Heima er bezt - 01.07.1956, Blaðsíða 20

SIGURÐUR
EGILSSON:
Minnisstæáir
atnuráir á sjó og Iandi
RITGERÐASAMKEPPNI HEIMA ER BEZT
að sem hér verður frá sagt, gerðist snemma á
árinu 1914.
Þeir, sem nokkuð eru komnir til ára, muna
það kannske, að á þeim vetri gerði ein hin
ihestu snjóalög eftir áramótin, er koma hér norðan
lands.
Ég átti þá heima á Laxamýri í Þingeyjarsýslu. Þar
er sem kunnugt er æðarvarp, en hreinsun á æðardún
hefir jafnan þótt ill vinna og torsótt og varpeigendur
því löngum óskað þess, að takast rnætti að auðvelda
verkið með vélum eins og mörg önnur, enda hafði
farið fram nokkur viðleitni í þá átt á mínu heimili
og ekki með öllu árangurslaus.
En þegar hér var komið barst sú frétt, að á Hraun-
um í Fljótum væri komin fram ný dúnhreinsunarvél.
Var þegar brugðið við, sótt um leyfi til þess að skoða
vélina og smíða eftir henni, ef álitlegt þætti. Leyfið
reyndist auðfengið.
Kom svo í minn hlut að fara þessa ferð.
Ekki hafði ég gert mér neina grein fyrir því, að ann-
markar kynnu að vera á vetrarferðalagi út á þennan
fremur afskekkta stað, sem ég naumast vissi hvar var,
og önnur leið en að fara gangandi á skíðum kom mér
ekki til hugar í fyrstu, enda óx það ekki í augum að
óreyndu, því hina bröttu og háu fjallgarða, sem yfir
varð að fara, þekkti ég þá alls ekki.
Nýsmíðuð „hickori“-skíði og öflugan broddstaf
keypti ég til ferðarinnar, en í þeirri ferð sá ég í fyrsta
sinn góð skíðabönd og að gengið var við tvo bambus-
stafi. Þótti mér hvort tveggja nýlunda til bóta og tók
í not eftir að heim kom. Þó dreg ég í efa, að bambus-
stafirnir tveir, hefðu dugað mér eins vel í þessari ferð
og broddstafurinn eini.
«111111111111111 iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiMmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'2:
í febr. s'.l. efndi ,Jieima er bezt“ til ritgerðasam- \
keppni um minnisstœðan atburð. Til þess að deema j
um ritgerðirnar voru fengnir menntaskólakennar- :
arnir Biynjólfur Sveinsson og Gisli Jónsson. Voru i
þeir á einu máli um að dœma eftirtöldum ritgerðum 5
verðlaun: ,J\Iinnisstceðir atburðir á sjó og landi“ . i
= eftir Sigurð Egilsson. „t sjávarháska“ eftir Jochum i
i M. Eggertsson, og „í lífsháska á Norðursjó og i l
i Leith Walk“ eftir Helga Valtýsson. Hér birtist j
j fyrsta frásögnin, en hinar frásagnirnar munu birt- i
| ast i neestu heftum. j
JnMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIMIIIIMIIIIIIIMIMIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIHMIMMIMlll*
Fyrsti áfanginn til Akureyrar gekk að óskum, án
þess að nokkuð sögulegt gerðist. Þar ætlaði ég að
stanza einn eða tvo daga og hélt til hjá skólabróður
mínum Hjalta Espholín.
Á Akureyri fékk ég þær upplýsingar hjá kunnug-
um, að landleiðin út í Fljót, væri hinn mesti tröllavegur
og fullkomið óráð fyrir mann einan síns liðs og ókunn-
ugan, að hugsa til slíkrar ferðar í því færi og veður-
útliti, er frarn undan væri. Hins vegar væri það sækj-
andi, að fara sjóleiðis til Siglufjarðar og ganga þaðan
um Siglufjarðarskarð, sem væri þó nógu illt. En gall-
inn á þeirri aðferð var bara sá, að á þeim árum voru
skipaferðir mjög strjálar og engin væntanleg næstu
vikurnar. Virtist því aðeins um tvennt að velja: snúa
við heim og gefast upp, eða hætta á landferð aleinn og
ókunnugur. Það eina 'sem ég vissi þessu viðkomandi var
það, að mánaðarlega fór landpóstur þessa leið og hafði
sami maður, Hallgrímur Kráksson, annast þær árum
saman og ætíð farnast vel. Nú var hann aðeins venju-
legur maður og virtist því sennilegt að öðrum mætti
takast það einnig. Var ég því jafn ákveðinn í að halda
ferðinni áfram, þrátt fyrir verulegar úrtölur, eins og
þegar ég fór að heiman.
En einmitt á meðan ég tef á Akureyri, ber svo við,
að mótorbátur er sendur frá Siglufirði til Akureyrar
248 Heima er bezt