Vikan - 05.09.2000, Blaðsíða 45

Þórunn Stefánsdóttir pýddi
skulum spyrjast aðeins frek-
ar um hann, kannski kemur
eitthvað annað í ljós.“
„Ég er viss að hann hefur
engu að leyna," sagði Annie
þrjóskulega.
„Reyndu að taka samband-
ið ekki of alvarlega," sagði
Phil „Bíddu þangað til við vit-
um eitthvað meira um hann.“
Eftir tónleikana í Lyon fóru
þau til Sviss. Þaðan áttu þau
að fara til Þýskalands. Síðla
dags þegar þau biðu eftir rút-
unni kom Marc akandi á
rauðum Ferrari. Augun ætl-
uðu úr höfðinu á strákunum í
hljómsveitinni.
„Helduðu að hann væri til í
að selja mér hann?“ spurði
Brick. „Spurðu hvort ég megi
fara í smábíltúr. Ég gæfi
trommukjuðana mína fyrir að
fá að prófa að keyra svona
bíl.“
Hún bar erindið undir Marc
sem hló og hristi höfuðið og
sagði á frönsku: „Ég leyfi eng-
um að aka þessum bíl, sérstak-
lega ekki tvítugum gutta sem
þegar hefur klessukeyrt
nokkra bíla.“
„Brick er svolítið kærulaus,
það verður að viðurkennast“,
sagði hún og sneri sér að Brick
og sagði honum að því miður
hefði Marc ekki tekið erind-
inu vel.
„Þú ert ekkert annað en
sjálfselskt svín!“ kallaði hann
til Marcs sem glotti.
„Ég bjarga lífi þínu með því
að segja nei. Þetta er kraft-
mikill bíll.“
Það æsti Brick enn meira.
„Ég elska hættulega bíla og
hættulegar konur“ sagði
hann. Vinir hans drógu hann
með sér upp í bílinn.
„Það geri ég líka,“ sagði
Marc lágum rómi og horfði á
Annie.
Annie mundi allt í einu eft-
ir loforðinu sem hún hafði
gefið Dí. „Það er eins gott að
ég komi mér upp í bílinn.“
„Þú ferð ekki með þeim,“
sagði hann ákveðinn. „Þú
kemur með mér.“
Hún stirðnaði og hristi höf-
uðið. „Mér þykir það leiðin-
legt en ég get það ekki. Ég
verð að fara með strákunum.
Annars verða þeir sárir og
verða í fýlu út í mig í marga
daga. Þeir vilja ekki að ég hagi
mér eins og ég sé yfir þá haf-
in.“
Hann lét sem hann heyrði
ekkiíhenni. „Þúgeturferðast
með þeim það sem eftir er
ferðarinnar en mig langar að
hafa þig út af fyrir mig í tvo
daga. Þú þarft ekki að mæta
á næstu æfingu fyrr en eftir
þrjá daga og það gefur okkur
góðan tíma.
„Tíma til hvers?“
Hann leiddi hana að bílnum
og ýtti henni niður í sætið.
Hún streittist á móti. „Marc,
ég get ekki ... Farangurinn
minn er i hinum bílnum ... og
Phil og Dí munu undrast hvað
hafi orðið um mig!“
Þau höfðu farið á undan
hinum til þess að fullvissa sig
um að allt væri í lagi og skoða
aðstæðurnar fyrir tónleikana.
„Strákarnir geta sagt þeim
að þú hafir farið með mér.“
Marc lokaði bíldyrunum,
sneri sér við og kallaði til
Bricks. „Annie fer með mér,
við hittum ykkur eftir tvo
daga!“
„Hvað áttu við? Hvað
gengur eiginlega á?“ Brick
var greinilega ekki sáttur við
gang mála.
Marc stökk inn í bílinn, setti
í gang og bíllinn þaut af stað.
Brick kom hlaupandi á eftir
þeim.
„Settu á þig öryggisbeltið,"
sagði Marc. Hún leit um öxl
og sá reiðisvipinn á Brick.
„Hvert erum við að fara?“
spurði hún. Henni fannst allt
í einu óþægilegt að vera ein
með honum. „Hvað hafði
hann í huga? Hafði Díana rétt
fyrir sér? Var hann metnaðar-
gjarn, undirförull maður sem
ætlaði að notfæra sér frægð
hennar?
„Við erum að fara til Jura,“
sagði hann og hún gaf frá sér
undrunaróp. Marc horfði á
hana út undan sér meðan
hann stýrði bílnum fimlega í
„Nei, Annie, Jura er ekki
langt héðan. Við verðum
komin þangað í kvöld, nógu
snemma til þess að fá okkur
kvöldmat þar. Ég er búinn að
panta herbergi á litlu gistihúsi
nálægt þorpinu mínu. Hjónin
sem reka það elda einfaldan,
góðan mat og herbergin eru
gegnum umferðina. „Ég er
hissa á því að þú hafir ekki
getið þér þess til,“ sagði hann.
Auðvitað hefði hún átt að
gera það.
„En Jura er langt í burtu,“
sagði hún.
Marc leit brosandi á hana.
þægileg.“
„Ertu að fara með mig til
fjölskyldu þinnar?“ Hjartað
barðist í brjósti hennar og
henni fannst hún vera að
kafna. Hann hlaut að taka
samband þeirra alvarlega ef
hann ætlaði að kynna hana
Vikan 45