í Bonn eru
um hundrað og fjörutíu sendi-
ráð. Það er augljóst að við för-
um ekki í boð af þessu tilefni
nema í mesta lagi í þriðjungi
tilvika."
Í HÁRGREIDSLU
TIL ÍRISAR
- Mér hefur veriö sagt aö þú
látir þig ekki muna um aö aka
í eina og hálfa klukkustund til
Wiesbaden 'til aö láta leggja á
þér háriö þegar mikiö stendur
til. Hvernig stendur á því?
„Vegna þess að þar er ís-
lensk hárgreiðslukona sem er
mjög góð, íris Sveinsdóttir.
Hún er mjög eftirsótt og til
hennar kemur fólk víöa að.
Margar kunningjakvenna
minna í Bonn hafa kvartað
undan hárgreiðslufólki hérna,
sem vill vera dálítið einrátt.
Þegar ég kom hingað fyrst
bað ég ritarann hans Hjálm-
ars, sem er öllum hnútum
kunnug í Bonn, um aö finna
fyrir mig einhverja góða hár-
greiðslukonu. Hún spurði mig
hvort mér litist ekki vel á að
fara til þeirrar sömu og sú
sendiherrafrú hafði gert sem
var hér á undan mér. Ég
kvaðst tilbúin að reyna það.
Þegar á hólminn var komið
lýsti ég því fyrir henni hvernig
ég vildi hafa hárið og hún
hófst handa. Árangurinn var
samt þónokkuð öðruvísi en ég
hafði ætlað og ég hugsaði
með mér að konan þyrfti lík-
lega að venjast mér og ég
henni. Ég fór til hennar í þrjú
eða fjögur skipti til viðbótar en
kom öðruvísi út frá henni en
ég hefði kosið. Loks áttaði ég
mig á því að konan var að
reyna að gera mig eins og fyr-
irrennara minn, sem hún
sagði að hefði alltaf verið svo
fín um hárið. Hugmynd henn-
ar var einfaldlega að sendi-
herrafrú ætti að vera um hárið
á einhvern þann hátt sem hún
hafði gert sér í hugarlund. Ég
hef farið nokkrum sinnum til
írisar því að mér finnst hún
vera mjög fær. Ef ég hef átt
erindi til Frankfurt hef ég not-
að tækifærið og skotist til
hennar því að þaðan og til
Wiesbaden er aðeins snerti-
spöiur. Þess á milli fer ég á
stofu hér í Bonn.“
VIÐ STÝRIÐ
- Ekur þú sjálf?
„Já, það geri ég ævinlega
þegar ég get. Ég verð að hafa
það frjálsræði að geta keyrt
um. Mér finnst ég þurfa að
hreyfa mig það mikið og gæti
ekki hugsað mér að vera alltaf
upp á aðra komin. Ef ég fer í
opinber boð yfir daginn og á
von á því að erfitt sé að finna
bílastæði þá er gott að not-
færa sér bílstjóra sendiráðs-
ins, annars ek ég sjálf."
- Bílskúrinn stóö opinn
þegar blaöamaöur renndi í
hlaö. Hann sá aö þar stóöu
tvö rennileg reiöhjól. Stundar
þú hjóireiöar og jafnvel aöra
tíkamsrækt?
„Já, við hjólum mjög gjarn-
an á kvöldin eftir vinnu, einnig
um helgar. Líkamsrækt
stunda ég nokkuð reglulega,
snemma á morgnana áður en
vinnudagur hefst. Um helgar,
einkum yfir veturinn, fylgjumst
við gjarnan með dóttur okkar,
Önnu Karin, sem stundar
knattspyrnu af krafti með
skólaliði sínu, en hún hefur
gengið í bandarískan mennta-
skóla hér í Bonn. Leikirnir eru
oftast á laugardögum og
sunnudögum og við reynum
að elta liðið og fylgjast með
því eftir föngum."
Þar með var Anna þotin til
að undirbúa matinn fyrir boðið
um kvöldiö. Framundan voru
annasamir dagar hjá þeim
Hjálmari, heimsókn á menn-
ingarviðburði og móttaka
fjölda gesta vegna reykvísku
menningardaganna. Þeim var
mikið kappsmál að allt gengi
vel en starfsfólk sendiráðsins
hafði undirbúið þennan merka
viðburð í tvö ár - nú mátti
ekkert fara úrskeiðis. □
0® Sfl®
FYRIRBODAR
FORTIDIN KVÚDD
ALHEIMSVITUNDIN
SKYGGN LÖGREGLA
GALDRAR Á ÍSLANDI
ALHEIMSLEG LIFSORKA
VAR 1ESÚS REIKIMEISTARI?
TIMARIT UM EITT HELSTA
w r r
AHUGAMAL ÞJOÐARINNAR
I GEGNUM ALDIRNAR -
W
DULRÆN MALEFNI
S ÁSKRIFTARSÍMI 813122
14.TBL. 1993 VIKAN 1 1