Æskan - 01.11.1978, Blaðsíða 23

•— Mikiö liggur þér á! Hvert ertu eiginlega aö fara?
~~ Ég ætla til stjörnudrottningarinnar uppi á hanabjálkalofti, svaraöi úlfurinn.
lyfti tunglriddarinn hendinni, og borgarhliöin opnuöust upp á gátt og
stóðu þeir fyrir neðan stiga úr steini, sem aö minnsta kosti voru þúsund
^reP. Og þessi stigi náöi upp á hanabjálkaloftið, þar sem drottningin sat í
si|furhásæti sínu. Úlfurinn þaut upp öll þrepin, eins og örskot og lagðist á hnén
Vlð fætur stjörnudrottningarinnar.
~~ Velkominn! sagði hún blíölega og faðmaði Pétur aö sér. — Varst þú ekki
^asddur, þegar úlfurinn minn kom og sótti þig?
~~ Æ, jú, svolítið, sagði Pétur, en nú er öll hræðslan horfin af mér. Og þá
^r°sti stjörnudrottningin, og svo klappaði hún saman lófunum og þá opnaðist
^Urð og gamall maður, með stóran og þungan poka á bakinu, kom inn. Aldrei
hafði Pétur séð svona gamlan mann og ekki hafði hann heldur séð svona
| steran og þungan poka.
~~ Hver ert þú? spurði drottningin.
~~ Ég heiti Gamlár, svaraði gamli maðurinn ofur lágvær.
~~ Og hvað ertu með í pokanum? spurði stjörnudrottningin.
— Slæmar og góðar hugsanir og slæmar og litlar gerðir — það eru gjafir