Heima er bezt - 01.10.1983, Side 25

,,Hver sagði: ,,Freistingarnar eru til þess
að falla fyrir þeim“?“
stærri pokann, og átti þá eftir að fá
víxilinn nokkrum sinnum fram-
lengdan, svo að notað sé rósamál, sem
vel á við bankamann. Hann vann all-
marga, gott ef hann fór ekki ósigraður
út um vorið. Þori raunar ekki að full-
yrða það.
Þegar þetta var, átti ég heima í
Þykkvabæ og stundaði kennslustörf.
Kunningi minn og samstarfsmaður
við skóla á þessum stað um tvo vetur,
Geir Sigurðsson frá Skerðingsstöðum,
orti eftir viðureign okkar Halldórs:
Féll með heiðri fróður karl,
fjör í andans glóðum.
Ennþá kóngur eða jarl
er á gömlum slóðum.
Óstöðvandi Ólafsson
alveg laus við hrokann.
Lengi kappans lifi von;
lét í stœrri pokann!
Halldór er Dalamaður, stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík 1950.
Voru þar skólafélagar hans eins og
Árni Gunnarsson skrifstofustjóri í
menntamálaráðuneytinu, Þrándur
Thoroddsen þýðandi og kvikmynda-
gerðarmaður, Rósa Þorbjarnardóttir
endurmenntunarstjóri Kennarahá-
skólans, sr. Sigurður Haukur Guð-
jónsson, Haukur Haraldsson kennari
á Bifröst, Jón Helgason landbúnaðar-
ráðherra í Seglbúðum, Erlingur E.
Halldórsson rithöfundur, Matthías
Johannessen ritstjóri og skáld, og
Einar Benediktsson sendiherra. Þessi
upptalning held ég hljóti að nægja.
Á_________
Austurlandi
Og þá er komið að því að geta um
síðustu spurningakeppnirnar, sem ég
hef tekið þátt í fram að þessu. Það var
s.l. vetur, að ég var beðinn að keppa í
hópi Borgfirðinga eystri á vegum
Ungmenna- og íþróttasambands
Austurlands. Keppnin fór fram í
samkomuhúsi þeirra í Hróarstungu,
er nefnist Tungubúð. Snoturt sam-
komuhús, nýlega tekið í notkun. Auk
Borgfirðinga kepptu þarna sveit frá
Jökulsárhlíð, Hróarstungu, Jökuldal
og úr Hjaltastaðaþinghá. Þarna var
margt fólk mætt úr nefndum sveitum
til að fylgjast með keppninni.
Ásamt mér kepptu fyrir Borgar-
fjarðarhrepp: Dagur Bjömsson verk-
stjóri og Jón Sigurðsson bóndi á Sól-
bakka. Keppt var í tveimur lotum og
sex spurningar í hvorri. Að lokinni
fyrri lotu höfðum við 4 stig, en þeir
hæstu höfðu 4'/2 stig. Sigurhorfurnar
voru því ekki glæstar hjá okkur að
sinni. 1 hléinu kvað ég nokkrar vísur
undir tveimur stemmum og var góður
rómur að því gerður.
Hófst nú seinni lotan. Sumar
spurnmgarnar voru býsna sniðug-
lega samdar. Spurt var t.d. hver
auglýsti aftan á kilinum á síma-
skránni. Því gat ég svarað. Það er
Búnaðarbankinn. Einnig var spurt
um það, hverjir væru sýslumenn og
bæjarfógetar innan Múlasýslna. Það
sem felldi suma þar var, að þeir rugl-
uðu saman bæjarstjórum og fógetum.
Þegar upp var staðið úr síðari lotu
höfðum við Borgfirðingarnir svarað
öllum spurningunum, sex að tölu, rétt.
Þá höfðum við alls fengið 10 stig og
þar með unnið. Enginn fær lýst sigur-
gleðinni, sem gagntekur mann þegar
vel gengur. Og fátækur er sá, sem
aldrei hefur fundið til neinnar sigur-
gleði í lífinu. Verðlaunin, sem okkur
voru búin, voru slípaðir steinar, egg-
laga, með áletrun og merki UIA,
unnir hjá Álfasteini í Borgarfirði.
Smekklegt og gaman að eiga til minja.
Næst urðum við að mæta til loka-
keppninnar í Staðarborg í Breiðdal.
Það var ekki jafn spennandi keppni,
vegna fyrirkomulags þess, sem viðhaft
var. Þannig var, að hóparnir, sem nú
voru fjórir aðeins, vegna forfalla
þeirra er koma áttu úr Neskaupstað,
voru settir niður í hólfum á sviði fé-
lagsheimilisins. Fengum við stafla af
blöðum í hendur, sem við áttum að
svara spurningunum. Að lokinni um-
ferð hverri safnaði spyrjandi blöðun-
um saman og las svörin í hljóðnema.
Alls voru spurningarnar 25 á þessum
stað.
Þegar upp var staðið reyndust
Seyðfirðingar og Fáskrúðsfirðingar
(sveitin) vera jafnir að stigum, eða
með 17'/2 stig hvorir. Við höfðum 17
stig. Var nú haldið áfram keppni milli
hinna tveggja hópa og bætt við fimm
spurningum. Ekki nægði það. Enn
voru þeir jafnir að stigum. Og enn var
bætt við þremur spurningum. Það fór
á sömu leið og fyrr. Að lokum var
varpað hlutkesti. Þá fengust loks úr-
Þátttaka
mín í
spurninga-
keppnum
liðnatvo
áratugi
slit. Kom upp hlutur Fáskrúðsfirð-
inga. Þeir höfðu sem sagt sigrað, þótt
langsóttir yrði sigurinn.
Því miður urðu nokkrar deilur í
lokin út af hinum og þessum spum-
ingum og svörum við þeim. Virtist
sem ekki hefði verið um einhlít svör
að ræða alls staðar eða spurningarnar
ekki verið nógu markvissar. Það er
vandi að semja spurningar. Ekki má
henda, að svarið geti orðið nema eitt.
Hálft svar má helst ekki koma til
greina.
í hléi kvað ég, leikflokkur úr
Breiðdal flutti ledcþátt og Ingimar
Sveinsson skólastjóri á Djúpavogi
flutti frumortar vísur.
Og þá hef ég tíundað þátttöku mína
í spurningakeppnum á s.l. tveimur
áratugum og þakka lesendum fyr-
ir mig. Vona að þeir hafi eitthvert
gaman haft af og hafi rifjað upp
gamlar stundir.
,,Hver auglýsir á kilinum á síma-
skránni?“
Heima er bezt 329