Æskan - 01.04.1970, Síða 28

FYRIRMYND — HYATNING
Lœrisveinarnir
Flugfimleikarnir
JÚDAS
Jóhannes 14,22: Júdas — ekki Júdas Ískaríot —, segir
við hann:
Herra, hvernig stendur á því, að þú vilt
birtast oss og ekki heiminum?
Það er hvergi talað mikið um Júdas. Ekki megum við þó
rugla honum saman við Júdas Iskaríot, sem sveik Jesúm.
Því að ef til vill var sjálfsafneitunin einmitt hin sterka hlið
Júdasar.
Eitt stutt bréf er til eftir Júdas í Biblíunni. Það hefst á
þessum orðum: Júdas, þjónn Jesú Krists og bróðir Jakobs.
Margir eru þeirrar trúar, að hann hafi verið skyldur Jesú.
En í bréfi sínu varar Júdas alvarlega við öllum falsguðum.
Hann varar alvarlega mjög við öllum utanaðkomandi áhrif-
um, sem verða til þess, að menn fjarlægist hinn eina,
sanna Guð. Hann varar við þvf, að margir munu koma fram
og reyna að afvegaleiða á ýmsan hátt.
Það eru ekki margir Júdasar á okkar tímum. Ekki eru
margir, sem þora að tala opinskátt um hlutina. Ekki eru
þeir margir, sem þora að vera hreinskilnir og djarfir, en
um leið mildir og kærleiksríkir.
Júdas kom til dyranna eins og hann var klæddur. Hann
vildi ekki smjaðra íyrir neinum. Hann var laus við alla
hræsni.
Sagt er, að hann hafi farið til Arabíu eftir Hvítasunnuna
og jafnvel til Persíu. Þar halda menn, að hann hafi verið
trúr fagnaðarerindinu til hinztu stundar.
Þó að ekki sé mikið sagt frá Júdasi, er ekki nokkur efi
á því, að hann hefur á margan hátt eftirlátið okkur góða
fyrirmynd.
„Víst ávallt þeim vana halt:
vinna, lesa, iðja,
umfram allt þó ætíð skalt
elska Guð og biðja.“
Þröstur gamli var einn af elztu og reyndustu skógar-
þröstunum í skóginum. Hann var gætinn og virðulegur,
en hafði hið mesta yndi af eltingaleik. Hann var lengi
meðal leiknustu fugla í flugfimleikum.
Sveitarstjórinn var í heimsókn hjá Þresti gamla. Hann
var að reyna að fá hann til þess að taka þátt í að skipu-
leggja varnir gegn ótætis veiðibjöllunni.
Sveitarstjórinn neri saman vængjunum meðan hann beið
eftir svari. Þröstur gamli átti að fá starfið mjög vel launað.
,,Nei,“ sagði Þröstur gamli ákveðinn. ,,Ég gat gert það
í vor, áður en börnin fæddust. Nú þurfa þau á okkur
að halda."
Hann veifaði stélinu í sífellu og lagði áherzlu á hvert orð.
„Við eigum ekki bara að lala um að gera eitthvað íyrir
æskuna — við eigum að gera það.“
Sveitarstjórinn flaug vonsvikinn af stað. Það slðasta, sem
tiann heyrði Þröst gamla segja, var: Þau eiga að erfa
skóginn.
Allt í einu stanzaði sveitarstjórinn við stórt birkitré. Hann
horiði á fallega auglýsingu og las:
Flugfimleikar á morgun!
Margir keppendur!
Hver sigrar?
Allir velkomnir í Þrastarjóður!
228