Heima er bezt - 01.05.1990, Blaðsíða 10

Flateyri í sumarskrúða. Myndin er tekin af fjallsbrún Þorfinns, en Þorfinnur er tignarlegt fjall, sem stendur við Önundarfjörð sunn-
anverðan. (Ljósmynd: Guðmundur Björgvinsson, Flateyri).
imir staddir heima hjá sýslumanni og framboðið berst í tal.
Við vorum allir Ásgeirsmenn, nema Jóhannes Davíðsson.
Eins og til þess að réttlæta sína afstöðu, segir Jóhannes, að
hann hafi verið upphafsmaðurinn að framboði sr. Bjarna.
Morguninn eftir erum við að leggja af stað heim með
Djúpbátnum. Þá er Þórleifur Bjarnason staddur niðri á
bryggju. Hann víkur að Jóhannesi og segir: „Er það satt,
Jóhannes, að þú sért ljósfaðir uppvakningsins?“ En í raun
datt engum annað í hug en að sr. Bjarni, þessi velmetni
kennimaður, yrði sjálfkjörinn, enda stóðu tveir langstærstu
stjórnmálaflokkarnir að framboði hans. Sr. Bjarni fékk líka
yfirleitt meirihluta landsbyggðaratkvæða, nema hér á
Vestfjörðum. Ásgeir hlaut um 80% atkvæða hér í Vestur-
ísafjarðarsýslu. En ég var hissa, þegar ég sá, hvað munur-
inn var lítill í Eyjafirði, á milli sr. Bjarna og Ásgeirs, þótt
Ásgeir nyti stuðnings fyrirmanna á borð við Bernharð
Stefánsson.
Um hríð var ég sáttamaður í vinnudeilum. Það var oft
dálítið óþægilegt. Fundir voru yfirleitt haldnir á Isafirði og
þá þurfti maður yfir Breiðadalsheiðina hvenær sem var að
vetrinum. En þegar ég varð stjórnarformaður í útgerðarfé-
lagi hér notaði ég tækifærið og losaði mig við sáttasemj-
arastarfið. Ég gaf eftirmanni mínum þetta heilræði: Meðan
þú getur haldið þeim í góðu skapi, þá er alltaf von.
Af sáttafundunum man ég eftir skemmtilegum manni,
Baldri Jónssyni, afkomanda Manga franska, sem kallaður
var, og var prestur norður á Stað í Aðalvík. Baldur gat rokið
upp, en ákaflega fljótt úr honum. Einu sinni á sáttafundi
rauk Baldur upp út af því, að einhver hafði borið honum á
brýn, að hann stæði ekki við orð sín. Kvaðst Baldur ekkert
mæta á fund, sem fyrirhugaður var morguninn eftir. En
þegar til kom, var hann mættur fyrstur manna. Þá stakk
ég að honum þessari vísu:
Á Baldurs loforð líta ber
sem léleg upp til hópa,
svo að jafnvel sannað er
hann svíkist um að skrópa.
Baldur hló hátt og var allur annar maður á eftir.
Árið 1960 tók ég við skólastjórn af Sveini, tengdaföður
mínum, og gegndi henni í 10 ár, þangað til ég var 65 ára. Ég
byrjaði svo snemma að kenna, að ég hlaut 76% eftirlaun,
þegar ég hætti. Þá var sparisjóðurinn farinn að kalla mjög á
starfskrafta mína. Emil, sonur okkar, tók við af mér sem
skólastjóri. Hann kennir nú við Grunnskóla Mosfellsbæjar.
Sigríður heitin, tengdamóðir mín, átti bróður, sem hét
Emil Ragnar. Hann var fæddur á sumardaginn fyrsta, sem
154 Heima er bezt