Menntamál - 01.02.1946, Qupperneq 7

MENNTAMÁL
3
leyti sérkennilegt og fagurt. Ekki gnæfðu þar í þann tíð
háreistar burstir, og hvorki var þar auður í búi né krónur
í kistuhandraða. Þar háðu fátæk hjón harða lífsbaráttu
við lítil efni, en stóra ómegð. Gest, sem reið þar um garð
og sá ungu börnin leika sér í hlaðvarpanum, mun ekki þá
hafa rennt grun í að þarna væri í raun og veru ríkasta
heimilið í sveitinni og þótt víðar væri leitað. Þá flaug víst
engum það í hug, að drenghnokkinn í mórauðu peysunni
með leiftrandi glampann í dökku auga ætti fyrir hönd-
um að verða einn af allra glæsilegustu og snjöllustu gáfu-
og menntamönnum þessa lands, heimspekingurinn og rit-
höfundurinn dr. Guðmundur Finnbogason. Eða að hvat-
legi snáðinn þarna og tveim árum yngri ætti að verða sá
Karl Finnbogason, sem þjóðin nú þakkar mæt og merkileg
störf í þágu skólamála landsins. Svo skammsýn eru mann-
leg augu. Svo óskyggn á framtíðina.
Ungur kynntist Karl Finnbogason hinum margháttuðu
búsýslustörfum, erfiðum og þreytandi á stundum, en þó
jafnframt hollum, hressandi og göfgandi. Þarna var hann
í nánu sambýli við tign og töfra náttúrunnar og skepn-
urnar, sem hann átti að hirða og gæta. Og hundur og hest-
ur og jafnvel sauðkindin sjálf eru og hafa jafnan reynzt
furðu hollir uppalendur og kennarar greindum og athugul-
um unglingi. Og fegurð dalanna og tign öræfanna heiiluðu
snemma hinn unga svein. Og ég hygg, að enginn skilji
það betur en hann sjálfur, hve mikið hann hefur átt og á
enn æskubyggðinni að þakka.
Karl Finnbogason var snemma kappsamur og fylginn
sér að hverju, sem hann gekk. Og sennilega hefði hann
getað orðið búhöldur og auðugur sauðabóndi norður í
Bárðardal, ef hugur hans hefði stefnt að þess háttar auð-
söfnun. Hefur hann og jafnan haft áhuga á landbúnaði
og stundað þau störf i tómstundum sínum alla tíð. En
þótt Karli væru sveitastörfin hugstæð, þá fullnægðu þau
honum engan veginn..Frá bernsku var hann síhungraður