Menntamál - 01.05.1952, Side 30

68
MENNTAMÁL
ást. Þess vegna skyldi leggja höfuðáherzluna á sögu þjóð-
arinnar, bókmenntir hennar og tungu, og til þeirrar túlk-
unar var Karl allra manna hæfastur.
En þessi stofnun var aldrei reist. Allt strandaði á
skilningsleysi valdhafanna þá. Ekkert fé var fáanlegt í
slíkt fyrirtæki. Og Karl Finnbogason eyddi árum og ævi
við að kenna börnum að lesa og skrifa. En þótt honum
léti það vel, var hann til annars borinn. Hann var svo fá-
gætlega gáfaður, svo frábærlega mælskur, svo mikill hug-
sjónamaður, skapheitur og hjartahlýr, að hinn frjálsi ung-
mennaskóli hefði, í krafti hins lifandi orðs, orðið máttugt
uppeldislegt tæki í hendi hans. Ég hef kynnzt þremur
leiðtogum lýðháskólanna á Norðurlöndum, er hlotið hafa
mikla viðurkenningu sinna þjóða fyrir frábæra hæfileika.
Ég ætla, að Karl Finnbogason hefði haft í fullu tré við þá
alla, ef hann hefði fengið að njóta sín. Því leyfi ég mér að
telja það óbætanlegt tjón fyrir íslenzkt uppeldi, að hon-
um skyldi ekki auðnast að gera æskuhugsjón sína að veru-
leika. Og ég ætla einnig, að hann sjálfur hafi aldrei beðið
þess bætur.
Foreldrafundur.
Stéttarlélag barnakennara í Reykjavík boðaði til almenns foreldra-
fundar í Gagníræðaskóla Austurbæjar sunnudaginn 4. maí s. 1.
Framsöguerindi fluttu þeir Jónas 15. Jónsson fræðslufulltrúi, Jón
Sigurðsson borgarlæknir og Jónas Jósteinsson yfirkennari. Ræddi
fræðslufulltrúi einkum um uppeldi á heimilum, borgarlæknir um
heilsugæzlu barna, en yfirkennarinn um þann þroska, sem börn
þurfa að bafa náð til þess, að þeirn farnist vel í skólum. Var gerður
góður rómur að erindum þessum. A eftir urðu talsverðar umræður. —
Formaður stéttarfélagsins, Jónas Eysteinsson kennari, stýrði fundinum.