Heima er bezt - 01.05.1990, Blaðsíða 11

þá bar upp á 23. apríl. Emil okkar fæddist líka á sumar-
daginn fyrsta árið 1934, sem þá bar upp á 23. apríl. Svo það
má segja, að hann hafi sjálfur ákveðið nafnið sitt. Og ég lít
alltaf á sumardaginn fyrsta sem afmælisdaginn hans, en
ekki mánaðardaginn.
Mér féll kennslan vel. En þegar ég var hættur að hlakka
til skóladagsins, hætti ég. Þeir dagar voru farnir að koma
yfir mig, að ég var hættur að hlakka til. Maður var alltaf
glaður, þegar maður sagði upp skóla á vorin, en svo var
maður líka dauðfeginn að sjá nemendahópinn sinn aftur á
haustin. Ég var svo lánsamur að eignast marga góða vini úr
hópi nemenda minna. Þeir gáfu mér meira að segja mál-
verk af sjálfum mér eftir Benedikt Gunnarsson, listmálara.
Hér sérðu annað málverk uppi á vegg. Það er mynd frá
Flatey eftir Veturliða Gunnarsson. Kirkjukór Flateyrar-
kirkju gaf Rögnu þessa mynd af æskustöðvum hennar. Hér
sérðu húsið, þar sem fjölskylda Rögnu bjó á efri hæðinni.
En niðri bjó systir Sveins Gunnlaugssonar og þar var
veggfóður, sem Jörundur hundadagakonungur hafði gefið
Guðmundi Scheving.
Tölvuvæðingin er sjálfsagt ágæt út af fyrir sig. En það
getur enginn maður sagt fyrir, hversu ör og óskapleg þróun
verður á þessu sviði í framtíðinni. Sonur okkar, Grétar
Snær, er starfsmannastjóri hjá Skýrsluvélum ríkisins og
Reykjavíkurborgar. Hann segir mér, að fyrstu tölvurnar
hafi tekið hálft, stórt herbergi. En núna má koma þeim fyrir
í tösku. Og þó eru þessar nýju miklu mikilvirkari en þær
gömlu.
Ég hefi unað ákaflega vel hér á Flateyri. Hér hafa allir
næstum því dekrað við mig. Ég er heiðursborgari hér eða
erkiþorpari, eins og ég kalla það stundum af gamni mínu.
Ég er ekki bölsýnn á framtíð Flateyrar. Það verður aldrei
gengið fram hjá Vestfjörðum, ef við ætlum að njóta þeirra
gjafa, sem sjórinn gefur okkur. En ég held, að jarðgöngin,
sem nú er fyrirhugað að grafa á milli Önundarfjarðar,
Súgandafjarðar og ísafjarðar, verði áreiðanlega til mikilla
bóta fyrir byggðirnar. Það hefur alltaf verið gott samstarf á
tbúðarhús Hjartar Hjálmarssonar á Flateyri. (Ljósmynd: Guð-
mundur Björgvinsson, Fiateyri).
Hjörtur í systkinahópi. Frá vinstri: Hjörtur, Steinunn, Þoriákur,
Jón og A ngantvr.
milli fiskvinnsluhúsanna hér á Flateyri og á ísafirði. Þau
hafa skipst á fiski, eftir því, sem á hefur þurft að halda.
Það eru margar fallegar jarðir í Önundarfirði, mjög
góðar fyrir kúabú. Ég er alltaf montinn af því, að hér er
kúakyn kennt við mig og kallað Hjartarkynið. Það er komið
út af kúm, sem ég átti, en ég mun hafa verið síðastur manna
hér á Flateyri, sem hafði kýr. En það var orðið erfitt síðast,
af því hvað kýrnar eru félagslyndar. Ég ól að vísu kvígu, til
þess að hafa með kúnni, en það dugði ekki til. Þær vantaði
félagsskap. Ég átti part úr Breiðadal í Flateyrarhreppi. Mér
þótti vænt um að geta haft strákana á grænu grasi á sumrin.
Ég hefi aldrei stundað sjó. En eitt vorið datt þeim það
samt í hug að sæma mig heiðursmerki sjómannadagsins.
Kristinn Snæland, sem tilkynnti þetta, þá sveitarstjóri hér,
lét þess getið, að við margt hefði ég verið meira kenndur en
sjóinn. En þegar farið er að taka einhvern fyrir, hvort
heldur það er til ills eða góðs, þá er oft eins og það sé erfitt
að stoppa. Þannig er sumum flest talið til lasts, á meðan
undir aðra er hlaðið, að því er virðist hömlulaust. En hitt
var annað mál, að ég hafði alltaf áhuga á sjónum og fylgdist
vel með sjósókninnni, því að ég gerði mér það fljótlega
ljóst, að væri það ekki fyrir sjómennina, sem sækja björg í
bú, þá yrði oft þröngt fyrir dyrum hjá okkur hinum.
Heima er bezt 155