Vikan - 21.03.1994, Qupperneq 47

þá notar maður djúpa sefjun,
djúpa dáleiðslu."
- Hvernig er það framkvæmt?
„Þá leiðir maður manneskjuna
í gegnum ferli og opnar fyrir
minningar í huganum. Því þó
okkur finnist við hafa gleymt
sumum atburðum þá höfum við í
raun engu gleymt. Hugurinn
gleymir engu. Ég leiði manneskj-
una áfram og læt hana rifja upp
minningarnar smátt og smátt þar
til þessi ákveðna minning kemur
upp og verður allt að því Ijóslif-
andi. Með þessu get ég látið
manneskjuna endurupplifa at-
burði langt aftur í tímann sem
hún hafði með öllu gleymt í vöku-
ástandi."
- í hvaða tilfellum er þetta
helst notað?
„Það er til dæmis ef þörf er á
að komast að einhverju úr fortíð-
inni sem manneskjan hefur
gleymt, komast að rót einhvers
vanda. Eins ef manneskjan hefur
orðið fyrir einhverju áfalli þá er oft
gott að láta hana endurupplifa at-
vikið til að gera það upp.“
- Þú auglýsir mikið ýmiskonar
námskeið þar sem þú t.d. hjálpar
fólki að ná stjórn á mataræði og
hjálpar fólki að hætta að reykja.
Hvernig ferðu að þessu?
„Ég læt náttúrlega engan
hætta að reykja en ég get auð-
veldað fólki það mjög og gert það
lóttara. Ég dáleiði fólkið þannig
að þetta verður þvi mjög auðvelt.
Þessi sífellda hugsun um tóbak
hverfur. Löngunin hverfur, þannig
að þetta hættir að verða barátta.
Það er þó ekki þannig að mann-
eskjan þurfi ekkert að hafa fyrir
þessu sjálf, hún verður að vilja
hætta. En það er vísindalega
sannað að þetta er sú aðferð
sem gefist hefur best. Þetta er
gert svo létt, alveg eins og hægt
er að loka á minningar þá er
hægt að loka fyrir tóbakslöngun
og þessa vöntun í huganum með
dáleiðslu."
- En nú hjóta líkamleg frá-
hvarfseinkenni að vera til staðar
eftir sem áður, þessi óbærilega
tilfinning sem við þekkjum sem
reynt höfum að hætta að reykja,
þegar hver taug Ifkamans öskrar
á eitrið?
„Það er misskilningur að líkam-
inn kalli á eitrið, ég vil frekar
segja að hann kalli ekki á það því
að það sem líkaminn gerir er að
losa sig við eitrið með því að
svitna. Þannig að f rauninni er
hann að segja: Ég vil ekki fá
þetta eitur. Hugurinn er sá sem í
rauninni kallar á tóbakið. Að vera
nikotínisti er alveg eins og að
vera alkóhólisti, þetta er bara
hugarfarið. Það er það sem ég er
að vinna með og fólk finnur lítið
eða ekki neitt fyrir fráhvarfsein-
kennum með því að nota þessa
aðferð."
HEF LÆKNAÐ FÓLK AF
DRYKKJUSÝKI
- Veistu hver árangurinn er í
prósentum talið hjá því fólki sem
komið hefur til þín til að hætta að
reykja?
„Já, ég gerði úrtakskönnun og
eftir eitt ár voru 87% þess fólks
sem hafði komið til mín ennþá
reyklaus. Til samanburðar er ár-
angur fólk sem notar bæði niko-
tíntyggjó og nefúðasprey 30% og
ef það notar bara nikotínplástur
þá er árangurinn kominn niður í
16% Af þessu sést að dáleiðslan
er langsamlega árangursríkasta
aðferðin við að hætta reyking-
um.“
- Getur þú læknað áfengissýki
hjá fólki á (Dennan sama hátt?
„Ég hef unnið svolítið við það
en það er erfiðara og tekur lengri
tíma.“
- Ef við göngum nú ekki svo
langt að þurrka manninn alveg,
getur þú temprað svo drykkjuna
hjá alka að hann fari að geta
drukkið eins og siðuðum manni
sæmir?
„Já, það er hægt og ég hef gert
það. Við getum kallað það að ná
stjórn á drykkjunni."
- Hvað er þá allt þetta fólk að
þvælast á sloppum upp á Vogi ef
það getur leitað til þín og gerst
kúltíverað hófdrykkjufólk?
„Mér finnst það ekki nógu já-
kvætt að auglýsa meðferð fyrir
fólk til að ná stjórn á drykkjunni.
Bæði er að það er ekki öllum gef-
ið að ná slíkri stjórn á sinni
drykkju þó að hægt væri að
hjálpa mjög mörgum þannig. Ég
kæri mig heldur ekki um að fá
meðferðarstofnanir uppá móti
mér, ég vildi heldur geta unnið
með þeim."
- Með hvaða hluti hefur fólk
leitað til þín sem dáleiðslumeð-
ferðaraðila?
„Það er mjög, mjög margt.
Allavega fóbíur, hræðslu, kvíða,
sviðsskrekk. íþróttamenn hafa
leitað mikið til mín til að bæta ár-
angur sinn í íþróttum. Til að efla
sig, gera sig kraftmeiri og orku-
meiri. Bæta minni og auka ein-
beitingu. Þannig að það er ýmis-
legt sem ég hef unnið með. Ég
væri sjálfsagt fljótari að telja það
upp sem ég hef ekki unnið með.“
- Hvernig fólk er það aðallega
sem sækir til þin, eru það frekar
konur eða karlar eða einhverjir
ákveðnir þjóðfélagshópar ferkar
en aðrir?
„Það er engin ákveðin skipting
á því. Til mín kemur fólk á öllum
aldri og úr öllum stéttum."
- Verður þú var við fordóma
frá fólki gagnvart því sem þú ert
að gera?
„Já, ég verð það og það er
kannski eðlilegt. Fólk hefur for-
dóma gagnvart því sem ég er að
gera, og gagnvart mér sjálfum.
Ég er ungur, tuttugu og fjögurra
ára gamall, og ekki beint sá
maður sem uppfyllir ímynd fólks
um dáleiðara þannig að það er
alveg eðlilegt að fólk byggi upp
einhverja fordóma útfrá því. Ég
álasa því fólki ekkert því það
hefur fengið miklar ranghug-
myndir útfrá bíómyndum. Það
sem þarf er að fræða fólk betur
um það hvað dáleiðsla í raun og
veru er.“
UTANGARÐSMAÐUR í
HEILBRIGDISKERFINU
- Hvað augum lítur (slenska heil-
brigðiskerfið þín störf?
„Mjög misjöfnum, sumir læknar
notfæra sér mína þjónustu við
meðferð á sjúklingum þeirra en
aðrir forðast mig. Þar koma for-
dómarnir til skjalanna. Ég er
svona hvorki innan né utan heil-
brigðisstéttanna, óg vinn náttúr-
lega við þetta heilbrigðissvið en
er hvergi viðurkenndur hér. Það
eru engin lög til um þetta fag hér-
lendis og hver sem er gæti í
rauninni unnið við þetta hér, sem
er mjög slæmt. Það er mjög brýnt
að setja lög um þetta þannig að
sérfræðingar eins og ég gætum
unnið með öðrum heilbrigðisstétt-
um á jákvæðan hátt. Nú er dá-
leiðslumeðferðaraðili hér á landi
á sama báti og nuddarar voru fyr-
ir nokkrum árum síðan. Hvorki
innan né utan heilbrigðisgeirans."
- Hefur þú reynt eitthvað til
þess að breyta því?
„Já, já. Ég hef bæði talað við
landlækni og þá í heilbrigðisráðu-
neytinu en því miður ekki fengið
nægilega jákvæð
svör ennþá. Meðan ekki eru til
lög um dáleiðslu er nám mitt
óviðurkennt hérlendis. Víðast er-
lendis er þetta fag viðurkennt
sem sérfag, alveg eins og sál-
fræði, læknisfræði eða hvað ann-
að.“
- Hvað var það sem vakti
áhuga þinn á dáleiðslu svo ræki-
lega að þú ákvaðst að fara utan
til að sérmennta þig í faginu?
„Ég var dáleiddur uppá sviði í
Háskólabíói árið 1983 af banda-
rískri konu. Þetta vakti áhuga
minn á dáleiðslu og síðan blund-
aði það alltaf í mér að læra þetta
þar til ég lét verða af þvi og skellti
mér út“, segir Friðrik Páll Ágústs-
| son dáleiðslumeðferðaraðili. □
3. TBL 1994 VIKAN 47
DÁLEIÐSLA