Heima er bezt - 01.07.1956, Blaðsíða 5

Að ofan: Jón Kristjánsson bóndi Syðra-Hvarfi, f. 1839, d. 1911. — Dagbjört Gunnlaugs-
dóttir kona Jóns, f. 10. mai 1839, d. 13. jan. 1924. — Halldóra Jónsdóttir kona Þórðar, f.
28. sept. 1845, d. mai 1943. — Þórður Jónsson bóndi á Hnjúki, f. 1843, d. 1920.
Heima
---er bezt
þeirrar þekkingar, sem auðið
var af bókum, og er hann
margfróður af bókalestri og
langri lífsreynslu, enda maður
athugull og minnugur. Elzta
bernskuminning hans er land-
skjálftakippur, er reið yfir,
þegar hann var þrevetur.
Gísli kvæntist 2. okt 1891 Ingi-
björgu Þórðardóttur, bónda á
Hnjúki í Skíðadal og Halldóru
Jónsdóttur. Eignuðust þau 6
börn. Tvær dætur þeirra eru
látnar, Dagbjört, er dó í æsku, og Halldóra,
gift Ara Þorgilssyni bónda á Sökku. En á lífi
eru: Jón, bóndi á Hofi, Gunnlaugur, bóndi á
Sökku, Dagbjört, húsfreyja að Laugafelli í
Reykjadal, gift Áskeli Sigurjónssyni og Soffía
bústýra að Hofi.
Þau Gísli og Ingibjörg tóku við búi að Syðra-
Hvarfi 1898, en fluttust að Hofi 1904 og
bjuggu þar síðan. Kom það mjög í hlut Ingi-
bjargar að veita búinu forstöðu, því að Gísli
var oft langdvölum að heiman við smíðar, auk
þess, sem hann hlaut að verja miklum tíma
til félagsmála. Var hún annáluð dugnaðarkona,
og víða kunn fyrir tóvinnu og hlaut verðlaun
fýrir spuna á Iðnsýningunni í Reykjavík 1911.
Hallaðist því eigi á um myndarbrag í störfum
þeirra hjóna utanhúss og innan.
Brátt hlóðust á Gísla flest þau trúnaðarstörf,
sem til falla í sveitum. Hann var kosinn í
hreppsncfnd jafnskjótt og hann hóf búskap, og
var hann oddviti hennar um alllanor skeið, var
D 1
shkt mildð starf í svo fjölmennum hreppi sem
Svarfaðardalur er. í sýslunefnd Eyjafjarðarsýslu sat hann um 12 ára skeið, sóknar-
nefndarmaður og safnaðarfulltrúi um tugi ára og þá ætíð gjaldkeri Vallakirkju.
Úttek.tarmaður var hann lengi, sömuleiðis virðingamaður til fasteignagjalds og
trúnaðarmaður Búnaðarbanka íslands um skeið, auk margs annars. Sýnir þessi upp-
talning Ijósast hvert traust sveitungar hans hafa til hans borið. En einn merkilegasti
þáttur félagsmálastarfsemi hans var forvsta
hans um þegnskylduvinnu Svarfdæla til
vegagerðar. Veitti hann því starfi forstöðu
um 20 ára skeið. Var á þcim tíma lagður
akfær vegur um sveitina, og varð Svarf-
aðardalur ein hin fyrsta byggð, sem fékk
sæmilegt vegakerfi, hér um slóðir og mátti
það fremur öðru þakka hinni almennu
þegnskylduvinnu.
Eins og fyrr sagði, vann Gísli mjög að
smíðum utan heimilis. Reisti hann hús
bæði að veggjum og viðum, meðal annars
stóð hann fyrir srníði Urðakirkju árið
1902, og einnig gerði hann hinar fyrstu
brýr í dalnum, sem hin mesta samgöngu-
bót var að, segir nánar frá því í minninga-
þáttum hér á eftir.
En jafnframt þessum störfum var Gísli
mikill athafnamaður um jarðrækt og hvers-
konar framfarir í búnaði, enda tók jörð
hans miklum stakkaskiptum í búskapartíð
hans. Fyrstur sveitunga sinna keypti hann
sláttuvél og hafði síðan
forystu um kaup rakstrar-
véla. Er það í frásögur
færandi, að enn eru fyrstu
vélarnar, er hann keypti
nothæfar, eftir nær hálfr-
ar aldar notkun. Sýnir
það bezt, hversu vinnu-
brögð og meðferð hluta
Framhald á bls. 263.