Vorið - 01.09.1959, Blaðsíða 5

V O R I Ð
83
Báturinn hélt áfrarn á fullri ferð.
Maðurinn hafði augljóslega sofnað
og lagzt þannig á sveifina, að stýrið
beygðist rnikið til vinstri. Eina ráð-
ið var að einhverjir færu nú eins
framarlega og fært væri á Teng-
urnar og reyndu að öskra svo hátt
að maðurinn vaknaði næst þegar
hann rynni fram hjá, — ef hann þá
slyppi fram hjá. Uú, og ef hann
slyppi ekki, myndi báturinn
brotna, og þá yrði að reyna að
bjarga manninum.
Tveir fullorðnir karlmenn voru
komnir fram á Tangaendann.
Nokkrir hálffullorðnir strákar
fylgdu þeim fast eftir. Allir voru
yfir sig æstir og hræddir um að
slys myndi verða. Báturinn tók
þriðja hringinn og færðist áreiðan-
lega nær landinu. Hann virtist
fyrst myndi rekast á sker eitt mikið,
spölkorn frá, en slapp við það og
gat nú varla annað en lent á Töng-
unum, rétt þar sem piltarnir stóðu.
Þeir öskruðu og kölluðu af öllum
kröftum. Báturinn rann fram hjá
svo nærri, að við sjálft lá, að
kalla mætti upp í hann, en maður-
inn vaknaði líka við köllin, leit
óttasleginn í kringum sig, en var
furðanlega fljótur að átta sig á
kringumstæðunum og greip fast
um stýrissveifina. Báturinn sveigði
hæfilega frá landi, en hélt svo
áfram inn fjörðinn, eins og ekkert
hefði í skorizt. Marga furðaði á
því, að hann skyldi ekki einu sinni
þakka fyrir hjálpina, en kannski
hefur honum ekki verið ljóst, að
hann hefði fyrir neitt að þakka.
Áreiðanlegt er þó, að þarna hefði
orðið slys, sennilega dauðaslys,
hefði báturinn farið enn einn
liring.
Alkunnugt er, hve vélahljóð er
svæfandi, og hve þreyttum mönn-
um hættir við að sofna, ef þeir sitja
eða hallast upp að einhverju, og
eru einir á verði við gangvél.
Eftir að Óli varð vélamaður í
stóru skipi, mundi hann þetta at-
vik greinilega, og lét það verða sér
til varnaðar.
Enginn má nokkurn tíma sofna
við stýrið.
Jóhannes Óli.
GÁTUR:
1.
Allir vilja eiga mig
og að mér henda gaman,
niður við mig setja sig
og sýna mig þá að framan.
2.
Taktu einn staf framan af þriggja stafa
orði, sem merkir eyðu. Þá verður það að
óþrifalegri vinnu.
3.
Bættu einum staf framan við og öðrum
aftan við þriggja stafa orð, sem táknar
hátíð, og þá verður úr þvl algengur fatn-
aður.
4.
Ivringlótt eins og kaka, svört eins og
moldin, en með langt skott. Hvað er það?