Vikan - 11.01.2000, Qupperneq 45

Eftir Barböru Cartland. Þórunn Stefánsdóttir þýddi.
meðan hún hlustaði á
sekkj apípuleikinn.
Deborah stakk aftur á
móti fingrunum í eyrun og
Beryl sagði háum rómi til
þess að yfirgnæfa tónlistina:
Ég hata sekkjapípur! Að
mínu mati er þessi tónlist sú
allra ljótasta sem hægt er að
hugsa sér!
Eftir kvöldverðinn settist
eldra fólkið niður og spilaði
nokkur vafi á því að Yseulta
var fljótust þeirra að hugsa
og hún stóð uppi sem sigur-
vegari. Herrarnir klöppuðu
fyrir henni en hún sagði
feimnislega að þetta hefði
eingöngu verið heppni. Peg-
ar einn herranna stóð upp til
þess að ná sér í drykk fór
hún frá borðinu og gekk að
glugganum. Hún dró glugga-
tjöldin frá og horfði út í
rúmið í hjarta hennar. Henni
fannst sem móðir hennar
kæmi og tæki hana í faðm
sér. I fyrsta sinn í langan
tíma fann hún til öryggis.
Hún hræddist ekkert og
enginn gæti grætt hana.
Ég vissi að þér myndi
þykja útsýnið fallegt, var
sagt djúpri röddu við hlið
hennar.
Hertoginn stóð við hlið
Yseulta. Mín skoðun er sú
að hamingjan sé andleg og
að enginn geti tekið hana
frá okkur.
Hertoginn skildi hvað hún
átti við. Þú hefur rétt fyrir
þér. Ef til vill persónugerum
við hamingjuna um of,
treystum of mikið á aðrir
færi okkur hana.
Yseulta brosti. Ég er sam-
mála, sagði hún. En enginn
brids. Einhver stakk upp á
því að unga fólkið spilaði á
spil. Hertogaynjan sá að
sonur hennar gretti sig en
hann tók samt þátt í leikn-
um. Vinir hans stungu upp á
því að þau veðjuðu um hver
myndi vinna. Þau skemmtu
sér konunglega og meira að
segja fýlusvipurinn hvarf að
andliti Beryl. Það lék ekki
myrkrið. Himininn var
stjörnubjartur, tunglið var
fullt og kastaði birtu sinni
yfir hafið. Henni fannst feg-
urð fylla sál sína. í fyrsta
sinn í mörg ár leið henni vel.
Það var ekki aðeins vegna
þess að frændi hennar væri
víðs fjarri. Það var einnig
vegna þess að fegurðin sem
umvafði hana fyllli tóma-
hennar en hún hélt áfram að
horfa út um gluggann.
Mér finnst sem ég sé í
draumaheimi, allt er svo
óraunverulegt!
Hertoginn svaraði ekki
strax. Svo sagði hann: Öll
leitum við hamingjunnar en
við upplifum hana á ólíkan
hátt.
Vissulega, samþykkti
getur tekið þetta frá mér.
Hún breiddi faðminn mót
hafinu, himninum, stjörnun-
um og tunglinu og hertoginn
skildi hvað hún átti við.
Fegurðin getur líka valdið
óhamingju, sagði hann.
Það er rétt, sagði Yseulta.
Þess vegna gat pabbi ekki
hugsað sér lífið án mömmu.
Þetta var í fyrsta sinn í
Vikan 45