Æskan - 01.11.1957, Blaðsíða 39

Jólablað Æskunnar 1957
af ljósgrænum silkipappir niður í smá
agnir, sem við dreifum svo yfir greinina.
Pappirsagnirnar límast fastar A greinina
og lita út eins og græn blöð.
Járnbrautarbrúin, sem lestin verður að
geta ekið i gegnum, cr á mynd 5. Þú þarft 3
spjöld af slífum pappir (mynd 4). Tvö
lengri spjöldin beygir þú eins og sýnt
er á myndinni. Þá eru koinnir 2 þríhyrn-
ingar, sem þú limir saman með lim-
pappír. Milli þrihyrninganna límir þú
svo þriðja pappaspjaldið. Brúna geturðu
málað eða klætt með lituðum pappír.
Við brúna þarf að vera merki. Á mynd
G sérðu, livað þú þarft til þess: Tvinna-
kefli, trépinna og pappabút. Meira þarftu
ekki að vita til þess að geta búið til
merki.
En nú vantar það mikilvægasta -— lest-
ina sjálfa. Við byrjum auðvitað á eim-
reiðinni. Á mynd 8 eru tveir venjulegir
eldspýtustokkar, — scm við límum þannig
sainan, að sá aftari standi upp á end-
ann. Við vefjum saman stífu pappaspjaidi
og höfum það fyrir rcykliáf. Þakið er
úr sama efni (mynd 9).
í reykháfinn er hægt að stinga bóm-
ull. Eimreiðina málum við svarta eða
klæðum hana með svörtum pappír (mynd
10). í smiði í skólanum geturðu fengið
að saga tréhjól undir lestina. Á mynd
11 geturðu séð botninn á eimreiðinni.
Eldspýtubútar eru notaðir í öxla. Oxlarn-
ir cru festir með limpappir. Með eim-
reiðinni er ágætt að liafa kolavagn (mynd
13).
Búið sjálf til jólakortin. 1>lð eru<'1 senr»lcga þegar byrjuð á
..... = jólaundirbúningnum, já, og jafn-
vel byrjuð á þeim jólagjöfum, sem þið búið til sjálf, jólaskrauti o. s. frv.
Hafið þið hugsað til þess, að þið getið sparað peninga og glatt þá, sem
ættu að fá frá ykkur jólakveðju, ef þið útbúið sjálf jólakortin. En munið að
kaupa umslögin.
Ef þið hafið engar hugmyndir til þess að teikna, þá eru hér nokkrar.
Teiknið myndirnar á pappa og litið þær íallega og vandlega.
Ef þið hafið gaman að því að ljósmynda, er enginn vafi á því, að þið
setjið á kortið myndir, teknar af ykkur sjálfum.
Nú fer ég.
Prestur einn, er þótti fremur lélegur
ræöumaður, var orðinn svo vanur þvi, að
kirkjubekkirnir væru þunnskipaðir, að
hann messaði oft, þótt ekki væru nema
þrir menn i kirkjunni, auk prestsins og
meðhjálparans, og þegar þeim fór að leið-
ast ræða prestsins, stóðu þeir upp og
gengu út. Lítilli stund síðar fór meðhjálp-
arinn upp í stólinn til prestsins og mælti:
„Hérna er lykillinn, prestur minn, þér
gerið svo vel að loka á cftir yður, þegar
þér eruð búinn, því að nú fer ég.“
Hann datt í sjóinn.
Ósyndur nirfill datt i sjóinn. Eftir mikla
fyrirhöfn og lifshættu auðnaðist manni
nokkrum að bjarga honum. Þegar nirfill-
inn hafði fengið fast land undir fætur,
rétti hann lifgjafa sínum 50 aura. Þeim,
sem viðstaddir voru, blöskraði nirfilshátt-
urinn, og liöfðu óspart orð á þvi. En lif-
gjafinn sagði með mestu liægð: „Látið ekki
svona, góðir h&lsarl — Itarlskepnan veit
bczt sjálfur hvers virði liann erl“
175