Vikan - 15.03.1999, Blaðsíða 25

Lesandi segir frá
a n a
í r ú m i n u
m í n u
þessa konu? Hann sagði að
það væri ekki alveg svo ein-
falt. Hann þyrfti tíma til
þess. Hún væri óskaplega
ástfangin af honum og hann
gæti ekki hugsað sér að
særa hana.
Þá gekk ég alveg af
göflunum og argaði að
hann gæti ekki hugsað
sér að særa einhverja
drós sem hann hefði
hirt upp af götunni en
mig, eiginkonu sína til
tuttugu ára, hikaði
hann ekki við að veita
holundarsár. Hann
tuldraði eitthvað
skömmustulegur um að
hún væri ekki af göt-
unni heldur ynni hún
með honum í fyrirtæk-
inu. Ég hreytti því í
hann að ef hann héldi
við einkaritarann sinn
væri hann jafnvel hall-
ærislegri en ég hélt.
Hann sótroðnaði og
þar með vissi ég að
skotið hafði hitt, þetta
var einkaritarinn hans.
Ég vildi að ég gæti
sagt að við hefðum rif-
ist þarna í húsinu sem
ég hafði litið á sem mitt
heimili en það væri ekki rétt
lýsing. Ég öskraði, gargaði
og lét öllum illum látum en
hann sat mestallan tímann
og tuldraði eitthvað. Yfir-
leitt reyndi hann ekki einu
sinni að svara mér. Það
gerði mig alveg óða, að
hann skyldi ekki einu sinni
reyna að bera hönd fyrir
höfuð sér eða útskýra
hvernig hann gat hugsað sér
að fara svona að ráði sínu.
Þetta endaði með því að ég
fór, svaf á hóteli um nóttina
og flaug heim daginn eftir.
Ég gekk strax í það að fá
skilnað og í marga mánuði
talaði ég varla við hann.
Aðeins þannig gat ég haldið
reiðinni í skefjum. Eftir því
sem ég fékk lengri tíma til
að velta þessu fyrir mér því
viðbjóðslegra fannst mér
það allt. Hún hafði flutt inn
á mitt heimili, sofið í mínu
rúmi, gengið um mín hús-
gögn, verið innan um fötin
mín, snyrtivörurnar mínar
og getað haft hönd á þeim
eða jafnvel notað þær. Hvað
vissi ég? Ég kvaldi sjálfa
mig með því að ímynda mér
hana í einhverjum uppá-
haldsfötum af mér eða með
ilmvatnið mitt að sprauta
því á sig. Mér þótti það allra
verst að hún hafði notið
ásta með manninum mínum
og sofið í rekkjuvoðum sem
ég hafði valið og keypt.
Heimili sem ég hafði lagt
metnað minn í að gera sem
hlýlegast fannst mér hafa
verið saurgað og allar minn-
ingarnar um góðu stundirn-
ar þar eyðilagðar. Mér
fannst ég einhvern veginn
óhreinkuð, lítilsvirt og auð-
mýkt með því. Heimur
minn hafði í raun hrunið og
ég var gersamlega niður-
brotin lengi á eftir.
Ég efast reyndar um að
ég jafni mig nokkurn tíma
að fullu en í dag er ég farin
að sinna mínu fagi í fullu
starfi í stað þess að grípa í
það áður eftir hentugleikum
og finn að sjálfstraustið
eflist eftir því sem ég nýt
meiri viðurkenningar fyrir
störf mín. Börnin mín áttu í
fyrstu erfitt með að fyrir-
gefa pabba sínum og vildu
lengi ekki tala við hann en í
dag hafa þau eitthvert sam-
band. Yngra barnið heim-
sækir hann en það eldra er
ekki tilbúið til þess. Þau
fundu líka hversu illa mér
leið og það fannst þeim
pabba þeirra að kenna. Ég
reyndi þeirra vegna að sýna
ekki um of heiftina og hatr-
ið sem ég fann fyrir en mik-
ið skelfing er erfitt að leyna
slíku þegar maður hefur
jafn ríka ástæðu og ég
hafði. Það hjálpar ekki
upp á sakirnar að hann
býr með viðhaldinu
fyrrverandi í dag og
krökkunum mínum
finnst erfitt að þurfa að
umgangast hana. Við
höfum mikið rætt þann
vanda og erum núna
orðin ásátt um að hann
gefi krökkunum tíma. I
fyrstu taldi hann það
vera mér að kenna
hversu neikvæð þau
voru en er smám sam-
an að átta sig á að þau
eru líka að berjast við
tilfinningar sem þau
ráða ekki við og eru
sannar en ekki lærðar.
Að mörgu leyti er ég
samt sátt við að hjóna-
band mitt skyldi hafa
endað, þótt ég hefði
kosið að það væri á
annan hátt, ég finn
nefnilega í dag hversu
mikið ég hafði vanrækt
sjálfa mig öll árin. Nú fer ég
á námskeið, klæði mig eins
og mér þykir best henta en
ekki eins og hæfir eiginkonu
manns í hans stöðu, ferðast
með vinkonum og geri það
sem mig langar til.
lesandi seair
Steingerði
Steinarsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni ^
meö okkur? Er eitthvaö
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lífi
þínu? Þér er velkomiö
aö skrifa eöa hringja til
okkar. Viö gætum fyllstu
nafnleyndar.
I leimilisfan^ió er: Vikan
- „LiTsreynslusaga“, Seljavegur 2,
101 Keykjavík,
Nelfang: vikan@fVodi.is