Menntamál - 01.02.1946, Qupperneq 34

30
MENNTAMÁL
Fréttir og félagsmál
Jóhann Einarsson,
kennari ;i ísafirði, varð sextugur íyrir skömmu. Hanr; er fæddur
22. des. 1885 og lauk kennaraprófi 1910. Framlialdsndm stundaði
hann við Statens Lærerhöjskole í Kaupmannahöfn veturinn 1913—
1914. Að öðru leyti hefur hann sífellt starfað að barnakennslu síðan
hann tók kennarapróf, fyrst einn vetur í Arnarneshreppi, en síðan sem
skólastjóri á Þingeyri 1911 — 1913., í Súðavík 1914—1915 og á Látrum
í Aðalvík 1915—1919. Það ár fluttist hann til ísafjarðar og gerðist
kennari við barnaskólann þar og hefur starfað þar síðan
Byggingarfélag kennara í Reykjavík.
Á fundi Stéttarfélags barnakennara í Reykjavík 20. des. s. 1. var
rætt um stofnun Byggingarfélags kennara og samþykkt að félagið
beitti sér fyrir stofnun þess. Að félagsfundinum loknunt var haldinn
stofnfundur byggingarfélagsins, og gerðust 30 kennaiar félagar. Frarn-
haldsstofnfundur var svo haldinn 29. des. s. 1. og þar samþykkt lög
fyrir félagið. Stofníélagarnir eru 56 samtals. Stjórn félagsins skipa;
Steinþór Guðmundsson, formaður, Arngrímur Kristjánsson ritari, og
Ingimar Jóhannesson, gjaldkeri.
Skólamál á íslandi 187U—19UU
nefnist löng og ýtarleg ritgerð eftir Helga EHasson fræðslumála-
stjóra í Almanaki Þjóðvinafélagsins fyrir árið 1946. Er þar í sérstök-
um köílum rakin saga barnafræðslu, kennaramenntunar, ungmenna-
fræðslu, liúsmæðra- og kvennafræðslu, búnaðarfræðslu, sjómanna-
fræðslu, menntaskóla, embættismannaskóla og háskóla, en urn ljós-
mæðra- og hjúkrunarkvennafræðslu birtist grein eftir Sigurjón Jóns-
son lækni í Almanakinu 1945. Af þessu stutta yfirliti má gerla sjá,
hve yfirgripsmikil þessi ritgerð fræðslumálastjóra er, en þótt sumir
kaflarnir séu að vfsu mjög stuttir, eru þeir allir ákaflega greinilegir
og glöggir. Er þar getið allra helztu breytinga á fyrirkomulagi fræðsl-
unnar, fjöldi ártala tilfærður og margir menn nefndir. Þá er einnig
skýrt frá, livernig þessum málum er nú komið fyrir. Ritgerð þessi er
slík, að enginn kennari, skólanefndarmaður eða nokkur annar, sem
telur íslenzk skólamál og sögu þeirra sig nokkru varða, má án hennar
vera. Hvergi annars staðar mun vera til jafn handhægt og greinilegt
yfirlit yfir gang skólamálanna. Hitt er reyndar satt, sem höfundur
tekur fram í niðurlagi ritgerðarinnar, að þar er lítið greint frá náms-