Æskan - 01.11.1957, Blaðsíða 30

Jólablað Æskunnar 1957
Frá jólaskemmtun í Austurbæjarbarnaskólanum í Reykjavík.
eignaðist enginn gleðileg jól, ef guð væri ekki til, elskan
mín. — En hvaða „mörgu jól“ sástu í búðargluggunum?
—Dótið, mamma, fullt, fullt af dóti. Þá eru nú jólin
komin, þegar dótið er komið í gluggana. Þá er svo gam-
an. — Mamma, á ekki að punta mig í kvöld, og eigum
við ekki að fara í kirkju?
— Heyrðu, vina mín, nú skulum við setjast niður og
tala um stund um jólin og jólagleðina.
Mamma tók nú Grétu litlu á hné sér og settist við
lítinn, lágreistan glugga, er var eini glugginn í her-
berginu. Á öllu mátti sjá, að þær mæðgurnar höfðu ekki
úr miklu að spila. Mikil veikindi gengu um bæinn.
Pabbi hennar Grétu litlu og systir hans urðu jafnhliða
flutt á sjúkrahús, mikið veik, en Ragna, föðursystir henn-
ar Grétu, átti lítinn dreng, aðeins 6 mánaða gamlan, er
Grétu þótti ofurvænt um. Margir áttu við sárt að stríða
í þessum óláns bæ, þar sem bæði ríkti fátækt og basl á
svo mörgum sviðum. Faðir Grétu litlu, er nú lá veikur,
hafði smíðað lítið, fallegt jólatré fyrir hana, og var
það eina jólagjöfin, sem var um að ræða. Nei, að öllum
líkindum yrðu þær mæðgurnar að eiga jólin á þessum
vetri tvær saman í litla timburhúsinu. Gréta hlakkaði
afar mikið til jólanna. Hún var of ung til að skilja það
til fulls, að pabbi hennar mundi ekki geta verið heima
á jólunum núna, eins og í fyrra.
166
— Jæja, litla vina mín, þú manst, hvað pabbi bað þig
um.
— Ég man það ekki vel, sagði Gréta.
— Manstu, að hann bað þig að vera góða barnið við
mömmu?
— Já, ég man það. Ég ætla að klappa þér, elsku mamma
mín, en hvenær kemur pabbi minn heim? Eru jólin ekki
í kvöld?
— Nei, elsku barnið mitt, jólin koma ekki strax. Það
eru sex dagar þangað til, en væri ekki gaman, ef við
gætum gefið pabba það í jólagjöf, sem hann nú bíður
eftir. Þú veizt, að pabbi er veikur, og að hann getur
ekki komið til okkar, fyrr en hann fær heilsuna aftur.
— Mamma, því sprautar læknirinn ekki hann pabba
rninn, svo að lionum batni eins og pabba hennar Stínu
litlu?
— Læknirinn er að reyna að hjálpa honum, en það er
ekki nóg. Við getum líka hjálpað honum, með því að
gleyma öllu jóladótinu í búðargluggunum og hugsa til
pabba, og við skulum biðja þann, sem gefur okkur
jólin, að gefa okkur pabba heilbrigðan heim til okkar
aftur, því þá fengjum við mestu og beztu jólagjöfina af
öllum. Hvað finnst þér, Gi'éta mín. Langar þig ekki mest
að fá pabba í jólagjöf?
Gréta litla svaraði ekki strax. Hún horfði stórum, tár-
votum augum fram í herbergið, sem var nú þegar að
fyllast myrkri.
— Mamma, mamma, sko, sko. Sjáðu, hann kemur til
mín.
Móðir hennar hrökk við: — Hvað þá, hver þá?
— Hann. Engillinn og pabbi.
— Elsku barnið mitt. Þetta er rugl. Hér er enginn.
Þú ert orðin þreytt. Ég ætla að kveikja ljós. Hún stóð
upp með Grétu litlu í fanginu. Hún var eins og í hálf-
gerðu móki. Síðan lagði hún telpuna í rúmið sitt
Eftir stutta stund kallaði Gréta:
— Mamma, þetta var engillinn, sem ég sá í sumar. Þá
kom hann til mín. Það var þegar guð sótti hana ömmu
mína, en mamma! Pabbi verður að koma núna strax.
Ég vil bara pabba minn, ekkert dót. Hann ætlaði að
leika við mig á jólunum. Manstu, mamma, að hann sagði
það?
— Já, elskan mín, við skulum vona allt hið bezta.
Síðan fór móðirin að hugsa um matinn og dreifa huga
dóttur sinnar að öðru.
Tíminn leið, og blessuð jólin nálguðust. Gréta litla
fór ekki oftar að búðargluggunum. Nei, nú langaði hana
ekki til þess lengur. Hún hugsaði um engilinn og allt
það, sem móðir hennar hafði útskýrt fyrir henni undan-
farna daga. Hugur hennar þroskaðist dag frá degi.
Það var á aðfangadag. Þær voru að útbúa sig til að
heimsækja pabba á sjúkrahúsið.