Vikan - 19.10.1999, Síða 19

Vinir Helgu úr vinnustofunni haf'a margir beðið hana uin gripina hennar til minn-
ingar enda þvkja þeir sérstakir. Ekki er laust við íslenska tóna í áferð og lituni.
Helga býr í Reykjavík
ásamt eiginmanni og
tveimur börnum.
Þegar Vikan hitti Helgu að
máli var hún stödd í Prag,
hafði starfað þar fjórar vikur í
vinnustofu leirlistamanna.
Þangað ákvað hún að fara,
hálfnuð með nám sitt í Lista-
háskólanum, til að kynnast
fólki í sömu starfsgrein og
viða að sér þekkingu.
Það mynduðust sterk
vinatengsl milli Hclgu
og Svetlönu Matusa
frá Serbíu. Svetlana
hefur lýst ástandinu í
hcimalandi sínu fyrir
Helgu og langar að
koma og dvelja á Is-
Græði meira en aðrir á
þátttökunni
"Hér er tilgangurinn sá að
vinna saman, læra hvert af
öðru og fá hugmyndir," segir
Helga á vinnustofunni í Prag
innan um alla munina sem
hún hefur unnið á þessum
fjórum vikum. "Flestir sem
hér eru að vinna eru menntað-
ir í sínu fagi og hafa starfað
við það í nokkur ár. Það er því
enginn kennari á staðnum,
eingöngu aðstoðarmenn, og
við fáum þessa vinnuaðstöðu
og allt efni, í þær fjórar vikur
sem við erum hér. Síðan er
haldin sýning á þeim verkum
sem við höfum unnið á tíma-
bilinu."
Helga sá auglýsingu um
vinnustofuna, work shop, í
Listaháskólanum og fékk
strax áhuga á að fara. Það
kostaði 400 dollara að vera
þátttakandi og innifalið í verð-
inu, fyrir utan aðstöðu og efni,
var gisting á farfuglaheimiii og
léttur matur. Fyrir utan það
skiptist fólk á að elda og í eitt
skiptið bauð Helga upp á ekta
íslenskan mat og
brennivín við mikinn
fögnuð.
Það er skemmtilegur
andi sem myndast inn-
an hópsins á vinnustof-
unni og sterkt vinasam-
band hefur skapast
milli fólks. Milli Helgu
og leirlistakonu frá
Serbíu, Svetlönu
Matusa herbergisfélaga
hennar, hefur myndast
sérstakt samband.
Svetlana hefur sagt
Helgu frá ástandinu í
heimalandi sínu og því
hvernig er að búa þar.
Helga segir lýsingarnar
hörmulegar. "Þegarég
tala um ísland hljómar
það eins og algjört
draumaríki í hennar
eyrum. Hún hefur mjög
mikinn áhuga á að
dvelja á Islandi um
lengri eða skemmri
tíma og ég ætla að
reyna að aðstoða hana
með það eins og mér er
framast unnt."
Fyrir utan vinasam-
böndin sem hafa orðið til hef-
ur Helga líka haft gagn og
gaman af því að vera þátttak-
andi í vinnustofunni. "Ég hef
lært töluvert á þessu en þó
mest af sjálfri mér. Ég fór að
glíma við nýja hluti og form
sem ég hef ekki gert áður en
flestir eru bara að gera það
sem þeir eru vanir að gera
heima hjá sér. Þeir eru hér
meira sér til skemmtunar,
þannig að ég er kannski að
græða mest af öllum, enda
ekki starfandi í greininni enn-
þá."
Hika ekki af öryggisá-
stæðum
Sem hjúkrunarfræðingur og
ljósmóðir hefur Helga tekið á
móti 300 til 400 börnum.
Haldbær menntun og áhuga-
vert starf hélt þó ekki í hana
þegar hún ákvað að segja upp
á fæðingardeild Landsspítal-
ans og fara í leirlistadeild
Listaháskóla íslands. "Launin
héldu ekki í mig," segir Helga
sannfærandi. "Ég hafði mjög
gaman af starfinu en var líka
búin að fá nóg af 20 ára vakta-
vinnu. Þar sem mig hafði alltaf
langað í listnám, og verið í
Myndlistaskólanum í Reykja-
vík á kvöldin samhliða vinnu,
lét ég bara vaða enda hafði ég
engu að tapa. Þessu fylgir eng-
in áhætta launalega séð. Ef
mann langar að gera eitthvað
og hefur tækifæri til þess á
maður að drífa í því. Ekki
hika af öryggisástæðum eins
og lífeyri. Það getur víst alltaf
eitthvað komið fyrir mann."
En hvers vegna leirlistin?
"Leirinn heillar
mig rosalega. Mér
finnst hann svo fal-
legur, jarðlegur og
ekta," svarar Helga
og lítur niður á
borðið á nokkur verka sinna.
Ólíkar hirslur sem hún býr til
út frá sama forminu, grófa,
steinkennda muni í jarðlitum.
Hugmyndirnar segir hún enn-
þá vera að þroskast hjá sér,
hún sé leitandi með leirinn og
alltaf að læra. Það sem snýr
hins vegar að málaralistinni,
sem Helga sinnir í frístundum,
tengist meira starfi hennar
sem ljósmóður. Konur og
börn, berir líkamar.
Hvað með framtíðaráform?
"Draumur minn, eins og allra
listamanna, er að eiga fallega
vinnustofu og gallerí niðri við
sjóinn. Það er nú varla hægt á
íslandi nema þá í Nauthóls-
víkinni." Hún hlær að hug-
myndinni enda stödd fjarri Is-
landi þegar viðtalið er tekið.
"Nei, það er draumurinn að
vinna við leirlistina í framtíð-
inni ef ég mögulega get. Ann-
ars get ég víst alltaf gripið í
mitt gamla starf, eins og stað-
an er í dag, meðan fólk hópast
ekki í þann geira vegna hárra
launa," bætir Helga við áður
en hún snýr sér að því að
klára munina sína sem ekki er
hægt að neita að bera keirn af
íslenskum uppruna.
Vikan 19
Texti: Halla Bára Gestsdóttir
Myndir: Gunnar Sverrisson