Vikan - 18.07.2000, Side 14

Texti: Guðríður Haraldsdóttir
Lærðu að lesa á milli
Engu að
revsta i
Sú saga gekk manna á milli að
ungur maður hefði haft meira
en nóg að gera eftir að hann fór
að hringja í stefnumótalínur.
Nágrannar hans fullyrtu að hað
kæmu minnst fjórar konur á
dag í heímsókn til hans, aldrei
só sama, og eingöngu í heim
tilgangi að njóta ásta með hon-
um. Ekki var laust við að öfund-
ar gætti í garð mannsins.
Er hann grannur eða kannski horaður,
vannærður aumingi með innfallna bringuP
Kona utan af landi hringdi eitt sinn í svokallaða stefnu-
mótalínu og lenti fljótlega í samræðum við geðugan mann
sem vildi þó ekki segja hver hann væri né hve gamall hann
væri. Þeim kom vel saman og í lok símtalsins voru þau búin
að ákveða stefnumót á Grillinu á Hótel Sögu. Maðurinn vildi
bjóða henni út að borða og lofaði að vera með rauða rós í
hnappagatinu svo hún gæti þekkt hann. Konukindin tók
sér á leigu herbergi á Hótel Sögu og mætti svo stundvíslega
á Grillið. Eini maðurinn með rós í hnappagatinu var mað-
ur um sjötugt sem hún kannaðist við af myndum í fjölmiðl-
um. Hún hikaði um stund, fannst ótrúlegt að þessi maður
væri að leita að konu á stefnumót, en ákvað svo að láta slag
standa og spyrja hann hvort hann væri sá sem hún átti stefnu-
mót við. Hún gekk til hans og, jú, þetta var sá sem talaði
við hana í símann. Þau borðuðu góðan mat og spjölluðu
urn allt á milli himins og jarðar. Hann stjórnaði samræðun-
um að mestu enda veraldarvanur rnaður. Hann sýndi henni
mikla kurteisi og virðingu og hún naut þess að borða með
honum. Hún fann ekki fyrir 40 ára aldursmuninum sem var
á þeim. Eftir matinn stakk maðurinn upp á því að þau færu
á bar. Konan var ekki vel kunnug næturlífinu í Reykjavík
og bað hann að velja staðinn. Hann spurði hana hvernig
henni litist á að koma bara heim með honum og fá sér í
glas þar. Henni leist ágætlega á það og þau tóku leigubíl heim
til hans. Hún hreifst mjög af heimili hans sem hann sýndi
henni hreykinn. Konan drakk eitt glas með manninum en
kvaddi fljótlega eftir það. Hún var afar ánægð með stefnu-
mótið en hún hitti þennan mann ekki framar þótt hann ýj-
aði að því að hann langaði til að hitta hana aftur. Þótt vel
hafi tekist til þorði konan ekki að hringja aftur í stefnumóta-
línu.
14 Vikan
argir hafa gert
afar góð kaup í
gegnum smá-
auglýsingar. Þá
er verið að tala um sófasett,
sjónvörp, bókahillur eða ann-
an húsbúnað. Svo eru það
hinar skemmtilegu einka-
málaauglýsingar sem allir
lesa. Núorðið vísa flestar
þeirra á „heit“ símanúmer
þar sem stúlkur bíða í röðum
á símalínunni eftir að geta lát-
ið drauma karlmanna rætast.
Ein og ein góð einkamálaaug-
lýsing sést þó alltaf af og til og
þá er hægt að velta vöngum
yfir hvaða saga búi að baki
henni. Stuttu eftir bankarán-
ið í Iðnaðarbankanum,
snemma á níunda áratugnum,
ákváðu nokkrar samstarfs-
konur að gera grín að öllu fár-
inu og reyndu að koma inn
svohljóðandi auglýsingu í
DV:
Líng og falleg stiílka (ein-
stœð móðir) óskar eftir að
kynnastmanni sem nýlega hef-
ur komist yfir mikla peninga.
Utstœð herðablöð ogfjaðrandi
göngulag engin fyrirstaða.
Upplýsingar...
Þessi auglýsing fékkst ekki
birt, stúlkunum til mikilla
leiðinda, en útlitslýsingin í
auglýsingunni er samhljóða
þeirri sem sjónarvottar gáfu
lögreglu af bankaræningja-
num... sem hefur aldrei náðst.
Vísir að fyrstu væncjisaug-
lýsingu kom um svipað leyti
og var hún á þessa leið:
Viltu slaka á í umsjá góðr-
ar konu? Sendu þá inn nafn
og símanúmer o.s.frv.. Þessi
auglýsing átti upphaflega að
vera: Viltu slaka á í örmum
góðrar konu? ... en fékkst
eðlilega ekki birt þannig.
I dag morar allt af tvíræð-
um auglýsingum í blöðum og
tímaritum. Nú þurfa karl-
menn aðeins að lyfta símtól-
inu til að komast í kynni við
konur, það getur kostað þá
skildinginn en konur geta yf-
irleitt hringt í þessi númer sér
að kostnaðarlausu. Fólk get-
ur ýmist skilið eftir skilaboð
um mannkosti sína og fengið
svar innan tíðar frá öðrum að-
ila sem hefur áhuga eða kom-
ist í beint talsamband. Til-
koma Internetsins hefur
reyndar breytt samskipta-
mynstri fólks mikið. Spjall-
rásirnar hafa komið á
nokkrum samböndum sem
hafa endað með hjónabandi.
Sonur greinarhöfundar lék
oft þann leik á spjallrásunum,
ásamt vini sínum, að þykjast
vera ung stúlka í leit að karl-
manni. Svo heyrðust hlátra-
sköll í vinunum þegar einhver
vesalings karlmaður vildi
kynnast „stúlkunni“ nánar. í
sumurn tilfellum fengu pilt-
arnir afar dónaleg tilboð frá
karlmönnum.