Heima er bezt - 01.09.1996, Qupperneq 8

og hætta bara. Það hlýtur að vera hræði-
legt að þurfa að skera niður vegna riðu og
fólk er örugglega lengi að jafna sig eftir
slíkt áfall, ekki síst andlega. En okkur
hefur gengið vel í ferðaþjónustunni. Það
hafa nógir viljað leigja af okkur sumar-
húsin og svo byggðum við þriðja húsið,
þá fyrir Læknafélag íslands. Nú erum við
hinsvegar búin að selja húsin okkar en
höfúm umsjón með þeim. Það kom til af
því að við ákváðum að kaupa hlut Sigrún-
ar og Halldórs í jörðinni og þá voru húsin
seld til að ijármagna kaupin. Það spilaði
auðvitað inn í þessa ákvörðun að við eig-
um í málaferlum við Þjóðminjasafnið,
sem ekki er séð fyrir endann á“.
Upphafið að smíðunum
Hlynur segir frá.
„Pabbi var mikið við útskurð og smíðar og fékk alltaf
talsvert af pöntunum. Bæði gerði hann útskorna muni
fyrir kirkjur og ýmsa muni til gjafa fyrir einstaklinga og
félög. Þegar við komum austur fórum við feðgarnir að
vinna saman við smíðamar eins og flest annað. Fyrst
smíðaði ég munina og pabbi skar út. Ég færði mig svo
smám saman upp á skaftið og fór að taka þátt í útskurðin-
um. Þegar ákveðinni grunnþekkingu er náð er hægt að
smíða úr hverju sem er. Það skiptir ekki öllu máli hvort
maður er með timbur, bein eða járn í höndunum. Það er
auðvitað miserfitt að fást við ólík efni en einhvern veginn
þarf maður að komast í samband við það sem maður er
með í höndunum og stilla sig inn á réttu vinnubrögðin
hverju sinni. Þetta er bara verkefni, sem maður gengur í
með því hugarfari að sigrast á því, leysa það. Það er gam-
an að smíða fallega hluti en það er alveg óskaplega leið-
inlegt að þurfa að smíða tvo eins.
Efniviður
Fyrst smíðuðum við bara úr birki og það er tiltölulega
stutt síðan við fórum að nota lerki í miklum mæli. Það
eru svo ekki nema 3 ár síðan við fórum að nota bein og
horn og fleira slíkt. Það er skemmtilegast að skera út í
birki en skemmtilegra að smíða úr furu. Hún er viðkvæm
og kallar á ákveðnar vinnureglur. Svo er þetta fallegur
viður. Langskemmtilegast er þó að smíða úr hvaltönn.
Hún er mátulega hörð, vinnst vel og er erfið. Það er alltaf
skemmtilegra að fást við það sem er svolítið erfitt, þarf
að hafa fyrir. Þegar efnahagsástandið versnaði fyrir
nokkrum árum dróst saman hjá okkur eins og fleirum og
þá var mun minna um sérpantanir, sem áður voru uppi-
staðan í rekstrinum. Við þurftum þá að leita nýrra leiða
til að geta lifað af þessu. Við fórum að leita að einhverju
I landi Miðhúsa, Eyvindará, sumarhúsin sjást fyrir miðri
mynd.
Landslag í landi Miðhúsa, Eyvindará rennur um Mið-
húsaskóg.
sem væri ódýrara og þar með léttara að selja við þessar
aðstæður í þjóðfélaginu. Þarna varð auðvitað heilmikil
vöruþróun en ef ekki hefði dregið saman í sérpöntunum
hefðum við aldrei farið af stað með aðra ffamleiðslu.
Þörfin ýtti okkur af stað. Nú hefur sérpöntunum fjölgað
aftur. Oft eru þetta tækifærisgjafir, sérhannaðar fyrir við-
takanda. Fólk kemur til okkar með hugmyndir sem við
þróum áfram. Við höfum ekki unnið markvisst að mark-
aðssetningu. Þetta hefur bara spurst út og það má eigin-
lega segja að fjölmiðlarnir hafi séð um það fyrir okkur.
Þeir eru alltaf að leita að einhverjum sérvitringum til að
fjalla um og segja frá og við follum ágætlega undir þá
skilgreiningu. Þessi vinnsla útheimtir lítið hráefni en það
320 Heima er bezt