Æskan - 01.09.1986, Qupperneq 10

— Ertu ekki búinn að hlusta á all
hljómplöturnar?
„Jú, dálítið svona. Annars er sér-
kennilegt fyrir aðra að heyra mig se
að ég tími varla að leika
skemmtilegustu plöturnar því að ég
ekki slíta þeim.“
Reynir Pétur kom aftur úr ferðini
15. maí. Hanný var afskaplega glöð
yfir að endurheimta vin sinn aftur.
Hann hringdi þrisvar sinnum í hana
meðan á ferðinni stóð.
Reynir Pétur gengur til sinna venj
legu starfa á Sólheimum og í vetur
verður hann að vinna við að hreinsa
úr gróðurhúsunum, henda plöntum
sem hættar eru að gefa af sér, stinga
upp moldina og sjóða hana í vatni til
að bæta hana. Um helgar gengur har
Sólheimahringinn sem er 24 km og
nokkrum sinnum Iiefur Hanný slegis
með í för. Stöku sinnum hjólar hann
hringinn en hann hefur alltaf haft gai
an af því að hjóla. í sumar keypti har
sér nýtt hjól, danskt að gerð, og lætu
vel af því. Það átti að kosta 14 þúsum
en kaupmaðurinn seldi honum það á
þúsund. Já, það hefur oft komið sér
vel fyrir hann að heita Reynir Pétur!
Að síðustu spurði ég hvort hann
ætlaði að leggja upp í aðra stórgöngu
næsta sumar.
„Já, satt að segja langar mig mikið
til að heilsa upp á Vestfirðinga og
ganga Vestfjarðahringinn. Það er
aldrei að vita nema ég láti verða af þv
Ég sakna þess svolítið að vera ekki
lengur í sviðsljósinu. Það var svo gam
an að ganga íslandshringinn í fyrra að
ég mun ekki gleyma því á meðan ég
Iifi. Það vildu svo margir heilsa mér ac
ég var næstum því drukknaður í mann
hafinu. Það var eins og forsetinn væri
á ferð svo að ég tali nú ekki um Páf-
ann. Fólkið hrópaði svo mikið og hló
að jjað glumdi í hausnum á mér.
Ég labbaði fyrst og fremst sjálfum
mér til ánægju, eins og ég hef margoft
sagt í fjölmiðlunum, og eins til að
vekja athygli á Sólheimasöfnuninni-
En mikilvægast við gönguna var finna
að fólkið virti mig eins og hvern annan
borgara. Ég vil ekki að fólk líti alltaf á
mig sem fatlaðan mann. Ég er ósköp
venjulegur og með mannlegar tilfínn-
ingar. Skjóttu þessu fram sem loka-
orðum vinur!“
Viðtal: Eðvarð Ingólfsson
Ur Islandsgöngunni. Reynir Pétur gefur unga fólkinu á Egilsstöðum eiginhandar-
aritun.
slipp í Rotterdam. Eg var mjög hrifinn
af írska laginu og einnig því breska.
Júgóslavneska lagið var líka ágætt. En
svo þegar ég sá að þau höfðu enga
möguleika fór ég að halda með því
belgíska. Það er alltaf skemmtilegast
að halda með þeim sem eru að vinna.“
- En hvernig leist þér á Gleði-
bankann?
„Mér fannst hann alveg ágætur. En
mér leist ekkert á hvað honum Pálma
vini mínum gekk illa að fá stig. Þess
vegna hætti ég að halda með laginu
skömmu eftir að atkvæðatalning
hófst."
- Gastu skoðað þig eitthvað um í
þeim löndum sem þú komst til?
„Það var ekki mikið því að það var
staldrað svo stutt við á hverjum stað,
bara nokkrar klukkustundir. Lengsta
dvölin var í Hollandi á meðan skipið
var í slipp. Þá fór ég með nokkrum
skipverjum til Haag og við ferðuðumst
bæði í lestum og með leigubílum. Það
var unaðsleg ferð og svo margt að
sjá.“
Göngugarpurinn á Blönduósi
fór ekki í það nema einu sinni. Það var
svo rosalegur hiti þar inni að maður
var að drepast.
Ég má til með að bæta við þetta að
ég horfði á Söngvakeppni evrópskra
sjónvarpsstöðva þegar við vorum í
Ilmvatn handa
Ilannvju
- Keyptirðu mikið í ferðinni?
„Já, ég keypti 40 hljómplötur, 19 í
Hollandi og 21 í Þýskalandi. Svo
keypti ég ilmvatn og stórt og mikið
handklæði handa Hannýju, kærust-
unni minni. Hún var ofsalega glöð að
fá það.“
10