Vikan - 05.09.2000, Blaðsíða 8

kann ýmislegt fyrir
með boltann eins og
má. og kann vel við sig
mikla í fyrra. „Pað vilja auðvit-
að allir vinna okkur en þannig
hefur það nú verið í mörg ár. Við
erum reyndar álitnar með frek-
ar gamalt lið núna,“ segir hún
brosandi og bætir því við að
pressan komi aðallega frá þeim
sjálfum. „Við erum búnar að vera
í þessu lengi og viljum bara vinna.
Við sættum okkur ekki við að
vera í öðru sæti.“
Sumarið hefur verið Helenu
dálítið erfitt þar sem hún hefur
átt við meiðsli að stríða.“Ég hef
verið mjög heppin og aldrei lent
í því áður að vera meidd yfir sum-
artímann. Það eru vissulega við-
brigði og tekur mikið á sálina en
það er þroskandi að kynnast
þeirri hlið líka. Pegar vel gengur
í boltanum er maður mjög hátt
uppi en maður fer líka langt nið-
ur þegar illa gengur og sjálfs-
traustið dvínar.“
Aðspurð telur hún að fjölmiðl-
ar hafi tekið sig mikið á í umfj öll-
un um kvennafótboltann síðan
hún hóf sinn feril, bæði hvað
varðar magn og gæði. „Ég er búin
að safna saman úrklippum um
8 Vikan
kvennaboltann frá því ég byrj-
aði að spila og umfjöllunin hef-
ur stórlagast. Fjölmiðlar fjalla
bæði meira um kvennaboltann
ogumfjölluninervandaðri. Um
leið og deildin er orðin jafnari
eins og í surnar og spennan meiri
þá fáum við umfjöllun eins og
gerðist í handboltanum í vetur.
Ég kvarta ekki en auðvitað má
alltaf gera betur og mér finnst
sérstaklega að það mætti sýna
meira af leikjum í sjónvarpinu.
Viðhorfin til kvennaknatt-
spyrnu hafa einnig breyst til hins
betra. Ég man þegar ég var að
byrja að spila í efstu deild með
KR 1986, þá var almennt litið
mjög niður á kvennaknattspyrn-
una og okkur til dæmis líkt við
beljur á svelli. Núna sér fólk að
við kunnurn og getum spilað fót-
bolta og þó við verðum aldrei jafn
fljótar og sterkar og strákarnir, þá
finnst fólki skemmtilegt að koma
á völlinn og horfa á okkur.“
Launamál kuenna óbol-
andi
Helena var í 12. sæti á lista
Framsóknarflokksins í Reykja-
víkurkjördæmi fyrir síðustu al-
þingiskosningar. Er hún mjög
pólitísk? „Já og nei. Ég er kom-
in af mikilli framsóknarfjöl-
skyldu en bæði afi og pabbi eru
harðir framsóknarmenn og ég fór
því ekki varhluta af stjórnmála-
umræðu á heimilinu. Ég er fram-
sóknarkona en hef nú ekki starf-
að mikið með flokknum. Ég var
beðin um að taka sæti á þessum
lista og eftir nokkurn umhugsun-
arfrest ákvað ég að slá til þar sem
ég þarf ekkert að fela mínar
stjórnmálaskoðanir. Flestir tóku
framboðinu vel en stöllur mínar
í KR stríddu mér svolítið á því
og sögðust ætla að kjósa mig ef ég
héldi framboðsræðu á æfingu. Ég
gerði það nú ekki og varð því af
þeim atkvæðum." Helena er ekki
alveg sátt við gengi Framsókn-
arflokksins í síðustu skoðana-
könnunum. „Mér finnst að flokk-
urinn þurfi að vera aðeins meira
á tánum og vinna betur að þeirn
málum sem hann lofaði að vinna
að í síðustu
kosning-
um.“
Helena
kveðst vera svolftil kvenréttinda-
kona í sér en segir það ekki skipta
sig máli af hvaða kyni fólk í
stjórnmálum sé, heldur að það
sé málefnalegt og standi við það
sem það segir. „Það er samt auð-
vitað gaman að sjá að það eru
fleiri konur að bætast í hópinn.
Það gleður mig alltaf þegar ég sé
konur vera að gera góða hluti og
ég vil sjá fleiri konur í stjórnun-
arstöðum." Aðspurð segist hún
alveg geta hugsað sér að taka
meira þátt í stjórnmálum og setja
þá fjölskyldumálin á oddinn.
„Mér finnst vinnudagurinn hér
alltof langur og samverustundir
fjölskyldunnar eru alltof fáar.
Eins finnst mér barnabótakerfið
og allt sem því fylgir óréttlátt eins
og það er uppbyggt núna en
manni er hegnt fyrir að vera dug-
legur að vinna. Þetta vil ég sjá
breytast enda mín hagsmunamál
og ég get æst mig mikið yfir þeim.
Ég vil líka sjá breytingar í launa-
málum kvenna. Konur eru líka
fyrirvinnur, stundum einu fyrir-
vinnurnar eins og í mínu tilviki og
mér finnst óþolandi að konur fái
svo oft lægri laun en karlar fyrir
sambærilega vinnu,“ segir Hel-
ena ákveðin á svip.
Hún blæs á þær raddir sem
segja að einstæðar mæður hafi
það svo gott. „Sjálf þarf ég ekki
að kvarta en ég vinn líka mikið.
Ég bæði kenni mikið og þjálfa en
hef alveg einstakar barnapíur
sem eru foreldrar mínir. Með þau
mér við hlið lít ég kannski ekki
á mig sem mjög einstæða. Málið
er að einstæðar mæður geta haft
það ágætt en það kostar líka
mikla vinnu enda launin oftast
lág. Því meira sem þær vinna, því
minni tíma hafa þær auðvitað
með börnunum sínum og slíkt
kemur auðvitað niður á þeim.
Konur eru flestar í láglaunastörf-
um og við getum ekkert horft
fram hjá því að það eru mjög
margar einstæðar mæður sem
berjast í bökkum.“
Ekki draumaeiginkonan
Helena á einn son, Ólaf Daði
sem er fjögurra ára gamall og
reynir að eyða eins miklum tíma
með honum og hún getur. „Hann
hefur oft þurft að drattast með
mér bæði á æfingar og þegar ég
er að þjálfa. Ég reyni því að nota
þann tíma sem við eigum saman
mjög vel og gera eitthvað upp-
byggjandi fyrir okkur tvö.“ Ólaf-
ur Daði hefur ekki erft fótbolta-
áhugann frá mömmu sinni.
„Hann hefur engan áhuga eins og
er. Ætli ég sé ekki búin að ofgera
honum með öllu þessu fótbolta-
stússi," segir Helena og hlær.
„Honurn finnst nú samt mjög
gaman að þessu. Hann kemur af
og til á völlinn með ömmu og afa
og hvíslar að mér fyrir leiki hvað
ég eigi að skora mörg mörk.
Honum er í fersku minni þegar
við vorum að hampa titlunum í
fyrra og er alltaf að spyrja mig
hvort ég sé búin að fá bikarinn.
Það verður því erfitt að útskýra
það fyrir honum ef við vinnum
ekki bikar.“
Helena segir að brottfallið
vegna bameigna hafi minnkað frá
því sem áður var og konur haldi
lengur áfram. „Barneignir setja
auðvitað strik í ferilinn, maður
þarf að taka sér a.m.k. árs frí, en
við sem höfum verið svona lengi
í þessu, látum þær ekkert stöðva
okkur. Margar segja jafnvel að
bestu árin séu eftir að þær hafa
eignast börnin. Maður þarf að
hafa mikið fyrir því að samræma
vinnu, fjölskyldu og fótboltann og
það gerir það að verkum að mað-
ur nýtir æfingatímann miklu bet-
ur og leggur hart að sér á öllum
æfingum. ViðerumnokkaríKR-
liðinu sem eigum börn og höfum
fengið barnapíu á tvær æfingar í
viku yfir sumarið. Fjölskylda og
vinir eru líka dugleg að hjálpa til
við barnapössun."
Helena þvertekur fyrir að vera
draumaeiginkonan. „Líf mitt
hefur snúist um fótboltann, bæði
um æfingar og þjálfunina. Þetta
er mjög tímafrekt og é'g hugsa að
það sé mjög erfitt að búa með
svona fótboltakonu. Eiginmað-
urinn þyrfti að vera mjög skiln-
ingsríkur því það er ekkert betra
að vera fótboltaekkill en fót-
boltaekkja," segir
Helena að lokum
og brosir hæversk-
lega.
„Mer finnst uinnudagurinn her alltof langur og sam-
uerustundir fjölskyldunnar eru alltof fáar. Eins finnst
mér barnabótakerfið og allt sem buí fylgir óréttlátt eins
og bað er uppbyggt núna en manni er hegnt fyrir að
uera duglegur að uinna. Þetta uil ég sjá breytast enda
mín hagsmunamál og ég get æst mig mikið yfir beim."