Menntamál - 01.02.1946, Qupperneq 18

14
MENNTAMÁL
þó að þeir kunni auk móðurmálsins ekkert annað mál en
esperantó, ef þeir hagnýta sér aðstoð esperantó-hreyf-
ingarinnar í þeim löndum, sem þeir ferðast um.“
,,Já, ég þykist hafa nokkra reynslu fyrir því, að þetta
er ekki ofmælt. En þú átt eftir fjórða atriðið?“
„Esperantó er afar mikið notað í bréfaviðskiptum, eins
og þú veizt. Margir hafa gaman af að skiptast á bréfum
við útlendinga, og veitir það mönnum mikla ánægju að
eignast þannig vini og kunningja víðs vegar um heim og
rýmkar þar að auki sjóndeildarhring þeirra og glæðir
skilning þeirra á mönnum annarra þjóða. Ég er fulltrúi
fyrir Alþjóða esperantó-sambandið, og þess vegna berst
mér mikill fjöldi bréfa víðs vegar að úr heiminum, þar
sem menn eru að biðja mig að útvega sér einhverja ís-
lenzka esperantista til að skrifast á við. Bréf af þessu
tagi hafa mér borizt frá Englandi, Skotlandi, íi'landi,
Bandaríkjunum, Brazilíu, Argentínu, Suður-Afríku, meg-
inlandi Ástralíu, Nýja-Sjálandi, Tasmaníu og nú eftir lok
styrjaldarinnar frá Svíþjóð, Noregi, Danmörku, Frakk-
landi, Hollandi, Sviss, Portúgal, Búlgaríu og víðar að.
Ég býst við, að þú hafir svipaða sögu að segja af starfi
þínu í esperantóhreyfingunni, eða er það ekki?“
„Jú, jú. Mér hefur stundum þótt það leitt að geta ekki
sinnt öllum þeim beiðnum um bréfaskipti, sem mér hafa
borizt.“
„Eins er um mig. Ég hef því rniður ekki tíma til að
sinna öllum þessum beiðnum, enda þyrfti, ef vel ætti að
vera, að koma upp skrifstofu hér á landi fyrir íslenzku
esperantóhreyfinguna, bæði til að annast þessi málefni,
blaða- og bókakaup íslenzkra esperantista o. s. frv. En
því miður er hreyfingin hér á landi ekki nægilega öflug
til þess fjárhagslega ennþá. Þess má geta, að einn félagi
okkar í esperantistafélaginu Auroro, sem hefur gaman af
að safna frímerkjum, hefur skipzt á bréfum og frímerkj-
um við fólk úr öllum þeim löndum, sem ég taldi upp áðan,