Æskan - 01.11.1957, Blaðsíða 12

Jólablað Æskunnar 1957
lijarta sínu. En litli drengurinn var
cliki af baki dottinn, heldur svaraði
— jafn glaðlega og fyrr: „Það gerir
ekkert til, ég get vel gert pað endur-
gjaldslaust." Og því ncest hófst hann
handa og burstaði skóna vandlega.
Þegar því var lokið, sþur-ði ungi mað-
urinn, hvers vegna hann vœri að þessu,
þar sem liann vissi, að hann fengi
ekkert fyrir það. „Af því", svaraði
drengurinn einarðlega, „að i dag er
ftvðingadagur Jesú Krists og ég vildi
gjarna gera eitthvað fyrir hann. Prest-
urinn sagði í liirkjunni i gcerkvöldi,
að með þvi að gera einhverjum gott,
sem þyrfti þess með, gœfum við Jesú
beztu jólagjöfina
Mörgum árum síðar gerðist það, að
þessi sami drengur, sem þá var orðinn
efnaður og vel metinn kauþmaður,
fór á jóladaginn i kirkju, ásamt konu
sinni og syni. Þá heyrði liann, sér til
mikillar undrunar og gleði, prestinn
segja frá þvi i rceðu sinni, að litill
skóburstari hefði orðið verkfceri i
hendi Guðs til þess að leiða sig til
trúar á jólabarnið, Jesúm Krist.
Gleymið því ekki, ungu vinir, sem
þetta lesið, að til þess að geta lifað
sannheilög og gleðileg jól, verðið þið
að gefa Jesú jólagjöf. Og þið getið
það vel, alveg eins og litli skóburstar-
inn. Ef þið þekkið gamla konu eða
gamlan mann, þá farið til þeirra og
reynið á einhvern hátt að gleðja þau.
148
Forsíðumyndin:
^Flóttíim frá
Egyptalandi"
er máluð af ítalska meistaranum
Giotto di Bondone, sem var uppi
fyrir 600 árum (1266—1336).
*
Fyrir rúmum 600 árum skóp smala-
drengur úr ítalskri f jallabyggð bylt-
ingu í sögu myndlistarinnar.
*
Listamaður nokkur var á gangi a fjallvegi
á Ítaiíu, er hann gekk þar fram á dreng,
sem iá á hnjánum á flötum kletti. Dreng-
urinn var að teikna mynd á klettinn með
viðarkoli. Listamaðurinn starði lengi á
leikninguna. Aldrei fyrr hafði hann séð
svo eðlilega mynd af lambi.
„Hver ert þú?“ spurði listainaðurinn.
„Eg heiti Giotto," svaraði drengurinn.
„Faðir minn er bóndi og hýr hér uppi í
fjöllunum. Ég er smali hjá honum, og sit
liér yfir fénu.“
Listamaðurinn fór með di-engnum heim
til föður hans. Ræddust þeir lengi við.
Sagði listamaðurinn bónda, að sonur hans
hefði svo ótvíræða hæfileika til myndlist-
ar, að liann yrði að fá tilsögn. Samtali
þeirra lauk með því, að listamaðurinn, sem
var enginn annar en Cimaboe, mesti list-
málari Ítalíu á þeim timum, hauðst til að
taka Giotta til sín sem lærling. Drengur-
inn skyldi Iijálpa til að rífa og blanda liti
og hreinsa pensla meistarans, en í staðinn
ætlaði Cimaboe að kenna Giotlo leyndar-
dóma málaralistarinnar.
Gáfur þessa drengs til þess að mála
eðiilegar myndir átti seinna meir eftir að
Ef til vill þekkið þið lika fátcekt barn,
sem þið vitið að muni fá miklu minna
af jólagjöfum en þið. Með einni litilli
gjöf gcetuð þið gert þvi jólin björt og
ógleymanleg. Og þannig mcetti lengi
telja. Það eru alltaf og alls staðar ein-
hverjir til, sem þörf er á að gleðja. Og
einu sinni sagði Jesús sjálfur: „Svo
framarlega sem þér hafið gjört þetta
einum þessara minna minnstu brœðra,
þá hafið þér gjört mér það." Munið
eftir þvi að þakka frelsaranum og
gleymið ekki að gefa honum jólagjöf.
Þá mun Guð blessa ykkur og gefa
ykkur björt og gleðileg jól.
Jón M. Guðjónsson.
fá þýðingu fyrir málaralistina. Þvi það
var enginn annar en Giotto di Bondone,
scm á árunum kringuni 1300 innleiddi fjar-
viddina í málaralistina og braut hin gömlu,
stifu form þeirra tíma.
Giotto málaði hlutina eins og hann sá
þá. Það er að segja, ef hann málaði mynd
af tré, þá leit það út sem tré. Fólkið, sem
hann málaði, leit út sem lifandi væri með
sín svipbrigði. Hvort það var nú lieldur
sorg, gleði eða reiði, sem lýsti sér í svip
þess.
Frá þeim dcgi, er myndir Giotto urðu
kunnar heiminum, byrjuðu aðrir málarar
að likja eftir myndum lians. Hinir stærri
meistarar í listum, sem seinna voru uppi,
svo sem Rafael, Leonardo da Vinci og
Michelangelo, viðurkenndu allir skuld sina
til þéssa fyrirrennara sins í listinni.
Giotto var, eins og flestir af samtíð
hans, mjög trúaður. Bylgjur af trúarvakn-
ingum gengu á lians tímum yfiralla Evrópu.
Listamenn þessara tíma unnu mikið að
trúarlegum myndum, sem málaðar voru á
veggi og loft i kirkjum og höllum höfð-
ingja þeirra tíma.
Meðan Giotto var enn ungur að árum
var reist kirkja í borginni Assisi í Ítalíu i
minningu um dýrðlinginn góða, Frans frá
Assisi, sem uppi var 50 árum áður en Gi-
otto fæddist. Var þá Giotto, meðal annara
listamanna, falið það hlutverk, að skreyta
veggi kirkjunnar að innanverðu. Það er
stórkostleg og fögur myndabók um líf dýr-
lingsins í 28 atriðum.
Alla tíð siðan þessi veggmálverk urðu
fyrst sýnileg, liafa allir, scm sjá þau, orðið
heillaðir af list Giotto. í dag, G00 árum síð-
ar, streyma ferðamenn hvaðanæva að úr
heiminum stöðugt til Assisi til að líta ]>essi
listaverk og dást að þeim.
Ilin einstæða sameining sálargöfgi og
gáfu Giotto varð til þess að hann var i há-
vegum hafður af samtíð sinni.
Konungar og liertogar ]>eirra tíma keppt-
ust um að bjóða honum að búa lijá sér og
skrcyta hallir sínar. Lof og frægð féll hon-
um í skaut meira en nokkrum öðrum. En
allt Jietta steig Giotto aldrei til höfuðs.
Hann liélt alltaf liógva-rð sinni. Hann mál-
aði fyrir liöfðingjana i höllum þeirra. Tók
á móti pcningum þcirra ríflega til uppi-
halds konu sinnar og 6 barna þeirra.
Giotto náði hinu óviðjafnanlega i list
sinni í litum, en hann náði einnig langt i
öðrum listum. Hann var myndhöggvari,
skáld, tónskáld og byggingameistari. Mesti
heiður, sem Giotto hlotnaðist, var ef til vill,
þegar Florenz-búar buðu honum að búa i
Florenz sem hciðursbúa og gerðu hann uð
yfirbyggingarmeistara borgarinnar.
Hann teiknaði fyrir Florenz-borg turn
á dómkirkju þeirra, og enn þann dag i dag
stendur hinn frægi klukkuturn (Cliampan-
ile) og cr álitinn enn með fegurstu turn-
um í heimi. Þegar Giotto lézt, um 70 ára
gamall, var minning hans liöfð i heiðri af
liáum sem lágum.
Þýtt og endursagt. (L. M.).