Æskan - 01.09.1986, Side 11

Enginn gerir svo öðrum líki
Tveir strákar voru á ferð eftir vegin-
I*01- Annar var stuttur og digur en
•nnn langur og mjór. Þeir voru á leið
W þorpsins til að selja epli. Annar
Peirra bar pokann en hinn ók tómri
^rru á undan sér.
Drengirnir mættu manni einum á
leiðinni.
~ Hvers vegna hafið þið ekki pok-
ann á kerrunni? spurði hann.
~ Góð hugmynd, sagði sá digri.
~ Mjög góð hugmynd, sagði sá
mjói.
Svo létu þeir pokann á kerruna og
Sa sveri ók henni en sá mjói gekk við
"ð hennar og tuggði grasstrá.
Þetta var um hádaginn og sól skein í
heiði.
Sá sveri nam staðar og þurrkaði af
sér svitann.
~ Þetta er þungt, sagði hann og
andvarpaði.
| sama bili gekk lítil kona fram hjá
Peim. Hún heyrði hvað sá feiti sagði
°8 mælti:
, ~ Hvers vegna hjálpið þið ekki
hv°r öðrum?
~ Góð hugmynd, sagði sá digri.
~ Agæt hugmynd, sagði sá mjói.
Svo hjálpuðust þeir að við að aka
errunni dálítinn spöl. Og nú komu
Pe>r auga á þorpið fram undan.
" Ja, þvílík letiblóð, sagði maður
n°kkur sem mætti þeim. Þurfið þið í
raun og veru tveir að aka svona lítilli
herru?
Strákarnir litu hvor á annan en því
n$st tók sá feiti eplapokana á bak sér
sá mjói ók kerrunni á undan sér.
n af einhverjum klaufaskap rak sá
feiti
sig á kerruna og féll á götuna með
hejm afleiðingum að pokinn rifnaði og
ePjjn ultu út um allt.
a settust drengirnir á veginn og
Gamall maður kom þá til þeirra og
u Ufði af hverju þeir væru svona
hryggir.
l 7 reyndum að gera öllum til
sagði sá feiti.
^^7. En yið gátum það ekki, sagði sá
, " En hvers vegna gerðuð þið ekki
sn Sem ykkur fannst sjálfum réttast?
urði gamli maðurinn. Ég held, að
a verði alltaf best.
Ljóðaskrá
Lœrastinn, með bakið breitt og þétt,
brúnafögur, andlit frítt og nett,
brjósta-mikil, ber sig vel um grund
beina leið að hitta Ingimund.
Og hún lagði mjúkt að minni kinn
munn og einnig hlýjan vanga sinn.
Ástúð hennar enn í huga finn
og ekki heldur gleymi fyrst um sinn.
Augnadjúpið ákaflega blítt,
armlögin við brjóstið hvelft og frítt
og strokin, þar sem mjólkin merlar út,
myndi lœkna hverja raun og sút.
Emma mín, þú ert svo blíð og góð
og átt því skilinn lítinn þakkaróð
fyrir trausta, ynnilega ást.
Aldrei kjass þitt mínum vonum brást.
Feldur grár með laglegt lokkasafn
lætur vel að bera móður-nafn.
Virðist glögg og vita heitið sitt,
verður einnig gælu-lambið mitt.
Ingimundur á Hóli