Æskan - 01.04.1987, Blaðsíða 9

11 munn við kennarana!“
'ar Mathiesen
sva'r Var frelcar latur a^ tæra/‘
við ^ann hreinskilnislega. „Ég býst
ar . e§ hafi stundum farið í taugarn-
l^ta. ^ennurunum. Ég var svoddan ó-
Vej* e'gUr- Sennilega hef ég verið að
Urn!? stelpnanna á mér. Stund-
LUtía^ eS niunn við kennarana ef
he/ - u^ svo yið að horfa. Trúlega
bví ÞUrft a bessari útrás að halda
lej, a eftir að ég fór að æfa handknatt-
*itrá -f atv°ru róaðist ég. Allir þurfa
þej S, Áhorfendur til að mynda þegar
^ homa á leiki og öskra sig hása.“
í r-. Értu skapstór? spyr blaðamaður
5^ttu framhaldi.
in” ? óýst við því. Ég er alltaf tilbú-
ejjth^ rífa kjaft ef mér mislíkar
'hað ^ann ieynir á sér, hugsar blaða-
þe Ur með sér því að Þorgils Óttar
íþu Ur Prnðmannlega fyrir, rólegur og
sþg ■ En hvaða greinar þótti honum
•hmtilegast að læra í skólanum?
°§"k' ^aft efcfci v°rið stærðfræði
oe i i. taf°g eins og landafræði, saga
r'stinfraeði.“
Én leiðinlegast?
itún Vímælalaust danska. Mér þykir
enn leiðinleg.“
— Dreymdi þig um að verða eitt-
hvað sérstakt?
„Ég minnist þess nú ekki. Einhvern
tíma blundaði í mér að verða arkitekt
en það stóð ekki lengi.“
Þorgils Óttar var í Tónlistarskóla
Hafnarfjarðar á unglingsárunum og
lærði þar á trompet. Hann var m.a. í
blásarasveit skólans.
„Það þótti ekki „töff“ að leika á
trompet í þá daga og maður var ekkert
að blása það út að maður væri í skóla-
hljómsveitinni," segir hann. „Ég lagði
trompettinn á hilluna 14-15 ára og hef
lítið átt við hann síðan. Jú, það er synd
að hafa ekki haldið kunnáttunni við en
hugurinn beindist annað. Ég hef þurft
að fórna ýmsu fyrir handknattleikinn.
Nei, langt í frá að ég sjái eftir þeirri
fórn. Okkur hefur gengið vel, bæði í
FH-liðinu og landsliðinu, og því ekki
annað hægt að segja en við höfum
uppskorið árangur erfiðisins."
Eftir grunnskólapróf kaus Þorgils
Óttar að fara í Verslunarskólann því
að hann taldi að bekkjakerfi myndi
veita sér betra aðhald við námið en
áfangakerfi.
„Handboltaæfingar tóku mikinn
hluta af frítíma mínum og því var gott
að geta átt greiðan aðgang að glósum
hjá bekkjarsystkinunum,“ útskýrir
hann og bætir við að meiri samheldni
og vinátta takist hjá nemendum í
bekkjakerfi.
Eftir stúdentspróf í Verslunarskól-
anum fór Þorgils í viðskiptafræði í Há-
skólanum og lauk því námi um síðustu
áramót. Hann segir að það hafi hjálp-
að sér talsvert hvað félagar hans í við-
skiptadeildinni voru fúsir til að lána
honum glósur. Vegna æfinga og
keppni erlendis missti hann oft úr
námi og hann væri enn í deildinni, að
eigin sögn, ef þeir hefðu verið nískir á
glósurnar.
Þorgils Óttar er sonur Matthíasar Á.
Mathiesen utanríkisráðherra og Sig-
rúnar Þ. Mathiesen. Það hefur áreið-
anlega mótað hann að einhverju leyti
að hafa alist upp á heimili stjórnmála-
manns. Hvað segir hann um það?
„Jú, ég get ekki neitað því. Allir
verða fyrir einhverjum áhrifum frá for-
eldrum sínum og nánasta umhverfi.
Stjórnmál eru af skiljanlegum ástæð-
um oft rædd heima hjá mér og ég tek
þátt í umræðunum. Kannski það hafi
haft sín áhrif á það að ég gaf kost á
mér í framboð fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn í síðustu bæjarstjórnarkosn-
ingum.“
Þorgils bætir við að hann hafi alla
tíð fengið mikla hvatningu heima fyrir
varðandi íþróttirnar og foreldrar hans
reyni að sjá flesta leiki sem hann tekur
þátt í.
„Það hefur mikið að segja að lands-
liðsmenn séu hvattir áfram af fjöl-
skyldu sinni,“ heldur hann áfram.
„Vegna æfingatímans, sem er oft um
kvöldmatarleyti, eigum við erfitt með
að borða á réttum tíma. Heima hjá
mér er þessu mætt af miklum skilningi.
Ef það væri kvartað undan mér ætti ég
líklega erfitt með að einbeita mér á
æfingunum.“
- Áttu önnur áhugamál en hand-
knattleik?
„Ekki sem stendur. Það er enginn
tími fyrir önnur, a.m.k. ekki fram yfir
næstu Ólympíúleika.“
9