Æskan - 01.11.1986, Blaðsíða 44

Hann langaði svo að
tala um Spúka við einhvern.
„Mamma, ég hitti geim-
strák áðan uppi í
Litla-Rjóðri. Hann er með
rauða kúlu á
hausnum, fjórar tær
og heitir Spúki.
Við erum vinir.“
Hann bunaði þessu öllu
út úr sér.
„Ég meina það!“
veinaði Ása Vala.
Hún hafði tekið
vasa-diskóið úr eyrunum
og heyrt allt saman.
„Ertu orðinn klikkaður?“
Pabbi og mamml horfðu
alvarleg hvort á annað.
„Þetta hefst upp úr
þessum eilífu mynda-sögum,
bíó-ferðum og myndbanda-
glápi,“
sagði pabbi
dálítið æstur.
„Var hann kannski líka
á skíðum í sólinni þessi
Spúki-Púki vinur þinn,“
emjaði Ása Vala.
„Spúki-Púki, Spúki-Púki,“
hló Pési litli.
Jói stóð upp með tárin í
augunum og hljóp út.
Þau voru öll óþolandi.
„Láttu strákinn bara
fara,“ heyrði hann
pabba sinn segja.
„Hann jafnar sig.“
Jói ætlaði ekki að koma
aftur heim fyrr en
seint um kvöldið,
kannski aldrei aftur.
Hann ætlaði að spyrja
Spúka hvort hann gæti
farið með þeim í geim-
farinu þeirra.
Þá gæti fjölskyldan leitað
fram og aftur í skóginum.
Þau skyldu sjá eftir
að hafa ekki hlustað
betur á hann.
Jóa leið strax betur,
þegar hann hafði
ákveðið þetta.
Hann tók stefnu á
Litla-Rjóður.
Upp í Litla-Rjóðri
beið Spúki.
„Mikið varstu lengi
að borða þína pillu,“
sagði hann.
„Ég hafði hana með mér
í vasanum.“
„Pillu?“
Jói glápti á hann.
„Ég borðaði fisk.“
44