Vikan - 05.09.2000, Blaðsíða 58

MtmrrmwLimimwí
Ömurleg upplifun í Rúmeníu
Fyrir 17 árum fór ég í Inter Rail ferðalag með lóhönnu sem var og er ennpá besta vin-
kona mín. Við vorum aðeins tvítugar að aldrí en hóttumst færar í fiestan sjó. Við
ferðuðumst til margra landa og má har nefna Ungverjaland, Tékkóslóvakíu, Tvrkland
og Rúmeníu og skemmtum við okkur konunglega... eða har til við komum til Rúmen-
íu. Við ferðuðumst á mjög auðveldan hátt, vorum hvor um sig með lítinn bakpoka
sem innihélt aðeins hað allra nauðsynlegasta. Við sváfum á járnbrautarstöðuum eða
í almenningsgörðum en stöku sinnum veittum við okkur hann munað að gista á
ódýrum hótelum eða gistihúsum. Við vorum yfirleitt í tvo til fjóra daga í hverju landi
en ætluðum bara að vera tvo í Rúmeníu. Þegar við komum hangað ákváðum við að
byrja á bví að fara til Transylvaníu til að skoða Drakúlakastalann og seinni deginum
ætluðum við síðan að eyða f Rúkarest, höfuðborginni. Okkur hafði uerið sagt að við
mættum ekki missa af beirri upplifun að sjá draugakastalann fræga og við gátum
varla beðið eftir að komast bangað. Jóhanna sagðist óska hess að hað kæmi brjálað
veður með hrumum og eldingum til að magna áhrifin.
Við biðum í marga klukkutíma eftir strætisvagní og
loks kom lítil rúta sem átti að flytja okkur til kastal-
ans. Ekki vildi betur til en svo að bað kuiknaði í rútunni
og bílstjórinn fór að pata út í loftið og öskraði á okkur
að fara út. Við hröðuðum okkur út úr rútunni ásamt
tueímur öðrum farhegum og ákváðum að reyna að fara
á puttanum á leiðarenda. Eftir langa mæðu kom kona akandi og stoppaði hún fyrir
okkur. Við komumst loksins til kastalans en há var klukkan orðin fjögur og búið að
loka honum fyrir ferðamönnum. Við hefðum getað grenjað af vonbrigðum. Jóhönnu
varð að ósk sinni um draugalegt veður bví hað byrjuðu hrumur og eldingar og síðan
kom hellirigning. Við hefðum gjarnan viljað vera inni í kastalanum og njóta áhrifa
veðursins har, en að vera úti og rennblotna var ekki óskastaða hjá okkur. Við vorum
svo heppnar að eftir klukkutíma göngu frá kastalanum gátum við húkkað okkur far
til Rúkarest. Við ákváðum að splæsa á okkur gistingu á litiu gistihúsi og hlökkuðum
til að skoða okkur um í höf uðborginni daginn eftir.
í fangelsi
Við vöknuðum hressar í
bragði, borðuðum morgun-
verð á gistihúsinu og skráðum
okkur síðan út. Við leyfðum
okkur sjaldan svona munað
á ferðalagi okkar. Okkur
fannst bara að við ættum það
skilið eftir hrakfarirnar við
Drakúlakastalann. Við kíkt-
um í búðir, ekki til að kaupa
neitt heldur var mjög áhuga-
vert að skoða ótrúlega lélegt
vöruúrval. Fatnaður sem var
seldur í fatabúðum þarna var
skelfilega ljótur og getur varla
hafa verið í tísku nokkurn
tíma, þvílíkt rusl sem hann
var. Um kaffileytið vorum við
orðnar glorhungraðar og fór-
um í búð til að kaupa okkur
mat. Við ætluðum að setjast
inn í fallegan garð þarna í ná-
grenninu og borða matinn
okkar þar. Síðan var ætlunin
að skoða okkur betur um því
við vorum að fara úr landi
næsta morgun. Þegar við
komum út úr matvörubúð-
inni gekk ég beint í flasið á
lögreglumanni sem brosti
kumpánlega til mín. Ég bað
hann afsökunar á ensku og
ætlaði að halda áfram. Allt í
einu tók hann um brjóstin á
mér og fór að stjúka þau. Ég
trúði ekki að þetta væri að
gerast en eftir augnablik greip
mig mikil reiði svo ég fór að
berja hann, til skiptis með
bakpokanum mínum og inn-
kaupapokanum. Brosið hvarf
af andliti hans og hann varð
reiður líka. Ég argaði á hann
á ensku, kallaði hann öllum
illum nöfnum og hund-
skammaði hann fyrir þennan
58
Vikan