Vikan - 19.10.1999, Blaðsíða 29

laldið
var eftir fremsta megni
virkilega að reyna að vinna
úr sínum málum.
Mér leið eins og nýrri
manneskju þegar ég útskrif-
aðist af sjúkrahúsinu. Ég vil
taka það sérstaklega fram
að starfsfólkið þar var stór-
kostlegt í alla staði og ég
mun aldrei gleyma hjarta-
hlýju þess. Þrotlaus þolin-
mæði starfsfólksins og sá
skilningur sem það sýndi
mér á þessum erfiðu tímum
í lífi mínu eru mér ómetan-
legt veganesti. Einhvern
veginn þá gerðu þessar tvær
vikur svo mikið fyrir mig.
Ég sneri heim mun sterkari
en áður. En að sjálfsögðu
var sársaukinn enn til staðar.
Það mun taka tíma að vinna
úr honum. Það var mjög
erfitt að koma heim og
horfast í augu við alla því ég
veit það að „fréttin" um
sjálfsvígstilraun mína hafði
borist eins og eldur í sinu
um bæinn, en ég beit á jaxl-
inn. Ég vissi að börnin okk-
ar tvö þyrftu sérlega mikið á
styrk mínum að halda núna
þar sem faðir þeirra var að
yfirgefa okkur.
Hann flutti skömmu síðar
til viðhaldsins og þau virtust
vera mjög hamingjusöm. Ég
er ekki sátt við hvernig mál-
in hafa þróast en geri mér
samt grein fyrir því að ég get
lítið annað gert en að sætta
mig við orðinn hlut og reyna
að skapa börnunum mínum
öryggi. Eldra barnið, sem er
7 ára drengur, á mjög bágt
því hann er svo reiður. Hann
er reiður út í pabba sinn en
hann er líka reiður út í mig.
Ég vona að hann nái að að-
lagast breyttu fjölskyldu-
formi okkar og hef þá trú að
ef ég er nógu sterk sjálf, þá
líði börnunum betur. Þau
heimsækja pabba sinn og
nýju konuna reglulega og
eru hjá þeim yfir helgar.
Þótt ótrúlegt megi virðast þá
hef ég stundum talað við
konuna en við höfum þurft
að talast við vegna barnanna
og við höfum átt þokkaleg-
ustu samskipti.
Vinkonur mínar, og aðrir
sem þekkja til málsins, hafa
ekki skilning á því að ég
skuli virða konuna viðlits
því hún sé hjónadjöfull sem
hafi rústað fjölskyldunni. Ég
hef hins vegar tekið þann
pól í hæðina að ég læt ekki
sársauka minn og hjóna-
skilnað bitna á saklausum
börnunum sem eiga um sárt
að binda fyrir. Fólk virðist
ekki geta skilið svona að-
stæður nema hafa lent í
þeim sjálft.
Ég missti pabba minn fyrir
nokkrum árum og það var
mjög erfitt. Þó var þessi lífs-
reynsla mun erfiðari. Það er
á vissan hátt erfiðara að
sætta sig við dauðann, því
hann er jú endaleg lok alls
sem enginn fær ráðið við.
Lesandi segir
Hrund
Hauksdóttur
sögu sína —
Vilt þú deila sögu þinni
með okkur? Er eitthvað M
sem hefur haft mikil áhrif ,f;
á þig, jafnvel breytt lífi
þínu? Þér er velkomið að _
skrifa eða hringja til okk- *>»
ar. Við gætum fyllstu a
nafnleyndar. , ,
I leimilisfangið er: Vikan
- „Lífsreynslusaga“, Scljavegur 2,
101 Reykjavík,
Netfang: vikan@fn>di.is
útií