Vikan - 15.03.1999, Blaðsíða 53

ík'ftHm
32
%
áttina til okkar. Ég kom
ekki upp einu orði. Vissu-
lega var ég feit, en hann var
eins og gangandi kjötfjall. I
gegnum þoku sá é| tröllkarl
koma á móti mér. I því
sagði Inga eitthvað um
kven- og karlkynsfíla. Ég
heyrði einhverja hlæja og
nokkrum mínútum seinna
var ég komin út á götu. Ég
grét og ég gat ekki ímyndað
mér hvernig nokkur mann-
eskja gæti verið svona
grimm. Þá heyrði ég ein-
hvern kalla nafnið mitt og
sá Jóhann koma hlaupandi
á eftir mér. Ég stansaði, ég
vildi ekki vekja óþarfa at-
hygli annarra vegfarenda á
þessum tveimur fitubollum.
Hann sagði mér að Inga
væri ekki þess virði að eyða
á hana tárum. Hann sagðist
ekki ætla að fara aftur í
veisluna, hann hefði fengið
meira en nóg. Þegar ég
hljóp út sagðist hann hafa
sagt við hina gestina að
hann óskaði þess að geta
sokkið niður úr gólfinu.
Inga hafði þá sagt að til
þess þyrfti hann nú ekki
annað en að stappa hraust-
lega niður fótunum, hún
gæti ekki ímyndað sér að
gólfið þyldi annað eins. Það
kom mér á óvart, að hann
skellihló þegar hann sagði
þetta. Hann spurði hvort
hann mætti ekki bjóða mér í
glas. Ég ákvað að fara með
honum. Aðallega vegna
þess að ég vildi ekki láta
mömmu sjá mig koma út-
grátna heim úr veislunni.
Þegar við vorum sest nið-
ur sagði Jóhann mér ástæð-
una fyrir framkomu Ingu.
Hann hafi þekkt hana í
mörg ár og fylgst með
hjónaskilnaði hennar. Mað-
urinn hennar hafði alla tíð
komið illa fram við hana og
talað niðrandi um hana í
vinahópnum. Hann hafði
gaman að því að básúna
það um allar jarðir að Inga
væri kynköld og léleg í rúm-
inu. „Biturleikinn situr enn-
þá í henni og því miður læt-
ur hún það bitna á umhverf-
inu. Við erum samt nokkur
sem höfum haldið vinskapn-
um við hana en með þessu
áframhaldi er óhjákvæmi-
legt að vinahópurinn fari að
minnka.“ Jóhann sagði mér
líka ástæðuna fyrir því að
hann væri svona feitur.
Hann var um fimmtugt og
hafði verið í hamingjusömu
hjónabandi í mörg ár þegar
konan hans dó úr krabba-
meini. Sorgin og söknuður-
inn urðu til þess að hann
leitaði á náðir ísskápsins.
Ég fann að við Jóhann
skildum hvort annað og mér
leið vel í návist hans. Við
ræddum um viðhorf fólks til
okkar sem erum feit. Við
vorum sammála því að það
ætti að vera pláss fyrir alla í
þessum heimi, hvort heldur
væri fyrir þá sem væru
grannir eða okkur hin sem
þurfum tvö sæti í strætis-
vagninum! Aldrei áður
hafði ég getað gert grín að
líkama mínum en Jóhann
fékk mig til þess að sjá
spaugilegu hliðina á því
vandamáli.
Jóhann fylgdi mér heim
og spurði hvort ég vildi
koma með honum í
göngutúr næsta dag. Ég ját-
aði því án þess að hugsa
mig tvisvar um. Þegar ég var
komin upp í rúm uppgötv-
aði ég að ég var alls ekkert
svöng jafnvel þótt ég hefði
ekki borðað kvöldmat!
Næsta mánudag vorum
við Nína mættar í vinnuna á
undan Ingu. Nína sagði mér
að flestir gestirnir höfðu
farið snemma úr veislunni.
Þeim hafi ofboðið fram-
koma gestgjafans. Upp frá
þessu var Nína alltaf vin-
gjarnleg við mig og hló ekki
að athugasemdum Ingu um
þyngd mína. Aður kyngdi
ég öllu sem hún sagði því ég
var háð brauðmolum vin-
skapar sem féllu af borðum
hennar. Nú er ég ófeimin
við að sýna henni að ég
forðast félagsskap hennar.
Vissulega er hún óham-
ingjusöm en það gefur
henni ekki rétt til þess að
vera andstyggileg við fólk.
Við Jóhann tölum stund-
um um að það sé samt Ingu
að þakka að við kynntumst.
Við erum sammála um það
að það muni ekki standa á
okkur að koma til móts við
hana ef hún einhvern tíma
nær þeim þroska að geta
þegið og gefið vináttu, því
auðvitað á hún sínar góðu
hliðar. Þær eigum við öll,
meðal annars þann hæfi-
leika að geta séð það já-
kvæða í sjálfum okkur og
umheiminum í stað þess að
einblína á veikar hliðar
okkar og annarra. Jóhann
hefur kennt mér þetta og
gert líf mitt betra en ég
hefði nokkru sinni þorað að
vona. Við Jóhann förum
daglega saman í göngutúra
og höfum sett okkur það
markmið að grenna okkur
því báðum þykir okkur það
slæm tilhugsun að verða að
burðast með öll aukakílóin
ævina á enda.
' lesandi segir
Þórunni
Stefánsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
meö okkur? Er eitthvað
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lífi
þínu? Þér er velkomið
að skrifa eða hringja til
okkar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
Heiniilisfangið er: Vikan
- „Lílsrt‘ynsliisaga‘\ Seljavegnr 2,
101 Reykjavík,
Netfang: vikan@fr«di.is

Mynd: Myndasafn Fróða.