Æskan - 01.02.1965, Blaðsíða 43

7
BJÖSSI BOLLA
1. „Nú rennur upp fyrir mér ljós,“ segir
verkstjóri skógarhöggsmannanna, þeg-
ar liinn rétti kokkur kemur inn úr dyr-
unum og býður brosandi góðan dag.
l’á er Bjössi ekki lengi að koma sér í
burtu, eins og sjá má, og hann læðist
út um bakdyrnar. Það má líka ekki
seinna vera, ]>vi lyktin af brenndri lif-
ur og gúmmíi er nú farin að segja til
sin. — 2. Bjössi stefnir til skógar, en
hafði þó rænu á að gripa með sér pink-
ilinn sinn með fötnnnm, þó að liann
þyrfti að liafa hraðann á. — 3. Veðrið
hefur verið mjög gott þennan dag, og
Bjössi hefur gengið langan vcg, en nú
er dagur að ltvöldi kominn og Bjössi
orðinn þreyttur, þegar hann kemur að
]>yrpingu bjálkakofa í skógarjaðrinum.
Nú finnur Bjössi sárlega til svengdar,
þegar liann er seztur á dyrahelluna og
livilir sín lúnu bein. — 4. Bjössi fer nú
að kanna kofana, sem eru gamlir sel-
kofar (sem notaðir voru, þegar fært var
frá fénu og ærnar mjólkaðar í selinu).
Já, hann deyr aldrei ráðalaus, hann
Bjössi. Þarna finnur liann vciðistöng
með öllu tillieyrandi. Og ]>á er bara að
finna sér beitu, og nóg hlýtur að vera
af maðki undir sauðataðinu kringum
kofana. — 5. Ilétt fyrir neðan selið
i'ennur litil eu straumhörö á, og Bjössi
flýtir sér olll livað af tckur niður að
hcnni með veiðistöngina. Hér iilýtur að
vera nóg af silungi, iiugsar Bjössi um
lcið og hann kastar. Það liður líka ekki
löng stund, þar til hann fær fyrsta
fiskinn og aftur rennir hann og fær
fleiri. — 6. Nú kom sér vel, að hann var
enn með cldspýturnar frá þvi er liann
var að matselda ofan i karlana, þvi að
annars liefði liann orðið að leggja sii-
unginn sér til munns liráan. Nú gat
hanu kveikt sér eld og steikt fiskinn,
og liann er ekki ráðalaus, þó nð cngin
sé steikarpannan né smjörið. Hann tek-
ur bara litla skógarhrislu og tálgar sér
steikartein.
^gandi þessa blaðs er:
83