Æskan

Árgangur

Æskan - 01.11.1986, Blaðsíða 5

Æskan - 01.11.1986, Blaðsíða 5
liARV einnig. Pið látið gott af y/c/cur leiða. Það er markmið lífsins og tilgangur ^eru y/c/car íþessum heimi. Enda takið þið sjálfá móti enn öðrum bömum. Vonandi fer allt á sömu leið um þau. II Jólin eru að koma. Sagt er, að þau séu haldin í minningu um fæð- ingu bams. Eiginlega er það ekki alveg rétt. Jólin eru ekki minningar- hátíð. Jólin eru fæðingarhátíð. Jólin koma af því að Jesúbamið er á leið- inni og villfá aðfæðast inn í heim- inn. Þetta er einkennilegt, en svona er það nú samt. Auðvitað kannast þú við þetta, Þegar þúferð að hugsa þig um. Þú hlakkar til jólanna. Þú bíðurþeirra með mikilli eftirvæntingu. En það er ekki hægt að hlakka til einhvers, sem gerðist fyiir bráðum tvö þúsund árum. Menn hlakka til þess, sem er í veendum, — ef það er þá eitthvað 9ott. Núna hlakkarðu tilfæðingar Jesú. Sú fæðing fer senn í hönd. Ástvinir þínir hlakka líka til, — og fólkið í næsta húsi og á næstu bæj- nm. Menn hlakka til um alltísland, ~ já víðs vegar um allan heim. Menn hlakka til afþví að bráðum feeðist bam. Þetta bam heitirJesús. En hver ber þetta bam undir belti? Og hvarfæðist bamið? — Nú ætla ég að segja þér leyndar- dómsfullan hlut: Þú sjálfur - þú sjálf - ert hús bamsins, sem er að koma. Jesúbamið er núna að vaxa í huga þínum, hægt og hægt en með mikilli eftirvæntingu. Á jólunum feeðist þetta bam. Þaðfæðist í hjarta Jólahugleiðing eftir sr. Heimi Steinsson á Þingvöllum þínu og ísálu þinni á aðfangadags- kvöld. Dæmalaust held ég, að Jesúbam- ið verði smávaxið og ósjálfbjarga, þegar það fæðist. Þannigeru lítil böm. Það verðurað hjálpa þeim á allan hátt, annars blátt áfram deyja þau. Vonandi læturþú ekkiJesú- bamið deyja, þegar það liggur hjálp- arvana í hugskoti þínu á jólunum og vill fá að komast á legg. Hvað gerist, þegar bamfæðist? Það erég búinn að rifja upp með þér: Allt breytist. Allt snýst um litla bamið. Önnur böm geta jafnvel orð- ið öfundsjúk. Svona verður þetta líka, þegar Jesúsfæðist í hjarta þínu. Þá snýst allt um hann, litla, nýfædda guðs- soninn, sem kominn ertil þín. Ymis- legt getur orðið að víkja fyrir hon- um. Svo kann aðfara, að þú verðir að leggja niður nokkra ósiði, til dæmis eins og að tala Ijótt eða vera með hrekki. Vera má, að þú saknir þessara ósiða um stund. En það fer með þann söknuð eins og öfundsýk- ina. Hvorugt stendur lengi. Þú veist, að nú þarfnast Jesúbamið aðstoðar þinnar. Og án alls efa fer þér líka fljótlega að þykja mjög vænt um þetta bam. III Ég verð að bæta nokkru við. Og nú ætla ég að biðja þig að lesa mjög vandlega. Þetta, sem ég var að segja, erenginn skáldskapur. Jesús erað koma til þín. Það sem meira er: Hann kemst alls ekki inn í heim- inn nema hann fái að fæðast í sálu þinni. OgefJesúsfærekki að kom- ast inn í heiminn, þá eru jólin ekkert annað en marklaus hátíðabrigði, sem menn grípa til út úr leiðindum í skammdeginu. Allt jólahaldið erauðvitað skemmtilegt. Gjafimarog nýjufötin og jólamaturinn og sælgætið, allt er þetta gott og blessað, og það er gaman að vera til á jólunum. En allt líðurþetta hjá og verðurað engu, ef Jesús ekki fæðist ogfær ekki að komast á legg. Þú berð ábyrgð á því, að Jesús- bamið fæðist um þessi jól. Þú ert Ijósmóðirin og fæðingarlæknirinn. Þú ert líka stórasystir eða stóribróðir Jesúbamsins. Gleymdu ekki ábyrgð þinni. Láttu það vera að hugsa ein- göngu um allan þann hégóma, sem því miðurgerir vart við sig á jólun- um. Hugsaðu um bamið, sem erað fæðast, - bamið þitt, Jesúbamið í brjósti þínu. IV Þegar velteksttil, vexJesúbamið og dafnar í hugskoti þínu. Þið gangið ískóla saman. Einhvem tíma verðið þið stór, bæði tvö. Þá kemur þetta í Ijós, sem ég áður nefndi: Það er ekki langt á milli ykkar tveggja, þín ogJesú. Þið eruð afsömu kynslóð, frelsar- inn og þú. Það skiptir afar miklu, að ykkur komi vel saman, að þið verðið alla ævi eins oggóðum bræðrum og systrum er ætlað að vera. EfJesúsfærað vera bróðirþinn, þegar þú ert orðinn stór, verður líf þittfarsælt. Hamingjan verðurhlut- skipti þitt, líka þegar á móti blæs. Ef þér líður illa, kemurJesús og ber 5
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.