Vikan - 21.03.1994, Síða 22

LESBIUR
viðbótar. Til dæmis á fyrri
vinnustöðum hef ég ekki
nennt að vera að tala um
þetta þar sem mér finnst
sem ég standi uppi sem eitt-
hvað sérstakt tilfelli sem fólk
kannski á bágt með að
höndla.
Núna er ég hinsvegar
þannig stemmd að ég nenni
ekki að standa í þessum
feluleik lengur því í rauninni
hef ég ekkert til að skamm-
ast mín fyrir. Ég tel mig vera
■ „Mig langar til,
með þessu viðtali,
að taka af allan
vafa þannig að ég
þurfi ekki að
standa mig að því
að guggna þegar
ég þarf kannski
mest á því að
halda að sannleik-
urinn komi í Ijós."
■ „Það er í raun
einfaldara fyrir
tvær konur i sam-
búð að eignast
barn en fyrir tvo
karlmenn."
heiðarlega og koma fram við
fólk af virðingu og því skyldi
ég þurfa að skammast min
fyrir það hvernig ég er gerð.“
Nú bjuggu þið í Færeyj-
um. Hvernig var að stofna til
sambúðar þar?
„Það var i rauninni ekkert
mál. Ég var að vinna með
fullt af fólki en það var aldrei
talað um okkur sem par eða
elskendur. Ég veit ekki hvað
fólk hugsaði eða talaði þeg-
ar við heyrðum ekki til en við
töluðum alltaf út á við eins
og par. Við sögðumst ætla
gera þetta og hitt saman.
Anna þetta og Sólveig hitt.
Við vorum að fara í frí sam-
an og svo framvegis þannig
að það hefði ekki átt ekki
dyljast neinum hvað var í
gangi. Það þarf kannski ekki
að segja allt beinum orðum-
en svona var þetta.
Við höfum samt báðar lent
í alls kyns óþægindum í
sambandi við þessi mál. Ég
fer til dæmis í banka og vil fá
að vita innistæðu hennar á
ákveðnum reikningi en ég
fæ það ekki þar sem ég er
ekki talinn aðstandandi. Mig
hefur vantað kjark til að
standa upp og segja sann-
leikann - að þetta sé konan
mín. Sama má segja um
fyrrverandi vinnufélagana.
Eg hef ekki gefið neitt annað
í skyn en að hún sé konan
mín, en þegar ég hef verið
spurð hef ég stundum ekki
fengið mig til að segja sann-
leikann og eytt umræðuefn-
inu. Mig langar með þessu
viðtali til að taka af allan vafa
í þessum efnum þannig að
ég þurfi ekki að standa mig
að því að guggna þegar ég
þarf kannski mest á því að
halda að sannleikurinn komi
í Ijós.
Ég get sagt þér smá sögu
sem gerðist fyrir um fjórum
árum. Ég var að vinna á
nokkuð fjölmennum vinnu-
stað þar sem stóð fyrir dyr-
um að fara í utanlandsferð
með mökum. Við áttum að
gefa upp nöfn þeirra og það
varð í raun alger sprengja í
sálarlífi mínu þegar ég þurfti
að standa upp og segja hver
maki minn væri. Ég nefndi
nafn viðkomandi stúlku og
það fór bókstaflega allt úr
kerfi. Svarið sem ég fékk
var: „Það var verið að talað
um maka, ekki vinkonu!" Þá
gall við úr salnum. „Ertu
lesbía?“ Og óg svaraði
hreint og klárt. „Já.“ Mér létti
mjög mikið við að þessi mál
væru komin á hreint. Það
var ágætt að þetta kom fram
tímanlega eins og það var,
því annars hefði ég verið
áfram í einhverjum feluleik.
Ég er jú eins og ég er, eins
og ég hef áður lýst.
Ég varð sem betur fer að
fara mjög fljótlega af þess-
um fundi þannig að ég þurfti
ekki að horfast í augu við
fólkið vera að melta þessa
staðreynd.
Það var hringt í mig
nokkru seinna og viðkom-
andi skipuleggjandi vildi fá
nánari útlistun á þessu svari
mínu og þá meðal annars
hvort við lifðum sem par.
Það varð úr að við fórum
saman sem makar og þetta
varð hin skemmtilegasta
ferð í hvívetna. Fólki fannst
þetta mjög athyglisvert og
spennandi líf sem við lifðum
og var mjög jákvætt í okkar
garð. Þetta fólk er margt
hvert enn þann dag í dag
mjög góðir vinir mínir."
Nú vilja elskendur oft láta
vel hvor að öðrum og þá
stundum opinberlega.
Hvernig er þetta hjá ykkur?
„Ég get ekki sagt að það
sé eitthvert hörkukynlíf, frek-
ar en hjá öðrum, en það
kemur fyrir að við látum til
dæmis vel hvor að annarri f
bílnum á rauðu Ijósi og þá er
að sjálfsögðu öðrum vegfar-
endum í sjálfsvald sett hvort
þeir horfa á eða ekki. Sama
má segja þegar við erum í
bíó og höldumst í hendur
eða kyssumst bless þar sem
fólk er nálægt. Við göngum
einnig í gegnum miðbæinn
og höldum utan um hvor
aðra en ég hef ekki tekið eft-
ir því að það vekti neina sér-
staka eftirtekt en við gerum
heldur ekkert í að svo verði,
frekar en aðrir.“
GÆTUM ORÐIÐ
BÁÐAR ÓFRÍSKAR
Hvað finnst þér sem konu,
einstaklingi og lesbískri konu
í sambúð, um að eignast
barn?
„Það er alls ekki neitt sem
er algerlega út úr myndinni.
Það er í raun einfaldara fyrir
tvær konur í sambúð að
eignast barn en fyrir tvo karl-
menn. Þeir þurfa að semja
við einhverja konu um að
ganga með, ala barnið og
láta það af hendi. Ég er hins-
vegar viss um að það er
auðveldara fyrir tvær konur
að fá aðstoð karlmanns, fá
sæði eða annað. Þessi mál
hafa komið til tals hjá okkur
Önnu. Við höfum smátíma,
hvað varðar aldur, en það er
aldrei að vita hvað við ger-
um. Við viljum, eins og sjálf-
sagt flestir foreldrar, tryggja
barninu sem besta vegferð.
Við viljum eiga þak yfir höfð-
ið og geta tryggt því fjár-
hagslega velferð í framtíð-
inni.
Það eru nokkrir möguleik-
ar fyrir okkur lesbíur í þess-
ari stöðu. Einn er sá sem
ekki hefur verið nefndur;
hann er að ættleiða barn.
Það er þannig núna að ég er
ekkert sérstaklega upptekin
af því að þetta þurfi að vera
mitt eigið barn þannig að
mér finnst það mjög góður
kostur. Mér finnst það ekki
skipta höfuðmáli að maður
gangi sjálfur með barnið.
Mér finnst einnig góður
möguleiki að taka barn í
fóstur sem væri orðið nokk-
uð stálpað."
Hver finnst þér vera óska-
staðan í þessu máli?
„Mér finnst það vera að
við gætum orðið báðar
ófrfskar eftir sama manninn,
þannig að börnin væru syst-
kini.“
Það koma auðvitað upp
spurningar eins og hvað
maður geri þegar barnið vill
fá að vita um uppruna sinn
og þessháttar. Ég held að
það sé ekkert frekar vanda-
mál lesbía en annarra í
heiminum sem standa í
þessum hlutum."
Hvað finnst þér ef elsk-
hugi þinn sefur hjá karl-
manni. Getur afbrýðisemí
ekki komið inn í spilið?
„Nei, alls ekki. Konur
valda mér meiri afbrýðisemi
en karlmenn.
Hvað finnst þér um að
barn alist upp í samkyn-
hneigðu umhverfi?
„Mér finnst það alveg meiri
háttar. Almenningsálitið virð-
ist vera algerlega á móti því
að börn alist upp undir þess-
um kringumstæðum en það
hefur aldrei komið fram
hvers vegna. Ég held að
þessi afstaða byggist á al-
geru þekkingarleysi því fólk
heldur að ef börn alast upp
hjá samkynhneigðu fólki
verði þau örugglega sam-
kynhneigð. Það hugsar
sennilega oft á tíðum líka að
þessi börn hljóti að verða
fyrir aðkasti. Rannsóknir
hafa sýnt að þessi börn
koma ekki út í lífið sem veik-
ari einstaklingar en þeir sem
hafa alist upp hjá gagnkyn-
hneigðum foreldrum. Að
sjálfsögðu fer þetta mjög
mikið eftir þeim aðilum sem
ala upp börnin, hvort sem
það eru foreldrarnir eða
kennararnir. Ég held að slík
börn hafi það ekki síðra og
séu alveg örugglega vel-
komin í þennan heim.“
AÐ TVÆR KONUR
GIFTIST
Hvernig lítur þú á samkyn-
hneigð. Er þetta að þínu
mati eitthvað sem er eðli-
legt?
„Já, mér finnst þetta eðli-
legur hlutur en mér finnst
mjög vafasamt að þetta sé
eitthvað sem sé áunnið.
Sþurningin snýst þá um hvar
þetta liggur? Mér finnst mun
líklegra að þetta sé eitthvað
22 VIKAN 3. TBL, 1994