Vikan - 15.03.1999, Blaðsíða 47

Þýðandi: Þórunn Stefánsdóttir
i n g j a
m í n s
að hótað þér því að senda
konunni þinni frumritin og
kúgað þig til að borga mér.
Það gerði ég ekki vegna
þess að ég er ekki peninga-
gráðug og svo er það líka
staðreynd að það eru engir
vasar á líkklæðum.
Nú hlýtur þú að spyrja
sjálfan þig hvers vegna í
ósköpunum ég sé að skrifa
þetta bréf? Er það til þess
að neyða þig til að gefa þig
fram við lögregluna og taka
út refsinguna sem þú átt
svo sannarlega skilið? Ef
svo væri hefði verið auð-
veldara fyrir mig að senda
bréfið og fylgiskjölin beint
til lögreglunnar og útskýra
málið fyrir þeim. Ég ákvað
hins vegar að gera það ekki
af þeirri einföldu ástæðu að
ég elskaði þig einu sinni og
hélt því áfram þótt þú hent-
ir mér frá þér án þess svo
mikið sem að depla auga.
En ást mín dó þegar ég
uppgötvaði hvílíkur skúrk-
ur þú ert.
Ég komst að því að þú
vildir koma mér fyrir katt-
arnef og nú þegar þér hefur
loksins tekist það liggur við
að ég óski þér til hamingju.
Það ætla ég hins vegar ekki
að gera. „Hefndin er sæt,“
sagðir þú eitt sinn þegar
keppinautur þinn var úr-
skurðaður gjaldþrota eftir
að þú hafðir beitt bola-
brögðum til þess að svo
yrði. Við skulum láta þetta
verða lokaorð þessa bréfs.
Vertu sæll, er einhvern veg-
inn of hversdagslegt, með
kærri kveðju segir akkúrat
ekki neitt og skál og til
hamingju er einfaldlega of
hátíðlegt í þessu tilfelli.
Hjartað hamaðist í brjósti
Vikan 47