Vikan - 15.07.1993, Síða 33

inn að kortleggja leiðina fyrir
pabba og hann sigldi af miklu
öryggi á undan alla leið á
krána. Borðin stóðu úti og á
þeim loguðu kerti.
„Guð, hvenær haldiði að
hægt væri að kveikja á kerti
úti heima. Sko sjáiði, loginn
flöktir varla."
Mamma var svo ákveðin í
að vera yfir sig hrifin að allt
varð henni tilefni stöðugra
upphrópana. Pabbi var rólegri
en þegar maturinn kom gat
ekkert okkar orða bundist.
Nautasteikin bráðnaði uppi í
pabba og mömmu en við
systkinin höfðum aldrei
smakkað annan eins kjúkling;
safaríkur svo af bar og krydd-
Viö Eva í gamla virkinu í
Kérkira.
aður með fersku jurtakryddi
sem mamma hélt fram að
væri tínt villt á næsta engi. Ég
hallaðist frekar að því að
kryddið væri ræktað sérstak-
lega til átu eða rétfara sagt
vonaði að svo væri. Einhvern
veginn höfðaði það ekki til ís-
lendingsins að maturinn hans
yxi villtur um allar jarðir fyrir
hunda og manna fótum eins
og þar stendur.
Um það bil sem við vorum
hálfnuð við að borða slokkn-
uðu Ijósin inni á veitinga-
staðnum. Fljótlega kviknuðu
þó gasljós en við veltum því
fyrir okkur hvort almennt væri
skrúfað fyrir rafmagnið á
sérstökum tíma á kvöldin hér
á Korfu Auðvitað fannst
mömmu það alveg upplagt,
svo gasalega vistvænt og í
alla staði til eftirbreytni. Við
pabbi vorum ekki alveg sam-
mála en hvorugur þorði að
mótmæla um of af ótta við
fyrirlestur um öfgar vestrænn-
ar efnishyggju. Að öðru leyti
leið máltíðin tíðindalaust við
smjatt og ánægjuhljóð. Annað
var hins vegar uppi á teningn-
um á leiðinni heim.
Fjölskyldunni hafði sökum
ókunnugleika á aðstæðum
láðst að gera ráð fyrir hversu
biksvart myrkrið getur orðið á
sumarkvöldum rétt norðan við
miðbaug. Þegar gasljós veit-
ingahússins voru komin í
hvarf sáum við ekki handa
okkar skil. Hinum megin veg-
arins sáum við glitta í litlar
glætur úr vasaljósum sam-
ferðamanna en enginn var
nógu nálægt til að ná að lýsa
okkur og enginn á leið í sömu
átt og við. Nú reyndi á sam-
takamátt fjölskyldunnar og að
hætti bónda og húsfreyju í
ævintýrinu var Tvíbirni skip-
aða að halda í Einbjörn, Ein-
birni í kerlinguna og kerling-
unni í karlinn.
Pabbi taldi að á hann
dæmdist að vera höfuð fjöl-
skyldunnar svo hann fór
fremstur og þreifaði fyrir sér
með höndum og fótum.
Mamma fetaði dyggilega í fót-
spor hans og hélt með annarri
hendinni í beltið hans að aft-
an. Hún gat samt ekki stillt sig
um að mögla örlítið og spyrja
hvort við værum nú örugglega
á réttri leið. Pabbi rétti sig til
hálfs upp úr rykinu í vegar-
kantinum og urraði: „Sam-
kvæmt mínu áttaskyni erum
við það, já.“
Svona mjökuðumst við
áfram fetið að hótelinu en þeg-
ar þeim áfanga var náð tók
ekki betra við því gangarnir
voru koldimmir og ibúðin okkar
læst. Pabbi strauk hurðina upp
og niður og út á hlið en fann
hvorki skráargatið né snerilinn.
Eftir nokkurt bölv og þóf við
mömmu ákvað hann að væn-
legast væri að setjast á gólfið
og strjúka með flötum lófa upp
eftir hurðinni. Og það hreif, líkt
og töfraþulan um sesam dugði
Aladdín forðum kúrði skrá-
argatið nú undir lófa pabba.
Lykillinn smaug í, snerist og
dyrnar opnuðust. Fjölskyldan
mjakaðist í halarófu inn á gólf
og þá varð Ijós. Hvítur glerkúp-
ull gangljóssins lýstist upp og
blindaði okkur þar sem við
stóðum með heldur fánalegan
aulasvip á andlitunum. Því má
líkja við spennufall í æsispenn-
andi sögu að skreiðast dauð-
þreyttur í rúmið eftir þessa at-
burði. Daginn eftir fréttum við
svo að rafmagnsleysið hefði
síður en svo verið vistvænt
heldur stafaði það af skyndi-
verkföllum opinberra starfs-
manna sem voru að mótmæla
aðgerðum ríkistjórnar sinnar.
TÖFRAEYJAN
I Fyrstu vikuna minntu foreldrar
Á Korfu eru margar afskekktar víkur þar sem hægt er aö vera út af fyrir
sig þó mikill fjöldi feröamanna liggi rétt hinum megin viö næstu hæö.
Pondikoníssi eöa Músareyja. Nafniö hlaut hún vegna lagsins sem úr fjar-
lægö minnir nokkuö á mús. Byggingin í eynni er býsönsk kirkja, helguö
sjálfum guöi almáttugum (Pantokrator).
Canal d’amour eöa Ástarskuröurinn.
mínir á fjörmikla gæðinga af
túrhestakyni. Þau flengdust
með okkur systkinin frá
syðsta odda eyjarinnar til
þess nyrsta og frá vestur-
ströndinni til þeirrar eystri
með viðkomu á öllum þeim
stöðum sem nefndir voru í
ótrúlegum fjölda bæklinga
sem mamma sat með í kjölt-
unni meðan pabbi leitaði þá
uppi á korti. Við sáum klaustr-
ið í Paleokastrista, skipið sem
Þekíar léðu Ódysseifi til heim-
14.TBL. 1993 VIKAN 33