Vikan - 19.10.1999, Blaðsíða 20

g eignaðist kjölturakka nýiega í formi
hreinræktaðrar og ættbókarfærðrar Tos-
hibaferðatölvu. Það var mér mikið gleði-
efni þar sem ég hef jafnan verið heilluð
af gæludýrum en hef hins vegar hvorki
áhuga á tölvum eða annarri tækni né
umburðarlyndi gagnvart þeim. Sá óhjá-
kvæmiiegi dagur rann hins vegar upp er ég neyddist lil að
brjóta odd af oflæti mínu hvað varðar tölvunotkun, þar sem
tölvur erujú atvinnutæki blaðamannsins.
Ég tók þá afstöðu að láta mér þykja vænt um gripinn og
lók hann í íullkomna sátt á þeim forsendum að mig vantaöi
einmitt snyrtilegt gæludýr en ég hafði áður gei'ist upp á
gæludýrum. Þrátt fyrir krúltlegt útlil þeirra og þá notalegu
tilfinningu seni fylgir því að koma heim í kotið silt þar sem
litla krúllið flaðrar upp um húsbónda sinn, sem það elskar
án nokkurra skilyrða. En krúttlegheitin eru fljót að víkja
fyrir öllu því umstangi og vcseni sem fylgir þessum elskum;
hár upp um alla veggi og ofan á sunnudagssteikinni, þau
þurfa sprautur, ormahreinsun, reglulega hreyfingu, pössun,
ákveðinn skammt af blíðu (daglega) og svo þurfa þau að
gera þarl'ir st'nar.
Nýi kjölturakkinn minn uppfyllir allar mínar óskir um fyr-
irmyndargæludýr. Hann geltir ekki, hlýðir mér í einu og öllu
og er mikill snyrtipinni. Eina næringin sem hann þarf er dá-
lítið rafmagn.
Ég er ekki aðeins búin að linna frábærasta kjöiturakka í
heimi. Ég held að ég sé búin aö finna draumaprinsinn líka.
Hann hreyfir aldrei viö mótmælum, ler með mér hvert sem
mér sýnist og ég get stungiö honum upp í skáp þegar ég er
ekki í skapi lil þess að eiga samskipti viö hann. Hann hrýtur
ekki, eyöir afar litlu af peningum en leyfir mér að nota sig
til þess að ég geti hagnast sjálf. Getur maður beðið um betri
bónda?
20