Æskan - 01.11.1978, Blaðsíða 20

STJORNUSTJAKINN

Jr f'HAV7
áti ■ c -r
Þennan stjaka getið þið búið til
fyrir tvö eða þrjú kerti, eftir því sem
þið viljið. Undir botnplötuna eru settir
tveir klossar sem fætur, og svo færð
þú þér skaft, jafn gilt og kertin, sem
stjakinn er ætlaður fyrir. Göt eru bor-
uð á botnplötuna, mátulega stór fyrir
skaftendann. Svo eru það stjörnurn-
ar. Þær eru sagaðar út úr 1 cm þykk-
um krossviði og borað gat á þær,
hæfilegt fyrir skaftið. Síðan eru sag-
aðir bútar af skaftinu, mismunandi
langir, fyrir stjaka með þremur kert-
um er hæfilegt að tveir bútarnir séu 4
cm langir og einn 6 cm. Bútarnir eru
svo límdir í götin á botnfjölinni, og á
efri bútendann eru stjörnurnar festar,
þannig að búturinn gangi aðeins upp
í mitt gatið og hola sé fyrir kertið.
Bútarnir eiga að vera með silfur-
bronslit. Og svo er botnfjölin skreytt
með lyngi.
voru líka leikföng, skip og bílar.
Vala hlustaöi á þennan glaðværa
og mælska síðskegg um stund. Hann
hampaði nælum og steinhringum og
lýsti því fyrir móður Völu hvað þetta
væru fallegir gripir.
,,Þessi hringur færi þér nú vel.
Rauði steinninn er dásamlegur. Og
þessi næla fer vel við upphlut.
Prestsfrúin keypti eina og hún er mjög
ódýr þó að hún sé falleg.
Þannig lét hann dæluna ganga og
gyllti vörur sínar. Vala læddist aftur út
úr stofunni og inn í herbergi Ella.
,,Var þetta jólasveinn?" spurði Elli.
,,Nei, þetta er farandsali. Hann hef-
ur leikföng til sölu."
,,Jæja, er þá óhætt að koma inn?"
,,Já, komdu bara með mér."
Svo fóru systkinin inn í stofuna.
Þegar þau komu inn heilsaði farand-
salinn þeim.
,,Ég hef líka eitthvað handa ykkur,"
sagði hann. Hann vissi að oft keyptu
foreldrar eitthvað handa börnum sín-
um þó að þau létu ekki freistast til að
kaupa neitt handa sjálfum sér.
Elli litli glápti á hann. Aldrei hafði
hann séð mann með eins mikið
skegg.
„Það er gott að koma hingað. Það
var snjór á fjallinu og ég var orðinn
alveg uppgefinn þegar ég kom yfir.“
Mamma var frammi í eldhúsi að hita
kaffi handa gestinum. Bráðlega
mundi hann fá hressingu.
Þegar Elli heyrði að hann kom ofan
af fjalli, alveg sömu leið og jólasvein-
arnir, varð hann aftur smeykur. Auð-
vitað var þetta jólasveinn. Hann var
bara að gabba foreldra hans. Hann
gaut hornauga til pokans. Skyldu vera
í honum óþæg börn?
En þá sneri síðskeggur sér að
börnunum og sýndi þeim barnagull|n-
„Hér hef ég nokkra ágæta bfla
handa litlum drengjum," sagði hann
og leit til Ella. „Þeir eru óslítandi- Svo
eru hérna litlir bátar. Þá er hér falle9
næla handa litlu stúlkunni. Hvernig
líst ykkur á leikföngin?"
Vala handlék þau og skoðaði. En
Elli hélt sig á bak við hana og 9aLjt
augunum ýmist á þau eða síðskegQ-
Honum þóttu bílarnir girnilegir. Enn
/ar hann þó dálítið smeykur.
Meðan húsmóðirin var frammi '
eldhúsi að hita kaffið, ákvað pabtn
þeirra að kaupa kringlótta
naelu
handa konu sinni, bíl handa Ella °9
litla rauða nælu handa Völu.
Þegar þessum kaupum var lok'
kom húsmóðirin með kaffi og kökur
handa gestinum. Börnin stóðu a
lengdar og skoðuðu leikföng sin
Þarna bættust þeim við jólagjafir.
„Sástu nokkuð til jólasveinanna?
spurði pabbi þeirra glettnislega.
„Já, ég sá nokkra þeirra renna ser
skíðum niður fjallið. Þeir hljóta a
vera komnir hingað í þorpið."
„Héldu þeir ekki að þú vaerir
einn
þeirra með allt þetta skegg?" bæ*'
pabbi við.
„Það getur vel verið. Að minnst3
kosti voru þeir eitthvað forvitnir og
fóru nærri mér. En mig vantar nu
rauðu húfuna til þess að geta veri
einn af þeim."
Elli litli hlustaði á þessar samræður'
Var hann einn af þeim?
Hjónin settust nú niður og
kaffi með gestinum en börnin
drukku
fóru inn
nýja
gólf'
í herbergi Ella. Hann fór að reyna
bílinn sem rann ágætlega eftir
inu.
„Heyrðu, Vala. Ég held að Þet
hafi verið jólasveinn."
„Hvaða vitleysa. Heldurðu að jó a^
sveinar hafi varning til sölu? Marn .
sagði að þetta væri hann Jón kaUp'
Hann ferðast víða um með varnin
sinn."
„Jæja, en voðalega hafði ha
mikiðskegg." _
Og börnin léku sér áfram að gul
sínum. Elli undi sér vel við að re
bílnum sínum.