Æskan - 01.12.1947, Qupperneq 13

Jólablað Æskunnar 1947
Bjössi bolla
verður sendisveinn.
Bjössi hafði fengið atvinnu við að sendast í búð-
inni. Hann var aðeins 10 áva. Og hinir strákarnir,
sem áttu heima í kring, þar sem hann átti heima,
slóröfunduðu liann af að hafa fengið sendisveins-
stöðuna. En liann komst að af því, að kaupmaður-
inn, sem átti húðina, þekkti pahha Bjössa mjög vel.
Bjössi bolla var hann nefndur af strákunum af þvi
livað hann var feitur. Hann var frekar lítill með
hústnar, rjóðar kinnar og dálítið klunnalegur og
hálf klaufalegur í hreyfingum. En hann var góður í
lítils drengs hafði læðst i liendi hans, og hann heyrði
hvíslað feimnislega:
„Þá langar mig að vera drengurinn. sem þú hefur
verið að leita að skipstjóri. Öll mín segl ex*u dregin
upp, eins og þú sagðir áðan.“
Þetta kvöld fagnaði kona á fátæklegu bóndahýli
syni sínum, og hún lirópaði upp yfir sig af gleði,
þegar hún dró upp úr körfunni fagurbláa tekönnu
af austurlenzkri gerð, mesta kjörgrip. Og ekki
minnlcaði fögnuðurinn, þegar úr einum segldúks-
bögglinum kom stór hrúða handa Lillu, hrúða með
tvær stóreflis hárfléttur!
Og Binni fann það, áður en hann var búinn að
rekja umbúðirnar af áttavitanum, senx nafn lians var
grafið á, að á jólunum geta gei*zt undursamlegir
hlulir.
sér og ráðvandur, og það var líka þess vegna sem
kaupmaðurinn tók hann. Bjössi var nokkuð sterkur,
þótt sti'ákarnir, sem lxann lék sér með, vissu lítið um
það, því liann var ekkert að trana sér fram og lika
þess vegna gáfu þeir honum þetta viðurnefni. En
liann lét sig engu skipta, þótt strákarnir væru að
sli*íða honum og hrekkja hann. Þeir urðu þvi mjög
liissa, þegar liann hafði fengið sendisveinsstöðuna.
Bjössi kunni að hjóla, og nú lét kaupmaðurinn
Bjössa fá sendisveinahjólið. Bjössi fór nú í reynslu-
ferð á hjólinu og var dálítið ln’eykinn, þegar liann
hjólaði eftir götunni og sleppti höndunum af stýr-
inu og vcifaði til sti’ákanna, sem hann þekkti, þegar
liann fór fram hjá þeim á mikilli ferð. En viti menn,
þarna var dálítill steinhnullungur á götunni, rétt
fyi’ir framan hjólið, og stefndi Bjössi hjólinu heint á
steininn. Það var auðséð að hjólið mundi kollsteyp-
ast ef það færi á steininn, þar sem Bjössi hélt ekki
höndunum á stýrinu. Allt í einu tók Bjössi eftir hætt-
unni, en það var um seinan. Hann náði ekki taki á
stýrinu í tæka tíð og i því sanxa bili rann hjólið á
steininn, það lirökk dálítið til liliðar og kollsteyptist.
Bjössi féll hai’kalega á götuna og fékk hjólið ofan á
sig. Tveir félagar lians fóru að skellihlæja, þegar
þeir sáu þetta, en lilupu honum samt strax til lijálp-
ar. Þeir ætluðu fyrst xxð ná lijólinu ofan af lionum, en
það var nú sanxt ekki svo golt, því annar fóturinn
var fastur i því. Þeim tókst þó fljótt að losa fótimx
án þess að meiða liann. Bjössi hafði lil alli'ar ham-
ingju ekki fallið svo illa á götuna, að liann yrði með-
vitundarlaus. Þegar strákarnir höfðu náð ofan af
honum hjólinu, fór hann að þreifa á sér öllum til
þess að vita, hvort hann væi’i livei’gi brotinn. En það
var nú ekki svo gott að finna til beinanna undir öllu
spikinu. Strákarnir hjálpuðu honum að risa á fætur
og fylgdu honum svo heim til sin. Annar þeirra tók
lijólið og fór xneð það til kaupmannsins og sagði
123