Heima er bezt - 01.07.1956, Qupperneq 31

¥
4 4*
♦
Vinsælasti og fjölþreyttasti leikur veraldar —
kontrakt-bridginn — hefir nýlega átt aldar-
fjórðungs afmæli. Engin skemmtun, engin
hreyfing pólitisk eða trúarleg hefir lagt heim-
inn undir sig á svo örskammri stundu. Hundruð
milljóna manna um víða veröld lúta töfravaldi hans,
fórna honum fé og tíma, gáfum og gæfu. Líklega er
hann mesti gleðivaldur þessarar stríðsþreyttu kynslóð-
ar, þó að oft sé skammt milli hláturs og tára við græna
borðið.
Enginn veit, hver er höfundur þessa undursamlega
leiks. Spilamaðurinn heimsfrægi, Ely Culbertson, gerði
harðvítugar tilraunir til að finna hann, en árangurs-
lausar. Þá sögu segir hann í Minningum sínum á þessa
leið:
Á öndverðu sumri 1927 bárust til Vesturheims fregn-
ir af alveg nýju spili, sem að vísu var mjög líkt aktions-
bridge. í því voru slemmsagnir, og svo var þar spón-
nýtt fyrirbrigði með ægilegu nafni: hættusvæði. Spil
þetta fór sigurför um samkvæmissalina í New York
og Chicago.
Þetta nýja spil var kontrakt-bridge. Einu sinni að
loknum miðdegisverði í samkvæmi skoruðu tveir af
áköfustu brautryðjendum þess á okkur Jo að spila
það við sig. Við höfðum heyrt frá því sagt og kunnum
á því nokkur skil, en aldrei höfðum við spilað það.
Við tókum áskoruninni, fylgdum kerfinu okkar í
aktions-bridge og unnum sigur!
Ég varð þegar heillaður af kontrakt-bridge. Hrað-
inn í því var meiri, það var vandspilaðra og skemmti-
legra en aktions-bridge. í fyrstu virtist það heldur
kjánalegt, en það lumar á einkennilegri rökvísi og jafn-
vægi. Ég hafði um langt skeið spilað plafond, en það
var franskt, kom til sögunnar í París 1918, var undan-
fari kontraktsins, líktist honum nokkuð og var allmikið
spilað um hríð. En þetta nýja spil bar af plafond um
margt. Mér var mikið niðri fyrir, er ég kom heim um
kvöldið, og aumingja Jo fékk varla að festa blund alla
nóttina. Margir vinir mínir höfðu þegar bundið tryggð-
ir við kontraktinn. Georg Tevis og félagar hans spil-
uðu nú ekki annað.
Ég endurtók aftur og aftur:
„Það er ég alveg viss um, Jo mín, að kontraktinn
leggur undir sig landið. Hamingjan leggur tækifærið
upp í hendurnar á okkur, og ég er að hugsa um að
grípa það.“
Jú, henni leizt svo sem vel á það líka. En af ráðnum
hug hélt hún í fyrstu aftur af mér. Hún var ekki ugg-
laus um, að hrifningin færi með mig í öfgar og óráð.
Daginn eftir var ég þegar önnum kafinn. Ég sendi
mörg skeyti austur, blaðaði í nýjum tímaritum og
keypti einu bókina, sem út var komin um kontrakt-
bridge. Hún var eftir Florence Irwin. Ég vildi kynnast
spilinu svo vel sem kostur væri á.
Það er um margt merkilegt, og þó er uppruni þess
ekki sízt sögulegur. Skömmu eftir stríðið hafði Knick-
enbocker reynt að útbreiða plafond í Ameríku. Þetta
tókst ekki. Spilamennirnir, sem höfðu tekið ástfóstri
við bridge, stóðu eins og múrveggur gegn því. Sama
sagan gerist í öllum leikum. Sigurvegararnir gera sér
vonir um að halda áfram að vinna og mega ekkert nýtt
heyra nefnt á nafn. Þeir verða fastheldnir og íhalds-
samir. Þeir, sem tapa, vilja gjarnan breytingu. En þeir
hafa engin áhrif eða völd. Einmitt þess vegna eru þeir
frjálslyndir.
Á öndverðu ári 1926 hafði Harold S. Vanderbilt,
sem í vinahópi er kallaður Mike, farið í siglingu. Hann
varð samskipa laglegri, ungri konu, sem átti hugmynd-
ina um hættusvæðið í bridge. Að vísu hafði þetta, að
Heima er bezt 259