Heima er bezt - 01.07.1956, Page 35

Nr. 7-8 Heima 263
--------------------------------er bezt----------------------------
orðið úti á Laxárdalsheiði og hafi hann verið að sækja
reyktóbak og eldspýtur til Borðeyrar. Og þá ekki
ósennilegt, að hann hefði slegið undan veðrinu og
orðið þarna til. Dagbjört tekur svo beinin og lætur í
poka, en henni virðist eitt vanta og getur hún ekki
fundið það.
Næstu nótt dreymir Dagbjörtu, að maður kemur til
hennar og þykir henni það Benedikt vera. Og segir
hann henni þá, hvar beinið sé, sem hún hafði ekki
fundið. Daginn eftir fer Dagbjört á sömu slóðir og
finnur hún þá strax beinið. Og var það nákvæmlega á
þeim stað, er draummaðurinn vísaði til---.
Var svo smíðuð kista utan um beinin og þau jörðuð.
Og var það þá almennt álitið, að þetta hefðu verið bein
Benedikts Jónssonar, frá Fjósum.
MINNING ÍSLANDS
ort af Jónasi Eyvindssyni í Ameríku.
ísland, ó ísland, mín fósturjörð fríða,
forlögin hafa mig leitt burt frá þér.
Hugurinn bölþrunginn horfir nú víða
hræðist nú dimmuna fram undan sér.
Eg er svo máttfarinn, vesæll og veikur
vogun öll horfin er brjóstinu frá,
lífið og vonin er veikt eins og kveikur
vandræðin öll eru fyrir að sjá.
ísland þú situr við úthafið bjarta
umflotið gegnsærri hyldýpis-lind.
Fjöllin í trafhvítum skrúða vel skarta,
skýbólstrar prýða hvern einasta tind.
Vötnin í indælu dalanna djúpi
dynjandi straumkasta syngja með klið. •
Ilmandi blómskrýddar hlíðar í hjúpi,
himinsins fegurð, má líkja þeim við.
Hjarðirnar renna um hlíðarnar grænu,
hestarnir dansa þar grundunum á.
Kýrnar í startjörnum vaða dávænu,
veldur það búgagni þjóðinni hjá.
Laxinn í ánum sér lyftir í næði,
lundinn í eyjunum tekur sér skjól,
æðurin hagsýn hólmana klæðir,
hefur sitt kópur á sandinum ból.
Sígrænu túnin í sveitunum sjáum,
sóley og fífil með ljómandi skraut.
í dögginni smáfuglar hreyfa list háu
hljómfögrum rómi, um vindanna braut.
Laufgaðan skóginn má sumarið sýna,
sig hreiðrar lóan í dúnmjúkum stað.
Lyngið með berjunum, börnin þau tína,
blómunum safna og leika sér að.
Bændur í sveitunum búskapinn vanda
bæina prýða á margbreyttan hátt.
Konurnar ástunda iðjuna handa,
umhyggja og sparsemi lýsir sér þrátt.
Formenn í versölum fleyin út draga,
fiskjarins afla og stýra að vör.
Útlendir kaupmenn á höfnunum hafa
höndlunar viðskipti, sækja með fjör.
Heill sé þér ísland! Um aldanna raðir
æ sé þín minning í heiminum geymd.
Veri þinn skjöldur vor allra faðir,
veitist þér hrósan, sem aldrei sé gleymd.
HeiII sé þér föðurlands friðsæla þjóðin,
frjálslyndi og kærleiki prýði yðar byggð.
Farsældin, ánægja og fjármuna gróðinn
fylgi yðar kynþætti æra og dyggð.
Landið mitt góða, því fer ég burt frá þér,
fram í þann koldimma veraldar-geim.
Þunglyndis kastvindar þeir bylja á mér,
en þrekið er horfið að rísa við þeim.
Örlaga nornirnar veit ég því valda,
vanþekking tímanna var mér til send.
Ellin og lúinn yfir mér halda
eilífðar skapadóm, þar sem ég stend.
Ekki er vitað um aldurinn á kvæði þessu, en efni
þess ber það með sér, að það muni ort á seinni hluta
19. aldar. Á þeim árum, sem íslendingar fluttu flestir
til Ameríku.
Þótt segja megi, að í þessu kvæði sé ekki mikill skáld-
skapur, þá speglar það þrá útflytjandans, sem ekki kann
við sig í nýja landinu, til ættlandsins og einlæga ætt-
jarðarást hans. Jóh. Ásgeirsson skrásetti.
Gísli Jónsson
Framhald af bls. 233. ------------------
hefir verið í höndum Gísla á Hofi, og mættu menn
margt af því læra. Þegar sveitungar Gísla tóku að feta
í fótspor hans um kaup á vinnuvélum, kom brátt í ljós,
að þörf var viðgerðamanns á tækjum þessum. Leituðu
menn þá brátt til Gísla í þeim efnum. Enda þótt hann
hefði ekkert lært til þeirra hluta tók hann að fást við
aðgerðir á hinum smærri vélum og verkfærum og
stundaði það um langt skeið. Má þannig með sanni
segja, að hann hafi á flesta hluti lagt gjörva hönd.
Það var vorhugur drottnandi meðal íslenzku þjóðar-
innar um aldamótin síðustu, en þá var Gísli á Hofi á
léttasta skeiði. Störf hans og saga sýna ljóslega þann
vorhug, áræðni og framsækni, sem hratt áleiðis þeirri
öldu framfara og framkvæmda, sem risið hefir á þessari
öld. Og lengi sér spor slíkra manna í sveitum landsins.