Vorið - 01.09.1945, Qupperneq 26

VORIÐ
Ævintýrið um storminn
og rigninguna.
Einu sinni var fátækur malari,
sem alltaf var kallaður Hans mal-
ari. Öll aleiga hans var gömul vind-
mylla og dálítill matjurtagarður, og
af því að hann var f jölskyldumaður,
gat hann með naumindum lifað af
þessu, og það því fremur, sem allt
gekk á tréfótum hjá honum, bæði
úti og inni. Stundum vantaði hann
líka vind, svo að hann gat ekki
malað í myllunni, og stundum kom
ekki deigur dropi úr lofti dögum
saman, svo að matjurtirnar í garð-
inum þrifust ekki. Þegar allt. var
svona uppi á móti Hans, og bæði
legum hætti, komumst við gjörsam-
lega þrotnir að kröftum heim að
Felli, rétt fyrir fótaferðatímann.
Var Gunnar mikið kalinn á liönd-
um og fótum og varð að liggja þar
rúmfastur nokkrar vikur, en Jó-
hannes slapp að mestu við kal, og
við Vigfús alveg.
Svo er sagan ekki lengri. Enn í
dag munu fáir vita, að þessir hrakn-
ingar okkar og sú lífshætta, er við
komumst í, var af völdum áfengis.
við leyndum hinni sönnu orsök Jó-
hannesar vegna. Þó mun einhver
grunur hafa læðst út frá Felli, en
hann komst aldrei í hámæli.
En það skal ég segja ykkur, að
jafnan er ég heyri um einhverjar
vindur og regn voru honum mót-
snúin, var hann oft í illu skapi.
Hann blótaði þá og ragnaði ýmisl
vindinum fyrir það, að hann blés
ekki, hvernig sem hann púaði í
skeggið, eða regninu fyrir það, að
það draup ekki niður, livað mikið
sem hann blístraði.
Það var einn dag, að Hans lá mik-
ið á að mala nokkra potta af rúgi:
Hann sat þá og reri í myllunni til
kvölds og beið þess að hvessti, því
að hvítalogn var allan daginn. Loks-
ins eftir sólarlag kom lítill andvari,
svo að vængir myllunnar fóru ögn
slysfarir af völdum áfengisins, og
þær eru því miður allt of margar,
kemur mér aatíð í hug Jressi ferð
okkar yfir Tröllaheiði forðum, jjar
sem það var eingöngu undraverð-
um dugnaði eins manns að þakka,
að við urðum þár ekki allir úti, —
af völdum áfengisins."
Þegar Pétur liafði lokið sögunni,
varð þögn um stund, unz Magnús
reis á fætur og mælti ákveðnum
rómi: „Já, Ji>að er víst áreiðanlegt,
að áfengið hefur á öllum öldum
valdið íslendingum rniklu tjóni og
margs konar böl i og gerir enn í dag.
Það ætti því að vera áhugamál okk-
ar ungu mannanna, að gera Jrað
landrækt sem fyrst,“